Σίγουρα όλοι έχετε παρατηρήσει ότι τα τρόφιμα, όπως είναι τα λαχανικά, τα φρούτα, το κοτόπουλο, τα γαλακτοκομικά που ψωνίζετε από τα σουπερμάρκετ, δεν είναι τόσο γευστικά όσο ήταν τις παλαιότερες δεκαετίες....
Υπάρχει λόγος που δεν μπορείτε να ξαναφτιάξετε τις συνταγές της μαμάς και της γιαγιάς σας το ίδιο γευστικές όσο τις έφτιαχναν εκείνες και δεν είναι οι μαγειρικές σας δυνατότητες. Είναι κυρίως η επικράτηση της ποσότητας, στην αιώνια μάχη «ποσότητας εναντίον ποιότητας».
Συγκεκριμένα, τον τελευταίο μισό αιώνα, η παραγωγικότητα της γεωργίας αυξήθηκε κατά 500%. Αυτό ήταν απαραίτητο για να τραφεί ο ολοένα αυξανόμενος πληθυσμός της Γης.
Με άλλα λόγια, οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι έπρεπε να φέρουν τις σοδειές τους πολύ γρηγορότερα και σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες, από την παραγωγή στην κατανάλωση.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι τα σημερινά κοτόπουλα είναι έτοιμα για σφαγή στο μισό -ίσως και παραπάνω- χρόνο σε σύγκριση με τις «συνήθειες» της δεκαετίας του ’40, για παράδειγμα.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι τα σημερινά κοτόπουλα είναι έτοιμα για σφαγή στο μισό -ίσως και παραπάνω- χρόνο σε σύγκριση με τις «συνήθειες» της δεκαετίας του ’40, για παράδειγμα.
Πλέον μάλιστα το μέσο κοτόπουλο ζυγίζει περισσότερο από παλιά και τρώει τρεις φορές λιγότερο κατά τη διάρκεια της ζωής του, σύμφωνα με το Clickandgrow!
Η μέση αγελάδα, από την άλλη, πριν 70 χρόνια, μπορούσε να παράγει περί τα 7 λίτρα γάλα την ημέρα. Σήμερα, οι κτηνοτρόφοι έχουν φτάσει σε ποσότητες ρεκόρ, αφού βοοειδή έχουν καταγραφεί να παράγουν ως και 90 λίτρα γάλα την ημέρα!
Εν ολίγοις, από τα μισά του 20ου αιώνα και μετά, πιέσαμε τη γη και τα ζώα να παράγουν περισσότερα, γρηγορότερα και με λιγότερο κόστος. Όμως… το κόστος μεταφέρεται αλλού. Πού; Στη γεύση που λέγαμε ότι μας λείπει, αλλά κυρίως στο θρεπτικό προφίλ των τροφών.
Μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Τέξας, μελέτησε στοιχεία παραγωγής και θρεπτικότητας των λαχανικών από το 1950 ως το 1999 και μαντέψτε πού κατέληξε:
Η μέση αγελάδα, από την άλλη, πριν 70 χρόνια, μπορούσε να παράγει περί τα 7 λίτρα γάλα την ημέρα. Σήμερα, οι κτηνοτρόφοι έχουν φτάσει σε ποσότητες ρεκόρ, αφού βοοειδή έχουν καταγραφεί να παράγουν ως και 90 λίτρα γάλα την ημέρα!
Εν ολίγοις, από τα μισά του 20ου αιώνα και μετά, πιέσαμε τη γη και τα ζώα να παράγουν περισσότερα, γρηγορότερα και με λιγότερο κόστος. Όμως… το κόστος μεταφέρεται αλλού. Πού; Στη γεύση που λέγαμε ότι μας λείπει, αλλά κυρίως στο θρεπτικό προφίλ των τροφών.
Μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Τέξας, μελέτησε στοιχεία παραγωγής και θρεπτικότητας των λαχανικών από το 1950 ως το 1999 και μαντέψτε πού κατέληξε:
Η μείωση των θρεπτικών στοιχείων ήταν εμφανής και μετρήθηκε από 6 ως 38%. Στις θέσεις με τη μεγαλύτερη μείωση από τις τροφές φιγούραραν η πρωτεΐνη, το ασβέστιο, ο φώσφορος, ο σίδηρος, η βιταμίνη Β2 και η βιταμίνη C. Ο χαλκός, πολύτιμο στοιχείο για το σχηματισμό μυϊκού ιστού και κυτταρικής ενέργειας, «εξαφανίστηκε» κατά 80%.
Η έρευνα συμπεραίνει πως πιθανότερη αιτία γι’ αυτό είναι η προτεραιότητα της γεωργικής παραγωγής να πολλαπλασιάσει τη σοδειά, ρίχνοντας νερό στο κρασί της θρεπτικότητας: Όταν για παράδειγμα μια τομάτα δεν έχει την ευκαιρία να «αποκτήσει» τα… κανονικά της θρεπτικά συστατικά, το κενό καλύπτεται από νερό και υδατάνρθακες, γι’ αυτό και μας φαίνεται ότι έχει γεύση… χάρτινη. Γι’ αυτό και τα αβγά είναι πιο «χλωμά». Γι’ αυτό και το κοτόπουλο δεν έχει γευστική ένταση και το γάλα ή το γιαούρτι είναι πιο νερουλό.
Τα ζώα, επιπλέον, όπως τα κοτόπουλα, σφάζονται πολύ νέα -και όσο πιο νέα, τόσο λιγότερο γεύση έχουν.
Τα ζώα, επιπλέον, όπως τα κοτόπουλα, σφάζονται πολύ νέα -και όσο πιο νέα, τόσο λιγότερο γεύση έχουν.
Όσο ζουν, μάλιστα, τρώνε πλέον κυρίως ένα τυποποιημένο μίγμα σπόρων, που τους δίνει και λιγότερη γεύση, ενώ παρ’ όλα αυτά, παράγουν διπλάσια ποσότητα αβγών (που δεν είναι τόσο γευστικά όσο πριν από έναν αιώνα). Τα γουρούνια επίσης σφάζονται κατά μέσο όρο 25% νωρίτερα σε σχέση με παλαιότερα, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι 25% πιο ογκώδη, και πάει λέγοντας.
Όσον αφορά τα φρούτα και τα λαχανικά, άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2004, βρήκε ότι 43 διαφορετικά είδη παρουσίασαν 20% απώλεια βιταμίνης Α και 15% απώλεια βιταμίνης C σε σχέση με 70 χρόνια πριν.
Βέβαια, υπάρχει λύση για να ξαναβρούμε τη χαμένη γεύση. Μπορούμε να επιλέγουμε πιο ώριμα κρέατα και βιολογικής καλλιέργειας τρόφιμα. Μπορούμε να βασιστούμε στην αναλλοίωτη, σε μεγάλη βαθμό, γεύση των φρέσκων θαλασσινών.
Όσον αφορά τα φρούτα και τα λαχανικά, άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2004, βρήκε ότι 43 διαφορετικά είδη παρουσίασαν 20% απώλεια βιταμίνης Α και 15% απώλεια βιταμίνης C σε σχέση με 70 χρόνια πριν.
Βέβαια, υπάρχει λύση για να ξαναβρούμε τη χαμένη γεύση. Μπορούμε να επιλέγουμε πιο ώριμα κρέατα και βιολογικής καλλιέργειας τρόφιμα. Μπορούμε να βασιστούμε στην αναλλοίωτη, σε μεγάλη βαθμό, γεύση των φρέσκων θαλασσινών.
Μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα δικά μας λαχανικά. Και μπορούμε να περιορίσουμε την κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών. Είναι απλοί τρόποι να ξεφύγουμε από το φαγητό που είναι σχεδιασμένο για μαζική κατανάλωση, θυσιάζοντας τη γεύση.
Πηγές: eu.clickandgrow.com, bottomlineinc.com, in2life.gr
Πηγές: eu.clickandgrow.com, bottomlineinc.com, in2life.gr
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου