Μετάφραση: Απολλόδωρος
26 Απριλίου 2021 από τους John W. Whitehead & Nisha Whitehead | The Rutherford Institute – Διαβάστε το εδώ
“Τα δικαιώματα δεν είναι δικαιώματα αν κάποιος μπορεί να τα πάρει.”
– George Carlin
Βρισκόμαστε σε μια εθνική κατάσταση άρνησης.
Εδώ και χρόνια, η κυβέρνηση παίζει ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού... με τον αμερικανικό λαό, αφήνοντάς μας να απολαμβάνουμε αρκετή ελευθερία ώστε να νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, αλλά όχι αρκετή ώστε να μας επιτρέπει πραγματικά να ζούμε ως ελεύθερος λαός.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: την ίδια ημέρα που το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ φάνηκε διατεθειμένο να ευνοήσει το δικαίωμα ενός προπονητή ποδοσφαίρου γυμνασίου να προσεύχεται στο γήπεδο μετά από έναν αγώνα, το Ανώτατο Δικαστήριο άφησε να ισχύσει μια απόφαση κατώτερου δικαστηρίου που επιτρέπει στην αστυνομία να παρακολουθεί χωρίς ένταλμα τη θέση και τις κινήσεις των ανθρώπων μέσω των προσωπικών τους κινητών τηλεφώνων, παρασύροντας τους Αμερικανούς σε ένα τεράστιο ψηφιακό δίχτυ δεδομένων που δεν κάνει διάκριση μεταξύ αθώων, υπόπτων ή εγκληματιών.
Ομοίως, παρόλο που το Ανώτατο Δικαστήριο έδωσε το πράσινο φως σε έναν θανατοποινίτη να έχει τον πάστορά του να προσεύχεται ακουστικά και να του βάζει τα χέρια στο θάλαμο εκτέλεσης, αρνήθηκε να σταματήσει την αστυνομία από τη χρήση κρυφών καμερών για τη μυστική και χωρίς ένταλμα καταγραφή και παρακολούθηση των δραστηριοτήτων ενός ατόμου εκτός του σπιτιού του για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Για όσους έχουν δώσει προσοχή, διαφαίνεται ένα περίεργο μοτίβο: η κυβέρνηση φαίνεται να είναι αρκετά ανεκτική σε όσους θέλουν να ασκήσουν τα δικαιώματα της Πρώτης Τροποποίησης με τρόπο που δεν αμφισβητεί την εξουσία του αστυνομικού κράτους, για παράδειγμα, προσευχόμενοι σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ή σε έναν θάλαμο εκτέλεσης.
Από την άλλη πλευρά, αν τολμήσετε να διαφωνήσετε με την κυβέρνηση σχετικά με τα εγκλήματα πολέμου, το COVID-19, τα αποτελέσματα των εκλογών ή την αστυνομική βία, θα βρεθείτε στη σιωπή, θα παραπεμφθείτε, θα σας φυλακίσουν ή/και θα χαρακτηριστείτε εξτρεμιστής.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ιδιαίτερα δυσανεκτική απέναντι στον λόγο που αποκαλύπτει τη διαφθορά της κυβέρνησης, εκθέτει τα ψέματα της κυβέρνησης και ενθαρρύνει τους πολίτες να αντιδράσουν στις πολλές αδικίες της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, ο ιδρυτής του Wikileaks Julian Assange, το τελευταίο θύμα του πολέμου της κυβέρνησης κατά των αντιφρονούντων και των πληροφοριοδοτών, βρίσκεται στη διαδικασία έκδοσης στις ΗΠΑ για να δικαστεί βάσει του νόμου περί κατασκοπείας επειδή τόλμησε να αποκτήσει πρόσβαση και να αποκαλύψει στρατιωτικά έγγραφα που παρουσιάζουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους ατελείωτους πολέμους της στο εξωτερικό ως απερίσκεπτους, ανεύθυνους, ανήθικους και υπεύθυνους για χιλιάδες θανάτους αμάχων.
Ακόμα και οι πολιτικές διαμαρτυρίες είναι δίκαιο παιχνίδι για δίωξη. Στη Φλόριντα, σε δύο διαδηλωτές επιβλήθηκε πρόστιμο 3.000 δολαρίων για πολιτικές πινακίδες που διακήρυτταν αναφέροντας “F-k Biden”, “F-k Trump” και “F-k Policing 4 Profit”, οι οποίες παραβιάζουν την απαγόρευση της πόλης για “άσεμνο” λόγο σε πινακίδες, ρούχα και άλλες γραφικές επιδείξεις.
Το αντάλλαγμα είναι σαφές: προσευχηθείτε όσο θέλετε, αλλά μην τα βάζετε με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Με αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση, έχοντας αυτοανακηρυχθεί σε Ανώτατο και Κυρίαρχο Κυβερνήτη, μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε την ψευδαίσθηση της θρησκευτικής ελευθερίας, ενώ μας στερεί κάθε άλλη ελευθερία που παρέχει το Σύνταγμα.
Είμαστε σε μπελάδες, φίλοι μου.
Η ελευθερία δεν σημαίνει πλέον αυτό που σήμαινε κάποτε.
Αυτό ισχύει είτε μιλάμε για το δικαίωμα να ασκείς κριτική στην κυβέρνηση με λόγια ή με πράξεις, είτε για το δικαίωμα να είσαι ελεύθερος από την κυβερνητική παρακολούθηση, είτε για το δικαίωμα να μην υποβάλλεται το πρόσωπο ή η περιουσία σου σε έρευνες χωρίς ένταλμα από κυβερνητικούς πράκτορες, είτε για το δικαίωμα στη δέουσα διαδικασία, είτε για το δικαίωμα να είσαι ασφαλής από στρατιωτικοποιημένη αστυνομία που εισβάλλει στο σπίτι σου, είτε για το δικαίωμα να είσαι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου και για κάθε άλλο δικαίωμα που κάποτε ενίσχυε την πεποίθηση των ιδρυτών ότι αυτή θα ήταν “μια κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και για τον λαό”.
Όχι μόνο δεν έχουμε πλέον την κυριαρχία επί του σώματός μας, της οικογένειάς μας, της περιουσίας μας και της ζωής μας, αλλά η κυβέρνηση συνεχίζει να ροκανίζει τα λίγα δικαιώματα που εξακολουθούμε να έχουμε για να μιλάμε ελεύθερα και να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας.
Στα χαρτιά, μπορεί να είμαστε τεχνικά ελεύθεροι.
Στην πραγματικότητα, όμως, είμαστε μόνο τόσο ελεύθεροι όσο μας επιτρέπει ένας κυβερνητικός αξιωματούχος.
Νομίζουμε μόνο ότι ζούμε σε μια συνταγματική δημοκρατία, που διέπεται από δίκαιους νόμους που δημιουργήθηκαν προς όφελός μας.
Για να λέμε την αλήθεια, ζούμε σε μια δικτατορία μεταμφιεσμένη σε δημοκρατία, όπου όλα όσα κατέχουμε, όλα όσα κερδίζουμε, όλα όσα λέμε και κάνουμε – η ίδια μας η ζωή – εξαρτάται από την καλοσύνη κυβερνητικών παραγόντων και εταιρικών μετόχων, για τους οποίους το κέρδος και η εξουσία θα υπερισχύουν πάντα των αρχών. Και τώρα η κυβέρνηση διεκδικεί και νομοθετεί το δρόμο της προς ένα νέο πλαίσιο όπου οι υπαγορεύσεις των ασήμαντων γραφειοκρατών έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τα αναφαίρετα δικαιώματα των πολιτών.
Με κάθε δικαστική απόφαση που επιτρέπει στην κυβέρνηση να λειτουργεί πάνω από το κράτος δικαίου, κάθε νομοθετική πράξη που περιορίζει τις ελευθερίες μας και κάθε κυβερνητική παράβαση που μένει ατιμώρητη, σιγά σιγά προσαρμοζόμαστε σε μια κοινωνία στην οποία έχουμε ελάχιστο πραγματικό έλεγχο της ζωής μας.
Στην προσπάθειά μας για λιγότερη προσωπική ευθύνη, μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας και χωρίς επαχθείς υποχρεώσεις μεταξύ μας ή προς τις μελλοντικές γενιές, δημιουργήσαμε μια κοινωνία στην οποία δεν έχουμε πραγματική ελευθερία.
Κυβερνητική επιτήρηση, αστυνομική κακοποίηση, επιδρομές των ΜΑΤ, οικονομική αστάθεια, συστήματα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, νομοθεσία για το χοιρινό βαρέλι, στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ατελείωτοι πόλεμοι, ιδιωτικές φυλακές, ακούσιες κρατήσεις, βιομετρικές βάσεις δεδομένων, ζώνες ελεύθερης έκφρασης, κ.λπ.: αυτά είναι ορόσημα στο δρόμο προς ένα φασιστικό κράτος όπου οι πολίτες αντιμετωπίζονται σαν βοοειδή, τα οποία θα στιγματίζονται και τελικά θα οδηγούνται στο σφαγείο.
Έχουμε καθυστερήσει για έναν συστημικό έλεγχο της υπερβολής της κυβέρνησης και της αρπαγής της εξουσίας.
Τώρα βρισκόμαστε στη ζηλευτή θέση να πρέπει να χαλιναγωγήσουμε και τους τρεις κλάδους της κυβέρνησης -την εκτελεστική, τη δικαστική και τη νομοθετική- που έχουν υπερβεί τις εξουσίες τους και έχουν μεθύσει από την εξουσία.
Η αμερικανική κλεπτοκρατία (μια κυβέρνηση που κυβερνάται από κλέφτες) έχει ρουφήξει τον αμερικανικό λαό σε μια λαγότρυπα σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο το Σύνταγμα δεν έχει νόημα, η κυβέρνηση είναι παντοδύναμη και οι πολίτες είναι ανίσχυροι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ενάντια στους κυβερνητικούς πράκτορες που κλέβουν, κατασκοπεύουν, ψεύδονται, λεηλατούν, σκοτώνουν, κακοποιούν και γενικά προκαλούν χάος και σπέρνουν τρέλα σε όλους και σε όλα στη σφαίρα τους.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένα μαγικό ξόρκι για να μας μεταφέρει πίσω σε ένα μέρος και σε μια εποχή όπου “εμείς οι άνθρωποι” δεν ήμασταν απλώς τροφή για έναν εταιρικό αλευρόμυλο, τον οποίο διαχειρίζονται μισθωτοί της κυβέρνησης, των οποίων οι προτεραιότητες είναι το χρήμα και η εξουσία.
Όπως ξεκαθαρίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο μυθιστορηματικό του αντίγραφο The Erik Blair Diaries, οι ελευθερίες μας έχουν γίνει θύματα σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του αμερικανικού λαού.
Αν συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο, δεν μπορεί να υπάρξει καμία έκπληξη για το τι μας περιμένει στο τέλος.
—————–
Δικτυογραφία :
The Illusion of Freedom: We’re Only as Free as the Government Allows « Aletho News
https://app.sigle.io/macedoniaisgreece.id.stx/0q8YJtkhI4aGmIfZspQ9w
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου