Μετά από 39 ολόκληρα χρόνια είναι ελεύθερη χωρίς καμία διεκδίκηση μία συνολική έκταση 53.800 στρεμμάτων στη Σιθωνία Χαλκιδικής....
Η έκταση βρίσκεται στην περιοχή μεταξύ των άλλοτε Κοινοτήτων Αγίου Νικολάου, Νικήτης και Παρθενώνος και περιλαμβάνει εννέα μικρά νησιά και νησίδες του Συγγιτικού Κόλπου, μεταξύ των οποίων τον Διάπορο, το Πετρονήσι, τα Καλαμονήσια, το Πρασονήσι, η Καλόγρια, κ.ά.
Συγκεκριμένα, με την απόφαση, με αριθμό 674/2020 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, απορρίφθηκαν οι εφέσεις στην υπόθεση των διεκδικήσεων της ΣΕΚΑ ΑΕ, σχετικά με την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής (52/2015) για την έκταση, την οποία διεκδικούσε η Ιερά Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Ορους και η εταιρεία. Με την απόφαση του Εφετείου αναγνωρίστηκε ότι αυτή η έκταση αποτελούσε δημόσια γαία του Οθωμανικού Δημοσίου, η οποία μετά την προσάρτηση των Νέων Χωρών περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου, ως διαδόχου του Τουρκικού Δημοσίου.
Η Μονή είχε πουλήσει το 1973 την έκταση των 53.800 στρεμμάτων στην εταιρεία ΣΕΚΑ του Ομίλου «Βαρδινογιάννη». Μέσα στην επίδικη έκταση συμπεριλαμβάνονται και 13.200 στρέμματα ιδιοκτησίες των πρώην Κοινοτήτων Αγίου Νικολάου και Νικήτης. Εντός των εκτάσεων αυτών συμπεριλαμβάνονται και όλα τα νησιά απ' τον Όρμο Παναγιάς μέχρι και τη Βουρβουρού.
Το δικαστήριο, τον Οκτώβριο του 2015, αναγνώρισε το αίτημα του Δήμου Σιθωνίας και του Δημοσίου ότι η Ιερά Μονή Ξενοφώντος, καθώς και η ΣΕΚΑ Α.Ε. δεν απέκτησαν δικαίωμα κυριότητας επί έκτασης εμβαδού 53.800 στρεμμάτων στη Σιθωνία. Η πλευρά της εταιρίας άσκησε έφεση, η οποία εκδικάστηκε στο Εφετείο Θεσσαλονίκης στις 19 Φεβρουαρίου 2019 και η απόφαση δικαιώνει τους κατοίκους, τον Δήμο Σιθωνίας και το Ελληνικό Δημόσιο.
Όπως γράφει το halkidikinews.gr, ο πρώην δήμαρχος Σιθωνίας, Γιάννης Τζίτζιος, είχε πρωτοστατήσει στον δικαστικό αγώνα και ανέθεσε σε ομάδα δικηγόρων την υπόθεση. Ο ίδιος, σύμφωνα με την τοπική ιστοσελίδα, σχολίασε: «Η έκταση πλέον είναι ελεύθερη χωρίς καμία διεκδίκηση. Χρόνια προσπαθειών, αγώνας μεγάλος και αγώνας όλων μας έφερε τη σημερινή εξέλιξη δικαίωσης. Μέχρι τις αρχές του 2000 οι Κοινότητες με μαζικές κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις προσπαθούσαν να λυθεί πολιτικά το θέμα, αλλά δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα».
Το χρονικό της υπόθεσης
Η ιστορία ξεκίνησε το 1965, όταν η Μονή Ξενοφώντος υπέβαλε αίτηση αναγνώρισης ιδιοκτησίας της επίδικης έκτασης (53.800 στρέμματα) στο αρμόδιο Υπουργείο, το οποίο με τη σειρά του, παρέπεμψε την υπόθεση στη Διεύθυνση Δασών Πολυγύρου για το Δασαρχείο Πολυγύρου, ώστε να κάνει τη σχετική έρευνα.
Η συγκεκριμένη έρευνα πάγωσε μέχρι το 1971 καθώς το πόρισμα του Δασαρχείου δεν ήταν θετικό για το μοναστήρι, το οποίο επανήλθε με νέα αίτηση την ίδια χρονιά. Το 1973 ο Δασάρχης Πολυγύρου συνέταξε νέα αναφορά, η οποία αναγνώρισε ιδιοκτήτρια της επιδίκου έκτασης τη Μονή Ξενοφώντος. Με τη σειρά του ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας αναγνώρισε το Νοέμβριο του 1973 διοικητικά ιδιοκτήτρια της εν λόγω έκτασης τη Μονή Ξενοφώντος.
Στη συνέχεια, η Μονή Ξενοφώντος πούλησε την ίδια χρονιά την έκταση στην «ΣΕΚΑ Α.Ε», επιχείρηση του Ομίλου «Βαρδινογιάννη». Μέσα στην επίδικη έκταση συμπεριλαμβάνονται και 13.200 στρέμματα ιδιοκτησίες των πρώην Κοινοτήτων Αγίου Νικολάου και Νικήτης. Εντός των εκτάσεων αυτών συμπεριλαμβάνονται και όλα τα νησιά απ' τον Όρμο Παναγιάς μέχρι και την Βουρβουρού.
Μόλις έγιναν γνωστές οι εξελίξεις από τους κατοίκους του Αγίου Νικολάου, της Νικήτης και της Βουρβουρούς, ξεκίνησαν αντιδράσεις με συλλαλητήρια για να ανατραπεί η απόφαση του υπουργού. Στις 04/04/1974, ανεκλήθη η απόφαση που θεωρούσε ιδιοκτήτρια την Μονή από το υπουργείο και η εν λόγω έκταση χαρακτηρίστηκε δημόσια, εκτός βέβαια των 13.200 στρεμμάτων που ήταν των κατοίκων.
Από το 1974 ξεκίνησε από την Μονή Ξενοφώντος και τη «ΣΕΚΑ Α.Ε», ένας δικαστικός αγώνας ενάντια στο δημόσιο. Να σημειωθεί ότι από πλευράς δήμου Σιθωνίας και κατοίκων την υπόθεση έχει αναλάβει ομάδα δικηγόρων με επικεφαλής τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο ΑΠΘ, Απόστολο Σοφιαλίδη.
Πηγή
Συγκεκριμένα, με την απόφαση, με αριθμό 674/2020 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, απορρίφθηκαν οι εφέσεις στην υπόθεση των διεκδικήσεων της ΣΕΚΑ ΑΕ, σχετικά με την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής (52/2015) για την έκταση, την οποία διεκδικούσε η Ιερά Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Ορους και η εταιρεία. Με την απόφαση του Εφετείου αναγνωρίστηκε ότι αυτή η έκταση αποτελούσε δημόσια γαία του Οθωμανικού Δημοσίου, η οποία μετά την προσάρτηση των Νέων Χωρών περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου, ως διαδόχου του Τουρκικού Δημοσίου.
Η Μονή είχε πουλήσει το 1973 την έκταση των 53.800 στρεμμάτων στην εταιρεία ΣΕΚΑ του Ομίλου «Βαρδινογιάννη». Μέσα στην επίδικη έκταση συμπεριλαμβάνονται και 13.200 στρέμματα ιδιοκτησίες των πρώην Κοινοτήτων Αγίου Νικολάου και Νικήτης. Εντός των εκτάσεων αυτών συμπεριλαμβάνονται και όλα τα νησιά απ' τον Όρμο Παναγιάς μέχρι και τη Βουρβουρού.
Το δικαστήριο, τον Οκτώβριο του 2015, αναγνώρισε το αίτημα του Δήμου Σιθωνίας και του Δημοσίου ότι η Ιερά Μονή Ξενοφώντος, καθώς και η ΣΕΚΑ Α.Ε. δεν απέκτησαν δικαίωμα κυριότητας επί έκτασης εμβαδού 53.800 στρεμμάτων στη Σιθωνία. Η πλευρά της εταιρίας άσκησε έφεση, η οποία εκδικάστηκε στο Εφετείο Θεσσαλονίκης στις 19 Φεβρουαρίου 2019 και η απόφαση δικαιώνει τους κατοίκους, τον Δήμο Σιθωνίας και το Ελληνικό Δημόσιο.
Όπως γράφει το halkidikinews.gr, ο πρώην δήμαρχος Σιθωνίας, Γιάννης Τζίτζιος, είχε πρωτοστατήσει στον δικαστικό αγώνα και ανέθεσε σε ομάδα δικηγόρων την υπόθεση. Ο ίδιος, σύμφωνα με την τοπική ιστοσελίδα, σχολίασε: «Η έκταση πλέον είναι ελεύθερη χωρίς καμία διεκδίκηση. Χρόνια προσπαθειών, αγώνας μεγάλος και αγώνας όλων μας έφερε τη σημερινή εξέλιξη δικαίωσης. Μέχρι τις αρχές του 2000 οι Κοινότητες με μαζικές κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις προσπαθούσαν να λυθεί πολιτικά το θέμα, αλλά δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα».
Το χρονικό της υπόθεσης
Η ιστορία ξεκίνησε το 1965, όταν η Μονή Ξενοφώντος υπέβαλε αίτηση αναγνώρισης ιδιοκτησίας της επίδικης έκτασης (53.800 στρέμματα) στο αρμόδιο Υπουργείο, το οποίο με τη σειρά του, παρέπεμψε την υπόθεση στη Διεύθυνση Δασών Πολυγύρου για το Δασαρχείο Πολυγύρου, ώστε να κάνει τη σχετική έρευνα.
Η συγκεκριμένη έρευνα πάγωσε μέχρι το 1971 καθώς το πόρισμα του Δασαρχείου δεν ήταν θετικό για το μοναστήρι, το οποίο επανήλθε με νέα αίτηση την ίδια χρονιά. Το 1973 ο Δασάρχης Πολυγύρου συνέταξε νέα αναφορά, η οποία αναγνώρισε ιδιοκτήτρια της επιδίκου έκτασης τη Μονή Ξενοφώντος. Με τη σειρά του ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας αναγνώρισε το Νοέμβριο του 1973 διοικητικά ιδιοκτήτρια της εν λόγω έκτασης τη Μονή Ξενοφώντος.
Στη συνέχεια, η Μονή Ξενοφώντος πούλησε την ίδια χρονιά την έκταση στην «ΣΕΚΑ Α.Ε», επιχείρηση του Ομίλου «Βαρδινογιάννη». Μέσα στην επίδικη έκταση συμπεριλαμβάνονται και 13.200 στρέμματα ιδιοκτησίες των πρώην Κοινοτήτων Αγίου Νικολάου και Νικήτης. Εντός των εκτάσεων αυτών συμπεριλαμβάνονται και όλα τα νησιά απ' τον Όρμο Παναγιάς μέχρι και την Βουρβουρού.
Μόλις έγιναν γνωστές οι εξελίξεις από τους κατοίκους του Αγίου Νικολάου, της Νικήτης και της Βουρβουρούς, ξεκίνησαν αντιδράσεις με συλλαλητήρια για να ανατραπεί η απόφαση του υπουργού. Στις 04/04/1974, ανεκλήθη η απόφαση που θεωρούσε ιδιοκτήτρια την Μονή από το υπουργείο και η εν λόγω έκταση χαρακτηρίστηκε δημόσια, εκτός βέβαια των 13.200 στρεμμάτων που ήταν των κατοίκων.
Από το 1974 ξεκίνησε από την Μονή Ξενοφώντος και τη «ΣΕΚΑ Α.Ε», ένας δικαστικός αγώνας ενάντια στο δημόσιο. Να σημειωθεί ότι από πλευράς δήμου Σιθωνίας και κατοίκων την υπόθεση έχει αναλάβει ομάδα δικηγόρων με επικεφαλής τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο ΑΠΘ, Απόστολο Σοφιαλίδη.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου