Τζιχ@ντια, πιλάφια, π@ρθένες!

Τί του λείπει, του τζιχάντη;

Η παρθένα, το πιλάφι!

Λοιπόοοοννν…
Έχουμε το εξής πρόβλημα:

Μέσα σ’ ένα κλειστό δωμάτιο, έστω ένας τζιχαντιστής, μιά παρθένα, καί μιά κατσαρόλα με πιλάφι. Τί νομίζετε ότι θα συμβεί;

Απάντηση:

Πρώτον, ο τζιχαντιστής θα φάει το πιλάφι. Το οποίο, ειρήσθω ότι δεν είναι σκέτο ρύζι· έχει μέσα κάρια, πιπέρια, καί διάφορα άλλα παραδοσιακά τέτοια (από παραδοσιακή, αγνή συνταγή), τα οποία θα του κάνουν το κ@υλί πύραυλο.
Δεύτερον, αμέσως μετά ο τζιχαντιστής θα βιάσει την παρθένα από παντού.
Καί τρίτον, θα την αποκεφαλίσει, ειδικά άμα είναι Δυτική – ως «χαράμ» (αμαρτωλή).


Οπότε, σκέφτομαι… Αυτά όλα τα παραπάνω είναι (έως) τραγικά. (Ακόμη καί το πιλάφι μπορεί να σε βαρυστομαχιάσει, που λέει ο λόγος.) Όμως, ανακύπτει δεύτερο ερώτημα-πρόβλημα:

Μήπως, βραδερφέ, τα τζιχάντια (με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά) είναι κάπου χρήσιμα;

Απάντηση: Ναί!!!

Ειδικά εάν τους υποδείξουμε ως παρθένα ετούτο εδώ το παρλιακό:




Κι είναι ν’ απορεί κανείς… Τη στιγμή που η Σουηδία κοντεύει να γίνει …Σουηδική Αραβία απ’ τα λαθρομούσλιμζ πού ‘χει, τί κάθονται τα εκεί τζιχάντια καί δεν της ξηγάν’ τ’ όνειρο της εικονιζόμενης παρθένας;

Ώστε να σκάσει μία καί καλή, καί να μή μας ξαναζαλίσει τον έρωτα, το μαλ@κισμένο.

πηγή