Καθώς η οξυδερκής παγκόσμια κοινότητα σπεύδει να εμβολιαστεί η χαλασμένη εξάτμιση από το παπί του ντελιβερά διακόπτει την οξυδέρκεια της σκέψης της. Σήμερα από νωρίς το πρωί το έγκριτο AΠΕ σε απευθείας σύνδεση με το Johns Hopkins μας ενημερώνει ότι έκανε ήδη την εμφάνισή της η μετάλλαξη Lamda. Χα,χα,χα…Ποια Delta;…
By Him
Όπου νάναι αναλαμβάνει δράση ο καθηγητής Δημόπουλος, ο καθηγητής Τσιόδρας και τα λοιπά τρομοτσικό των επιδημιολόγων του Event.
Η Lamda ανεβαίνει τώρα στη πασαρέλα των καλλιστείων Πελοποννήσου.
Η Lamda η τελευταία παραλλαγή του κορονοϊού που έχει τραβήξει την προσοχή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ)-τι λες τώρα;
Αυτού του τόσο έγκριτου οργανισμού που διατηρεί στις τάξεις του επιστήμονες όπως ο Peter Daszak) και η οποία ανησυχεί τις υγειονομικές αρχές της Νότιας Αμερικής όπου εμφανίστηκε αρχικά, προβληματίζει επίσης ορισμένους επιστήμονες εξαιτίας των κάπως «ασυνήθιστων» μεταλλάξεων που αυτή περιλαμβάνει.
To διαβάζουμε πρωί πρωί στο έγκριτο AΠΕ με γουρλωμένα μάτια. Ρε τους μπαγάσηδες και να σκεφτείς ότι η ελληνική αλφάβητος έχει 24 γράμματα.
Eίδατε τι μπορεί να κάνει μια ξετσίπωτη νυχτερίδα από το σπήλαιο της Yunnan η οποία καθώς ταξίδευε προς τη Wuhan πιτσίλισε έναν οξυδερκή Κινέζο έμπορα στη λαική αγορά της Wuhan με αποτέλεσμα να προκαλέσει τη μεγαλύτερη πρόβα παγκοσμιοποίησης στην νεότερη ιστορία της ανθρωπότητας. Μια άτιμη τόση δα νυχτεριδούλα. Ρε κάτι φυσικά φαινόμενα.
Ούτε καν απόφοιτη του Harvard!
Προφανώς αυτή η νυχτερίδα είναι μακρινή τρυφερή εξαδέλφη της πεταλούδας από τη Κίνα που πρωταγωνιστεί στη Θεωρία του Χάους. Κι εάν εσείς εκεί έξω δεν γνωρίζετε αυτή την νυχτερίδα ο καθηγητής Τσιόδρας, ο Μαγιορκίνης και δύο-τρεις άλλoι από τη παρέα ήταν βέβαιοι ήδη από τον Ιανουάριο του 2020 ότι ο ιός που εξολόθρευσε 4 εκατ. ανθρώπους-ανάμεσά τους-14.000 Έλληνες ήταν φυσικής προελεύσεως.
Ήτο δηλαδή ιός που αυτή η καλοχτενισμένη νυχτερίδα από τη Yunnan όταν έφτασε μετά από μήνες ταξίδι στη λαική αγορά της Wuhan πιτσίλισε έναν Κινέζο έμπορα που είχε ξαπλώσει για μεσημερινή σιέστα ακριβώς στα δύο ρουθούνια του. Έτσι σύμφωνα με τον καθηγητή Τσιόδρα ακολούθησε η πανδημία και όλα αυτά που βιώνει η οξυδερκής παγκόσμια κοινότητα που στο μεταξύ έχει καταληφθεί από το Σύνδρομο του Βραστού Βατράχου.
Η Lamda-μεταδίδει σήμερα το οξυδερκές ΑΠΕ πριν αναλάβει δράση το ΕΚΠΑ-, προηγουμένως (πότε προηγουμένως;) γνωστή ως C.37, ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά στο Περού το Δεκέμβριο του 2020 και έκτοτε έχει εξαπλωθεί σε 27 χώρες (και στην Ευρώπη). Η παραλλαγή πλέον αποτελεί περίπου το 82% των νέων κρουσμάτων στο Περού, από 50% το Μάρτιο και μόλις 0,5% στο τέλος του προηγούμενου έτους. Στη γειτονική Χιλή η Λάμδα αποτελεί πια σχεδόν το ένα τρίτο των νέων περιστατικών λοίμωξης Covid-19.
Ο μικροβιολόγος Πάμπλο Τσουκουγιάμα του Πανεπιστημίου Καγιετάνο Χερέδια της πρωτεύουσας του Περού Λίμα δήλωσε, σύμφωνα με τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», πως «αυτό δείχνει ότι η ταχύτητα μετάδοσης της Λάμδα είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τις άλλες παραλλαγές».
Το Περού έχει τη μεγαλύτερη στον κόσμο θνητότητα λόγω Covid-19, όμως οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι ακόμη κατά πόσο οι μεταλλάξεις της Λάμδα την καθιστούν όντως πολύ πιο μεταδοτική ή πιο θανατηφόρα. «Προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι είναι πιο επιθετική από ό,τι άλλες παραλλαγές. Είναι πιθανό ότι έχει μεγαλύτερο βαθμό μεταδοτικότητας, αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα επ’ αυτού», δήλωσε ο δρ Χάιρο Μέντεζ Ρίκο του Παναμερικανικού Οργανισμού Υγείας.
Η Λάμδα, που έχει «βαφτιστεί» και αυτή με βάση το νέο σύστημα ονοματοδοσίας με τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, είναι η έβδομη που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον του ΠΟΥ. Θεωρείται μικρότερη πηγή ανησυχίας σε σχέση με τις τέσσερις βασικές Άλφα, Βήτα, Γάμμα και Δέλτα (που αντίστοιχα ανιχνεύθηκαν αρχικά σε Βρετανία, Νότια Αφρική, Βραζιλία και Ινδία), αλλά παρατηρείται με προσοχή για το πώς θα εξελιχθεί.
Στις 23 Ιουνίου η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας χαρακτήρισε τη Λάμδα παραλλαγή υπό διερεύνηση «λόγω της διεθνούς εξάπλωσής της και των αρκετών αξιοσημείωτων μεταλλάξεών της». Πρόσθεσε πάντως πως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η Λάμδα προκαλεί πιο σοβαρή νόσο ή καθιστά τα εμβόλια λιγότερο αποτελεσματικά.
Ο δρ Τζεφ Μπάρετ του βρετανικού Ινστιτούτου Γενετικής Wellcome Sanger διευκρίνισε ότι «ένας λόγος που είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η απειλή από τη Λάμδα, με τη χρήση υπολογιστικών και εργαστηριακών δεδομένων, είναι ότι έχει μια μάλλον ασυνήθιστη γκάμα μεταλλάξεων, σε σύγκριση με άλλες παραλλαγές».
Το σύνδρομο του βραστού βατράχου και οι πρόθυμοι εμβολιασθέντες
Το σύνδρομο του βραστού βατράχου αναφέρεται σε έναν βάτραχο ο οποίος ξόδεψε όλη την ενέργειά του προσπαθώντας να προσαρμοστεί σε συνθήκες. Όταν όμως έφτασε η κρίσιμη στιγμή, δεν του είχε μείνει τίποτα για να σώσει τον εαυτό του.
Το σύνδρομο του βραστού βατράχου αναφέρεται επίσης στη συναισθηματική κόπωση. Αυτό το είδος εξάντλησης εμφανίζεται όταν βρίσκετε τον εαυτό σας μπλοκαρισμένο σε μια κατάσταση από την οποία σας φαίνεται αδύνατο να ξεφύγετε. Έτσι συνεχίζετε να την ανέχεστε, μέχρι που τελικά σας καταστρέφει.
Μπορεί να πει κανείς ότι κρατάτε τον εαυτό σας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο που σας καταστρέφει ψυχικά και συναισθηματικά και στο τέλος αισθάνεστε μια ατελείωτη κούραση.
Ο Olivier Clerc, Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος, χρησιμοποίησε απλά λόγια για να δημιουργήσει αυτή την έννοια και μια ενδεικτική ιστορία σχετικά με το “σύνδρομο του βραστού βατράχου”. Ας ρίξουμε μια καλύτερη ματιά στο τι εννοούσε και στο πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τα διδάγματα που μας προσφέρει.
Αυτό το παραμύθι βασίζεται σε ένα φυσικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο: “αν ο ρυθμός θέρμανσης του νερού είναι 0,02 βαθμούς Κελσίου ανά λεπτό, ο βάτραχος θα παραμείνει ακίνητος και θα πεθάνει μόλις ζεσταθεί πολύ. Οποιαδήποτε άλλη ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή, θα κάνει το βάτραχο να πηδήξει έξω και να το σκάσει.”
Επομένως, όπως ακριβώς εξήγησε ο Olivier Clerc, αν βάλετε ένα βάτραχο σε μια κατσαρόλα με νερό και αρχίσετε να το θερμαίνετε αργά, ο βάτραχος σταδιακά προσαρμόζει τη θερμοκρασία του σώματός του με αυτή του νερού.
Μόλις το νερό αρχίσει να βράζει, δεν θα μπορεί πλέον να προσαρμόσει τη θερμοκρασία του και θα προσπαθήσει να πηδήξει έξω από την κατσαρόλα.
Αλλά δυστυχώς, σε αυτό το σημείο είναι αδύνατο να το σκάσει επειδή έχει ήδη σπαταλήσει όλη την ενέργειά του προσαρμόζοντας τη θερμοκρασία του σε όλες τις δόσεις των εμβολίων επειδή πάντα εμπιστεύονταν την επιστήμη, το κράτος της Aruba, τους θεσμούς, τις Αρχές, και πλέον δεν έχει τη δύναμη να αποδράσει.
Στη φωτό η Charelle από την Aruba. Τη γνωρίσαμε στη Μύκονο πέρυσι το καλοκαίρι. Η Aruba ανήκει στο σύμπλεγμα των μικρών Αντιλλών, ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών που βρίσκεται στην Καραϊβική στα βορειοανατολικά της Βενεζουέλας.
Την εποχή της αποικιοκρατίας πέρασε από τα χέρια Ισπανών, Βρετανών, Δανών και τελικά κατέληξε στους Ολλανδούς από το 17ο αιώνα και μετά. Έκτοτε, μαζί με την Ολλανδία, και τα νησιά Άγιος Μαρτίνος και Κουρασάο αποτελούν το Βασίλειο των Κάτω Χωρών! Αυτό σημαίνει ότι, παρόλο που από το 1986 έχει εγκαθιδρυθεί η αυτονομία της στα εσωτερικά ζητήματα (που σημαίνει δικό της κοινοβούλιο, σύνταγμα και κυβέρνηση), όσον αφορά θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας εξαρτάται άμεσα από την Ολλανδία. O πληθυσμός της Aruba είναι σε ποσοστό 56% πλήρως εμβολιασθέντες.
Κατά συνέπεια, ο βάτραχος βράζει μέχρι που πεθαίνει και δεν έχει τη δύναμη να πηδήξει έξω από την κατσαρόλα για να σωθεί.
Και αυτό δημιουργεί το εξής ερώτημα: τι ήταν αυτό που σκότωσε το βάτραχο; Ήταν το βραστό νερό ή η ανικανότητά του να αποφασίσει ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να πηδήξει;
Αν τον είχατε βυθίσει σε μια κατσαρόλα με νερό στους 50 βαθμούς Κελσίου, θα πηδούσε απευθείας έξω από την κατσαρόλα για να σωθεί. Ωστόσο, όση ώρα προσπαθούσε να ανεχτεί τη σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας, δεν συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε πηδήξει έξω.
Αυτή η σιωπηλή επιδείνωση, μας κάνει να προσποιούμαστε ότι είμαστε μια χαρά.
Όταν η συναισθηματική επιδείνωση εξελίσσεται με αργό ρυθμό, περνά απαρατήρητη. Αυτό δικαιολογεί την έλλειψη της αντιδραστικότητας, το λόγο που δεν εναντιωνόμαστε και καταλήγουμε να ασφυκτιούμε από τοξικά αέρια που αργά αλλά σταθερά μας δηλητηριάζουν.
Όταν λαμβάνει χώρα μια αλλαγή, αργή αλλά σταθερή, διαφεύγει της προσοχής μας. Και συνεπώς αποτυγχάνει να προκαλέσει οποιοδήποτε είδος αντίδρασης ή εναντίωσης.
Η καρδιά του στρατιώτη
Στο μεταξύ, σημερινό από τον ZeroHedge>
Η τελευταία μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο JAMA’s Cardiology Journal την Τρίτη, έδειξε ότι 23 άνδρες στρατιώτες (συμπεριλαμβανομένων 22 που θεωρήθηκαν “previously health”) μεταξύ των ηλικιών 20 και 51 παρουσίασαν «οξεία εμφάνιση έντονου πόνου στο στήθος» εντός τεσσάρων ημερών από τη λήψη της δεύτερης δόσης του mRNA εμβολίου-Pfizer/Moderna.
Οι ασθενείς που αναζήτησαν φροντίδα μετά από πόνο στο στήθος στο στρατιωτικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης μετά τον εμβολιασμό COVID-19 και στη συνέχεια διαγνώστηκαν με κλινική μυοκαρδίτιδα συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη των περιπτώσεων.
Όλα τα μέλη εξετάσθηκαν για μυοκαρδίτιδα (για εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτό, η μυοκαρδίτιδα είναι μια κατάσταση που προκαλεί το πρήξιμο του καρδιακού μυός και μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στην αναπνοή, καρδιακή ανεπάρκεια και θάνατο) ήταν πριν υγιείς και με φυσική κατάσταση τέτοια που να ανταποκρίνεται στα στρατιωτικά πρότυπα ενώ δεν είχαν οποιοδήποτε καταγεγραμμένο ιστορικό καρδιακών παθήσεων, σημαντικών παραγόντων καρδιακού κινδύνου ή έκθεσης σε καρδιοτοξικούς παράγοντες.
Όλοι οι ασθενείς των οποίων τα δεδομένα συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη υποβλήθηκαν σε ηλεκτροκαρδιογραφία και ηχοκαρδιογραφικά τεστ. Μη φυσιολογικά ευρήματα ηλεκτροκαρδιογραφίας καταγράφηκαν σε 19 ασθενείς (83%): τα ευρήματα περιελάμβαναν αυξήσεις τμημάτων ST, αντιστροφές κύματος Τ και μη ειδικές αλλαγές ST. Η ηχοκαρδιογραφία σε 4 ασθενείς (17%) έδειξε μειωμένα κλάσματα εξώθησης αριστερής κοιλίας (40% έως 50%).
Τα καρδιακά συμπτώματα εξασθένισαν μέσα σε μια εβδομάδα έναρξης για 16 ασθενείς, ενώ 7 άλλοι συνέχισαν να έχουν δυσφορία στο στήθος κατά τη στιγμή αυτής της αναφοράς. Η παρακολούθηση συνεχίζεται.
Όπως έδειξε ένας πίνακας από τη μελέτη, ο αριθμός των περιπτώσεων καρδιακής φλεγμονής που αναφέρθηκαν στο στρατό είναι πολύ υψηλότερος από τον ρυθμό που θα περίμενε κανείς δεδομένης της εμφάνισης αυτών των συμπτωμάτων σε όλο τον πληθυσμό. Αυτό υποδηλώνει ότι κάποια νέα μεταβλητή πιθανότατα προκαλεί την αύξηση των περιπτώσεων.
Οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, ενώ ο συνολικός κίνδυνος για ασθενείς που έλαβαν εμβόλιο mRNA παραμένει εξαιρετικά μικρός, οι ΗΠΑ δεν είναι μόνες τους στην ανακάλυψη αυτών των περιπτώσεων. Το Ισραήλ, το οποίο επίσης βασίστηκε κυρίως σε εμβόλια mRNA για τον εμβολιασμό του πληθυσμού του, βλέπει επίσης εκπληκτικά υψηλή συχνότητα καρδιακής φλεγμονής που πιθανώς συνδέεται με τα εμβόλια.
Πως μία νυχτερίδα που πετούσε αμέριμνη από τo σπήλαιο της Yunnan με κατεύθυνση τη Wuhan κατάφερε να προκαλέσει τη παγκοσμιοποίηση του φορολογικού συντελεστή στο 15%
Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι δουλεία, η άγνοια είναι δύναμη
Στο μεταξύ…
Την 1η Ιουλίου, στην Ολομέλεια του Περιεκτικού Πλαισίου του ΟΟΣΑ επιβεβαιώθηκε η συμφωνία 130 χωρών, που εκπροσωπούν περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, για μια νέα παγκόσμια φορολογική αρχιτεκτονική, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών.
Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, «Η συμφωνία περιλαμβάνει σχέδιο δύο Πυλώνων για τη μεταρρύθμιση των διεθνών φορολογικών κανόνων, με στόχο οι πολυεθνικές επιχειρήσεις να καταβάλλουν στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται τον φόρο που πράγματι τους αναλογεί.
»Το πλαίσιο της συμφωνίας επικαιροποιεί βασικά στοιχεία του παγκόσμιου φορολογικού συστήματος, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις της ψηφιακής οικονομίας και των νέων επιχειρηματικών μοντέλων του 21ου αιώνα που επιτρέπουν τη μεταφορά κερδών σε δικαιοδοσίες με χαμηλή φορολόγηση».
Στην ανακοίνωση του υπουργείου επισημαίνεται επίσης ότι «η συμφωνία-πακέτο, που τελεί υπό τον συντονισμό του ΟΟΣΑ τα τελευταία 10 χρόνια, περιλαμβάνει τον Πρώτο Πυλώνα, ο οποίος προβλέπει σαφείς κανόνες για την κατανομή των δικαιωμάτων φορολόγησης ανά χώρα επί κερδών των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον χώρο της παγκοσμιοποιημένης ψηφιακής οικονομίας».
Ο Δεύτερος Πυλώνας, «ο οποίος στοχεύει στην αντιμετώπιση του φορολογικού ανταγωνισμού, αποσκοπεί στην επιβολή κατώτατου παγκόσμιου φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων τουλάχιστον 15%, προκειμένου για την προστασία της φορολογικής βάσης των χωρών» τονίζεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών.
«Πρόσθετα οφέλη αναμένονται από τη σταθεροποίηση του διεθνούς φορολογικού συστήματος, την ενίσχυση της νομικής ασφάλειας των φορολογουμένων και τη διασφάλιση των φορολογικών εσόδων, απαραίτητων για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας» σημειώνεται στην ανακοίνωση.
Και προστίθεται ότι «Το σχέδιο εφαρμογής, καθώς και οι τεχνικές παράμετροι της συμφωνίας των δύο Πυλώνων, τα οποία οριοθετούνται σε κοινή δήλωση, θα οριστικοποιηθούν τον Οκτώβριο του 2021, ενώ η υλοποίησή της προγραμματίζεται για το 2023.
»Περαιτέρω ώθηση διαδικασιών για την επίτευξη ευρύτερης συναίνεσης αναμένεται στη Σύνοδο των G20, την επόμενη εβδομάδα.
»Το Υπουργείο Οικονομικών παρακολουθεί στενά και συμμετέχει ενεργά στις σχετικές συζητήσεις του ΟΟΣΑ αναφορικά με το ζήτημα της φορολόγησης της ψηφιακής οικονομίας.
»Σε αυτό το πλαίσιο, χαιρετίζει και συμμετέχει στη συμφωνία της νέας αρχιτεκτονικής του παγκόσμιου φορολογικού συστήματος, δεδομένου ότι πρωτοβουλίες επιβολής μονομερών μέτρων φορολόγησης της ψηφιακής οικονομίας δεν διευκολύνουν την αντιμετώπιση των οικονομικών προκλήσεων που απορρέουν, κυρίως, από τα νέα επιχειρηματικά μοντέλα.
»Με επιμονή και προσήλωση στην ενίσχυση των προσπαθειών για την επίτευξη συναίνεσης σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό του παγκόσμιου φορολογικού συστήματος, καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων φορολόγησης της χώρας μας στο πλαίσιο της νέας φορολογικής αρχιτεκτονικής, αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού φορολογικού συστήματος και της οικονομίας».
Παγκόσμιος εταιρικός φόρος: Ευλογία ή κατάρα;
Της Μιράντας Ξαφά (το άρθρο από τη Καθημερινή)
Η φορολογία των πολυεθνικών επιχειρήσεων ήταν ανέκαθεν πονοκέφαλος για τις φορολογικές αρχές κάθε κράτους. Θα πρέπει να φορολογούνται στη φορολογική τους έδρα ή στις χώρες όπου παράγουν υπεραξία; Το πρόβλημα εντάθηκε με την παγκοσμιοποίηση και με to άυλο κεφάλαιο (intangible capital), όπως οι πατέντες και το λογισμικό, που εύκολα μετακινούνται από χώρα σε χώρα σε αντίθεση με ένα εργοστάσιο που παράγει αγαθά. Μία παγκόσμια συμφωνία για ελάχιστο παγκόσμιο φορολογικό συντελεστή θεωρήθηκε ότι μπορεί να συμβιβάσει τις αντικρουόμενες επιθυμίες για μεγιστοποίηση των εσόδων και διατήρηση της ανταγωνιστικότητας.
Ύστερα από σχεδόν μία δεκαετία συζητήσεων στα πλαίσια του ΟΟΣΑ, οι χώρες G7 (Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία) συμφώνησαν σε έναν ελάχιστο παγκόσμιο εταιρικό φόρο 15% στις αρχές Ιουνίου. H κυβέρνηση Μπάϊντεν έδωσε νέα ώθηση στην προσπάθεια επιβολής ελάχιστου παγκόσμιου εταιρικού φορολογικού συντελεστή με στόχο την καταστολή του φορολογικού ανταγωνισμού. Αρχικά πρότεινε ελάχιστο παγκόσμιο συντελεστή 21% ώστε να μπορέσει να αντλήσει πρόσθετα φορολογικά έσοδα αυξάνοντας την εταιρική φορολογία, με στόχο να χρηματοδοτήσει ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και κοινωνικών παροχών χωρίς να υποσκάψει την ανταγωνιστικότητα των Αμερικανικών επιχειρήσεων. Όταν διαφάνηκε ότι αυτή η πρόταση δύσκολα θα γινόταν αποδεκτή, ακόμη και από το Κογκρέσο, υποχώρησε στο 15%. Αυτή η πρόταση έγινε δεκτή από τις χώρες G7 στις αρχές Ιουνίου.
Τι συμφωνήθηκε
Η συμφωνία G7 έχει δύο σκέλη:
Το πρώτο σκέλος επιτρέπει στις χώρες να φορολογούν τα κέρδη πολυεθνικών εταιριών που πραγματοποιήθηκαν στην επικράτειά τους, πέρα από τον φόρο που πληρώνει η ίδια εταιρία στην φορολογική της έδρα. Αυτό το νέο δικαίωμα φορολογίας αφορά ένα τμήμα των κερδών που ξεπερνούν το όριο του 10%. Αριστεροί αναλυτές αγανακτούν για το γεγονός ότι ο πολυεθνικός κολοσσός Amazon δεν εμπίπτει στη νέα φορολογία διότι τα κέρδη της δεν ξεπερνούν το όριο του 10%, καθώς δραστηριότητες με υπερκέρδη συγκεράστηκαν με νεότερες, ελάχιστα κερδοφόρες. Ήδη αναζητείται τρόπος να φορολογηθούν χωριστά οι δραστηριότητες με υπερκέρδη.
Το δεύτερο σκέλος είναι η επιβολή ελάχιστου παγκόσμιου φορολογικού συντελεστή 15% για τα εταιρικά κέρδη. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αν μία Αμερικανική εταιρία δραστηριοποιείται στην Ιρλανδία, με φορολογικό συντελεστή 12,5%, τότε οι ΗΠΑ θα μπορούν να επιβάλουν πρόσθετο φόρο 2,5% στα κέρδη που πραγματοποιήθηκαν στην Ιρλανδία ώστε η εταιρία να πληρώσει τελικά 15%. Αν αυτή η συμφωνία υιοθετηθεί παγκοσμίως, θα εξαναγκάσει τις χώρες με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές να τους αυξήσουν στο 15%, προκειμένου να αποφύγουν την διαρροή φορολογικών εσόδων σε τρίτες χώρες.
Η απόφαση των G7 δεν προδικάζει το παγκόσμιο αποτέλεσμα. Θα πρέπει να συμφωνήσει μία ευρύτερη ομάδα 20 χωρών, που περιλαμβάνει τις χώρες BRICs (Brazil, Russia, India, China) τον στην σύνοδο G20 στην Βενετία τον Ιούλιο, καθώς και οι 139 χώρες που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία του ΟΟΣΑ για ελάχιστο εταιρικό φόρο.
Αν η πρόταση τελικά υιοθετηθεί, ο ΟΟΣΑ εκτίμησε τον περασμένο Οκτώβριο ότι τα συνολικά έσοδα θα ανέλθουν σε 5-12 δις δολάρια από τον πρώτο πυλώνα, και σε 42-70 δις δολάρια από τον δεύτερο πυλώνα. Πάντως πολλές λεπτομέρειες παραμένουν αδιευκρίνιστες, π.χ. ο συντελεστής 15% θα επιβάλλεται μόνο στις πολυεθνικές ή και στις μικρές επιχειρήσεις, παρ’ όλο που δεν είναι ξεκάθαρο αν η διακριτική μεταχείριση πολυεθνικών είναι θεμιτή.
Οι πρώτες αντιδράσεις
Οι μικρές χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Κύπρος, η Λετονία, και διάφορα «φορολογικά λιμάνια» (tax havens) στην Καραϊβική και αλλού, που έχουν υιοθετήσει φορολογικούς συντελεστές χαμηλότερους του 15%, δεν έχουν κίνητρο να συμφωνήσουν. Οι χώρες αυτές χρειάζονται χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές για να αντισταθμίσουν τα μειονεκτήματα της μικρής εσωτερικής αγοράς και της έλλειψης πρώτων υλών στην προσέλκυση επενδύσεων.
Οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, οι νήσοι Κέυμαν, η Βερμούδα, η Ολλανδία, η Ελβετία και το Λουξεμβούργο κατατάσσονται στην κορυφή των χωρών που διευκολύνουν τις πολυεθνικές εταιρίες να ελαχιστοποιούν τον εταιρικό φόρο που πληρώνουν (η Ελλάδα κατατάσσεται 57η). Θα δεχθούν αυτές οι χώρες να αυξήσουν τoυς φορολογικούς συντελεστές επειδή το επιβάλλουν οι μεγαλύτερες χώρες; Οι Αφρικανικές χώρες, όπου η συμμετοχή των εσόδων από εταιρικούς φόρους στα συνολικά φορολογικά έσοδα είναι διπλάσια απ’ ότι στις χώρες του ΟΟΣΑ (18,6% έναντι 9,3% σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ), ήδη διαμαρτύρονται. Η Ιρλανδία αντιστέκεται στην αύξηση του φορολογικού συντελεστή 12,5% που την βοήθησε να προσελκύσει τεράστιες ξένες επενδύσεις και να εισπράξει 11,8δις ευρώ από εταιρικούς φόρους πέρσι. Η Ελβετία αντιδρά αναζητώντας τρόπους να επιδοτήσει πολυεθνικές, όπως η εταιρία εξόρυξης και εμπορίας μεταλλευμάτων Glencore με βάση την Ελβετία, μέσω φοροαπαλλαγών και επιχορηγήσεων για έρευνα ώστε να αντισταθμίσουν την αύξηση των φορολογικών συντελεστών. Σημειωτέο ότι στα 18 από τα 26 Ελβετικά καντόνια –το καθένα από τα οποία επιβάλλει το δικό του εταιρικό φόρο ώστε να υπάρχει φορολογικός ανταγωνισμός – ισχύουν φορολογικοί συντελεστές κατώτεροι του ελάχιστου 15%.
Ιδεολογική πάλη
Σε ιδεολογικό επίπεδο, οι αριστεροί/κρατιστές επικροτούν τη συμφωνία εφόσον προβλέπεται να αυξήσει τα κρατικά έσοδα και τις δαπάνες. Επικαλούνται την «φορολογική δικαιοσύνη» και επισημαίνουν την ανάγκη εναρμόνισης του παγκόσμιου φορολογικού καθεστώτος ώστε να σταματήσει η «κούρσα προς τον πάτο». Τουλάχιστον αναγνωρίζουν επί τέλους ότι η φορολογία επηρεάζει τις αποφάσεις για επενδύσεις και παραγωγή, κάτι που η Αριστερά αρνείται εδώ και δεκαετίες.
Αντίθετα, οι φιλελεύθεροι εναντιώνονται στη δημιουργία ενός καρτέλ φορολογίας που θα αυξήσει το κόστος παραγωγής παγκοσμίως και θα βλάψει καταναλωτές και εργαζόμενους. Το βασικό οικονομικό επιχείρημα είναι ότι οι εταιρίες είναι απλοί μεσάζοντες. Οι φόροι επιβαρύνουν τους μετόχους (μέσω χαμηλότερων κερδών), τους εργαζόμενους (μέσω χαμηλότερων μισθών) και τους καταναλωτές (μέσω υψηλότερων τιμών). Ο επιμερισμός των βαρών στις τρεις αυτές ομάδες εξαρτάται από την ελαστικότητα της ζήτησης και της προσφοράς, δηλ. από τις συνθήκες ανταγωνισμού και τη δυνατότητα αύξησης των τιμών. Σε πολιτικό επίπεδο οι φιλελεύθεροι αμφισβητούν τη νομιμοποίηση επτά ισχυρών χωρών να επιβάλλουν μία πολιτική που μέχρι σήμερα ανήκει στην δικαιοδοσία κάθε χώρας. Επισημαίνουν ότι στην περίοδο του φορολογικού ανταγωνισμού ο μέσος συντελεστής εταιρικής φορολογίας μειώθηκε από 28% το 2000 στο 20,6% το 2020, ενώ τα αντίστοιχα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Οι Αφρικανικές χώρες, που αντιδρούν στη συμφωνία, είχαν τον υψηλότερο συντελεστή φορολογίας (27,5%) και το υψηλότερο μερίδιο εταιρικών φόρων στο σύνολο των εσόδων τους (18,6%) το 2020 (πηγή: Στατιστικές ΟΟΣΑ για 109 χώρες).
Η θέση της Ελλάδας
Το Υπουργείο Οικονομικών χαιρέτισε την πρωτοβουλία G7 για την καθιέρωση κατώτατου φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων 15%, “καθώς η παγκόσμια συμφωνία θα σημάνει διασφάλιση εσόδων, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, και μείωση του υψηλού κόστους συμμόρφωσης για τις επιχειρήσεις που συναλλάσσονται διασυνοριακά στην ενιαία αγορά». Πέρα από τις ανακρίβειες που εμπεριέχει αυτή η δήλωση (είναι αμφίβολο ότι καταπολεμάται η φοροδιαφυγή, ή ότι θα μειωθεί το κόστος συμμόρφωσης), είναι πράγματι αυτό το συμφέρον της Ελλάδας; Έτσι θα προσελκύσει επενδύσεις; Δεν θα επηρεαστεί αρνητικά η ναυτιλία;
Με ανάρτηση του στο Facebook ο Στέφανος Μάνος γράφει ότι η εμπειρία του ως υπουργός Οικονομικών το 1992-3 δείχνει ότι οι υπηρεσίες του υπουργείου συχνά εισηγούνταν θέσεις που δεν υπηρετούν το συμφέρον της Ελλάδας. Συμφωνώ και επαυξάνω. Σε ενημερωτικά σημειώματα τους για τις συναντήσεις των υπουργών οικονομικών της ΕΕ (ECOFIN) συνήθως εισηγούνταν προστατευτισμό και εξαιρέσεις από κοινοτικές οδηγίες για το μέγιστο δυνατό χρονικό διάστημα. Τέτοιες πολιτικές απλώς διαιωνίζουν μη ανταγωνιστικές πρακτικές και στρεβλώσεις που υποσκάπτουν την ανταγωνιστικότητα.
Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση χαιρετίζει το φορολογικό καρτέλ των χωρών G7; Με φορολογικό συντελεστή 22% στα εταιρικά κέρδη η Ελλάδα δεν απειλείται με αύξηση φορολογικών συντελεστών ή απώλεια εσόδων. Ούτε όμως μπορεί να προσβλέπει σε αυξημένα έσοδα, εφόσον με συντελεστή 22% δύσκολα θα προσελκύσει επενδύσεις από «ασφαλή λιμάνια» (tax havens) όπως η Κύπρος, ακόμη και αν ισχύσει ο ελάχιστος συντελεστής 15% παγκοσμίως. Ίσως θεώρησε ότι έχει περισσότερα να κερδίσει από μία συμβιβαστική προσέγγιση στις θέσεις της ΕΕ παρά από εμμονή στην αρχή του φορολογικού ανταγωνισμού. Άλλη λογική εξήγηση είναι δύσκολο να βρεθεί.
Η πιθανή έκβαση
Το πιθανότερο είναι ότι η σύνοδος των G20 τον Ιούλιο θα υιοθετήσει την απόφαση των G7 για ελάχιστο παγκόσμιο εταιρικό φόρο 15%. Με μέσο εταιρικό φορολογικό συντελεστή 27,4%, οι χώρες BRICs δεν έχουν λόγο να αντιδράσουν. Οι χώρες G20 αντιπροσωπεύουν το 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ και τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού. Αν εγκρίνουν τον ελάχιστο φόρο, τι δυνατότητα θα έχουν οι μικρότερες από τις 139 χώρες που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία του ΟΟΣΑ να την ανατρέψουν; Οι μεγάλες χώρες θα έχουν ουσιαστικά επιβάλει την βούλησή τους στις μικρότερες, οι οποίες θα πληγούν. Σε βάθος χρόνου σίγουρα θα αναζητήσουν τρόπους να αντισταθμίσουν την αύξηση των φορολογικών συντελεστών μέσω φοροαπαλλαγών, εκτός αν ο ΟΟΣΑ επιχειρήσει να θέσει λεπτομερείς κανόνες εναρμόνισης και εκεί. Όμως όπως σε όλα τα καρτέλ, το κίνητρο της μη τήρησης των συμφωνηθέντων είναι ισχυρό.
* Η Μιράντα Ξαφά είναι Senior Scholar, Centre for International Governance Innovation (CIGI) και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦίΜ).
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου