Στην αρχαία Αθήνα κάθε πολίτης είχε το δικαίωμα να προτείνει νόμους (μας φαίνεται παράδοξο σήμερα, επειδή ζούμε σε καθεστώς ολιγαρχίας, όμως έτσι ήταν)..... ΑΛΛΑ, εάν ο νόμος που προτείνονταν γίνονταν αποδεκτός από την εκκλησία του δήμου και στην πορεία αποδεικνυόταν ότι ήταν κακός και έβλαπτε τα συμφέροντα της πόλης, τιμωρούσαν τον εισηγητή του νόμου με δήμευση της περιουσίας του, με εξορία και στην εσχάτη των περιπτώσεων με θάνατο. Και αυτό γιατί θεωρούσαν τον νόμο προϊόν ιδιοτέλειας , απερισκεψίας και δημαγωγίας.
Αυτή η πρακτική εφαρμοζόταν και σε πολλές άλλες ελληνικές πόλεις. Μάλιστα ο Αριστοτέλης αναφερόμενος στην πολιτεία των Λοκρών γράφει πως οι πολίτες τους νομοθετούσαν «έχοντας κυριολεκτικά τον τράχηλο στον βρόγχο».
Το αποτέλεσμα αυτού του θεσμού ήταν ελάχιστοι από τους πολίτες να τολμούν να εισηγηθούν κάποιο νόμο και το έκαναν μόνο οι άριστοι γνώστες των πραγμάτων της πόλης, οι σημαντικές προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και γνωστοί για την ευφυία και τη σωφροσύνη τους .
Λοιπόν, βρίσκω την ιδέα της αθηναϊκής δημοκρατίας εξαιρετική και προτείνω να εφαρμοστεί και στη δική μας κατ’ όνομα δημοκρατία. Στο εξής όποιος υπουργός ή βουλευτής προτείνει κακό νόμο και όσοι τον ψηφίσουν να υποστούν τις συνέπειες. Δεν θα τους σκοτώσουμε βέβαια αλλά θα τους τιμωρήσουμε ακόμη σκληρότερα: θα τους δημεύσουμε όλη τους την περιουσία (είναι πράγματι για τους πάμπλουτους εθνοπατέρες μας σκληρότατη τιμωρία αν αναλογιστείτε ότι οι περισσότεροι σίγουρα θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να μην έχουν περιουσία). Ή ακόμη χειρότερα θα τους δίναμε τη βασική σύνταξη για να ζήσουν ή –αν θέλαμε να το παραχοντρύνουμε- θα τους βάζαμε να… δουλεύουν και να πληρώνουν όλους τους φόρους, τις εισφορές και ΟΑΕΕ (εντάξει το παρατράβηξα!).
Δεν νομίζετε ότι με έναν απλό νόμο θα γλίτωνε ο λαός μας από πολλά δεινά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου