Το 2011, οι Σύριοι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για δικαιοσύνη. Επτά χρόνια αργότερα, και με περισσότερους από 500.000 νεκρούς, η προσοχή των ΜΜΕ στη Συρία έχει μειωθεί. Αυτή είναι η ιστορία τεσσάρων γυναικών από τη Συρία, των οποίων οι προσωπικές ιστορίες μας προκαλούν να μην ξεχνάμε την επανάσταση και τι αντιπροσωπεύει.....
Fadwa Suleiman
Η Fadwa Suleiman, ηθοποιός από την πόλη του Χαλεπίου, είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα στη Συρία εδώ και χρόνια. Το 2011, όταν ξέσπασαν διαμαρτυρίες στην πόλη Χομς, έγινε σύμβολο της επανάστασης. Περιτριγυρισμένη από διαδηλωτές, η εικόνα της Fadwa με κοντά μαλλιά και παλαιστινιακή καφίγια παρουσίαζε μια ισχυρή αντίθεση με την λαμπερή εμφάνισή της μόλις λίγους μήνες πριν. Ακόμα και η φωνή της, της οποίας οι γλυκές νότες είχαν σαγηνεύσει μια ολόκληρη γενιά Συρίων, έμοιαζε διαφορετική, καθώς ύψωσε τη φωνή της, γεμάτη πάθος, για να ξεσηκώσει τους πολίτες της Χομς, ζητώντας τους να συνεχίσουν το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, που ενέπνευσε την αντίσταση ενάντια στη θεωρούμενη από πολλούς αναπτυσσόμενη δικτατορία. Το γεγονός ότι η ίδια, όπως και ο Σύριος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ, ανήκε στη σέχτα των Αλαουιτών, αμφισβητούσε την επίσημη γραμμή, η οποία αποσκοπούσε να δυσφημίσει τις διαμαρτυρίες. Η Fadwa κατέφυγε τελικά στη Γαλλία, αφού οι Αρχές ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να τη βρουν και να τη συλλάβουν νεκρή ή ζωντανή.
May Scaff
Η May Scaff ήταν επίσης ηθοποιός. Θυμάμαι το βλέμμα ενθουσιασμού του συντρόφου μου το καλοκαίρι του 2008, όταν την είδε στο Baal's Cave, στο μπαρ της Δαμασκού που συχνάζαμε. «Είναι η Scaff May, την αγαπώ», μου είπε, κάνοντάς με να ζηλέψω την όμορφη γυναίκα που γελούσε και χόρευε, περικυκλωμένη από φίλους. Της είπα αυτήν την ιστορία, όταν συναντηθήκαμε τελικά το 2013 στο Αμμάν, σε μια συνάντηση Συρίων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με έδρα τη Ιορδανία, και θυμάμαι ότι γέλασε με την καρδιά της. Είχαμε μακρές συζητήσεις με πολύ φαΐ και ποτό για το παρόν και το μέλλον της χώρας, όταν είχαμε ακόμα ελπίδες για δικαιοσύνη. Στις τελευταίες φωτογραφίες της, σχεδόν επτά χρόνια μετά την έναρξη αυτών των διαδηλώσεων, στις οποίες συμμετείχε ενεργά, το πρόσωπό της είχε σκληρύνει και τα μαλλιά της ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου γκρίζα. Δύσκολα αναγνώριζες την χαλαρή ομορφιά μιας άλλης εποχής.
Razan Zeitouneh
Η Razan Zeitouneh είναι σύμβολο της Δικαιοσύνης με κεφάλαιο Δ για τους Σύριους, που έχουν εγκαταλειφθεί για τη μοίρα τους. Πολύ γνωστή δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα με ειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα, υπερασπίζεται πολιτικούς κρατούμενους και έχει ιδρύσει την Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Συρία. Η Razan συντονίζει επίσης τις Τοπικές Επιτροπές Συντονισμού. Το έργο της την έχει καταστήσει στόχο τόσο του καθεστώτος του Άσαντ όσο και των εξτρεμιστικών ομάδων, που προσπάθησαν να διαστρέψουν την λαϊκή εξέγερση. Όταν οι Σύριοι φαντάζονται ένα μελλοντικό συριακό Υπουργείο Δικαιοσύνης, αναφέρεται συχνά το όνομα της Razan.
Lama Albasha
Η Lama Albasha γεννήθηκε το 1992 και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού. Στις φωτογραφίες που κοινοποιούν οι φίλοι της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ποζάρει στο φακό φορώντας μια λευκή μπλούζα και λευκό παντελόνι κι από πάνω μια ροζ φραμπαλωτή φούστα ασορτί με τα πουά παπούτσια της, με το χέρι στη μέση. Τα γυαλιά ηλίου της είναι στερεωμένα σα διάδημα πάνω στη χιτζάμπ της, δημοφιλής τακτική για τις Σύριες. Σε μια άλλη φωτογραφία είναι στο προσκήνιο, με σκούρα ρούχα και παλαιστινιακή κεφίγια γύρω από το λαιμό της. Κοιτά το φακό και χαμογελά. Διάβασα ότι συνελήφθη τον Νοέμβριο του 2014 στην πόλη Ταλ, στη γειτονιά, όπου συμμετείχε σε ένα από τα τοπικά συμβούλια που δημιουργήθηκαν μετά τα πρώτα στάδια της εξέγερσης το 2011. Είχε απαντήσει σε μια κλήση από μια γυναίκα, που δήλωσε ότι ενδιαφερόταν για ιδιαίτερα αγγλικών, ένα τηλεφώνημα που αποδείχθηκε παγίδα. Αιχμαλωτίστηκε και παραδόθηκε στην υπηρεσία ασφαλείας της κυβέρνησης.
Τρεις νεκρές, μια αγνοούμενη
Η ηθοποιός Fadwa Suleiman πέθανε στο Παρίσι τον Αύγουστο του 2017 μετά από μια μακρά μάχη με ασθένεια. Στην τελευταία της συνέντευξη, είπε: «Ακόμα κι αν διαγράψουν τα πάντα, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να σβήσουν το όνειρό μας. Αν απομείνει έστω κι ένας μόνο Σύριος ή Σύρια, είμαι βέβαιη ότι θα χτίσει τη Συρία που αγαπάμε. Η Συρία δεν είναι μια χώρα, δεν είναι μια γεωγραφική οντότητα, είναι μια ιδέα, η ευγενής επανάσταση του νου και της ψυχής που θα διαρκέσει στο χρόνο και στο χώρο».
Η φοιτήτρια Lama Albasha είναι ένα από τα χιλιάδες ονόματα του διαβόητου «καταλόγου θανάτου» των εκτελεσθέντων ή όσων πέθαναν από βασανιστήρια στις κυβερνητικές φυλακές. Φυλακές όπως η Σαϊντνάγια, την οποία η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε ως «ανθρώπινο σφαγείο». Η οικογένεια της Lama έμαθε, αποκτώντας πρόσβαση στο γενικό μητρώο ασφαλείας στις 31 Ιουλίου 2018, ότι είχε πεθάνει εδώ και χρόνια στη φυλακή, υποτίθεται από καρδιακή προσβολή.
Η δικηγόρος Razan Zeitouneh αγνοείται από τον Δεκέμβριο του 2013. «Όσοι καταγράφουν θανάτους, όπως εμείς, δεν κλαίνε», έγραφε, προτού απαχθεί από ομάδα μασκοφόρων στη Ντούμα στα προάστια της Δαμασκού. Μόλις λίγες μέρες αργότερα, τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν ότι παραιτούνταν από την καταμέτρηση των θυμάτων του πολέμου στη Συρία, αναφέροντας αδυναμία συνέχισης.
Η ηθοποιός May Scaff βρέθηκε νεκρή στις 27 Ιουλίου 2018 στο διαμέρισμα που συγκατοικούσε με άλλους στο Παρίσι, την πόλη όπου αναζήτησε καταφύγιο στα τελευταία της χρόνια. «Δεν θα χάσω ελπίδα και σας ζητώ να μην τη χάσετε κι εσείς ποτέ», ήταν τα τελευταία δημόσια λόγια της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. “Η χώρα μας ονομάζεται Μεγάλη Συρία, όχι Συρία του Άσαντ”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου