Στο προηγούμενο άρθρο ( λινκ εδώ https://focusfm.gr/peftoyn-oi-maskes-gia-ton-mask/ )
μιλήσαμε για τον Ίλον Μασκ και με αφορμή την ιστορία της οικογένειάς του θίξαμε την
ιδεολογία της τεχνοκρατίας και του τεχνοκρατικού κινήματος. Όπως είδαμε σκοπός του
τεχνοκρατισμού είναι ο απόλυτος έλεγχος της....
αποκαλεί μέσω του απόλυτου ελέγχου της οικονομίας και της κοινωνίας.
Αυτή η μισάνθρωπη ιδεολογία αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης ατόμων σαν το Σουάμπ και
την παρέα του οι οποίοι πολλάκις έχουν δηλώσει πως δεν μας βλέπουν σαν τίποτε άλλο
παρά βιολογικές μηχανές. Εδώ όμως είναι που εγείρεται και ένα ερώτημα. Αν στα μάτια
αυτών των ελιτιστών είμαστε απλά μηχανές, τότε τι σκοπεύουν να κάνουν με αυτές τις
μηχανές που “δυσλειτουργούν” κατά τα αρρωστημένα κριτήριά τους; Δυστυχώς η απάντηση
σε αυτή την ερώτηση δε χρειάζεται πολύ σκέψη. Η λέξη είναι μια, “ευθανασία”. Όχι δε
πρόκειται για το σενάριο κάποιας δυστοπικής σειράς του Netflix ούτε κάτι που θα συμβεί στο
μακρινό έτος του 2077. Είναι κάτι που ήδη εφαρμόζεται εδώ και 6 χρόνια και σύντομα
αναμένεται να αποτελέσει τη νέα κανονικότητα στο πως θα πεθαίνουμε.
Βλέπετε, η καναδική κυβέρνηση υπό τον Τζάστιν Τρυντώ (αυτόν τον τυπά που τον έχει
εκπαιδεύσει ο Σουάμπ) πρωτοστατεί έτι μια φορά στην εφαρμογή της Ατζέντας 2030 και μας
ανοίγει ένα παράθυρο στο σκοτεινό μέλλον που αυτή μας επιφυλάσει. Το παράθυρο αυτό
είναι η νομοθεσία του Καναδά σχετικά με το θέμα της ευθανασίας ή αλλιώς MAiD (Medical
Assistance in Dying / Ιατρική Βοήθεια στον Θάνατο).
Ας τα πάρουμε από την αρχή
Οι ευθανασίες νομιμοποιήθηκαν στον Καναδά το 2016 ενώ τον Μάρτιο του 2021 έγινε νέα
τροποποίηση προκειμένου να επεκταθούν οι κατηγορίες ανθρώπων που μπορούν να
αιτηθούν ευθανασία. Η χρήση της έχει ενταθεί αφού την βλέπουν σαν ευκαιρία
εξοικονόμησης πόρων από τα κρατικά προγράμματα υγείας καθώς αναμένεται να
εξοικονομήσει στο καναδικό δημόσιο 34.7 με 136.8 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο από τις
δαπάνες για τη δημόσια υγεία. Η εξοικονόμηση αυτών των χρημάτων είναι ζωτικής σημασίας
για τον κρατικό μηχανισμό του Καναδά όπου τα έξοδα κοινωνικής μέριμνας είναι από τα
χαμηλότερα στον εκβιομηχανισμένο κόσμο με αποτέλεσμα τεράστιες ουρές στα δημόσια
νοσοκομεία και μικρή πρόσβαση σε δημόσια φροντίδα ασθενών. Ναι σωστά διαβάσατε. Ο
Καναδάς για να κάνει περικοπές από την υγεία αποφάσισε να σκοτώσει τους χρήζοντες
χρόνια περίθαλψη. Αν σας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι με αυτή τη κτηνωδία, πού να δείτε και τι ακολουθεί.
Για να αιτηθεί κάποιος ευθανασία θα πρέπει 1) να είναι δικαιούχος ωφέλειας από τις
υπηρεσίας υγείας της χώρας, 2) να είναι 18 και άνω και να είναι διανοητικά ικανός να λάβει αποφάσεις υγείας για τον εαυτό του, 3) να πάσχει από σοβαρή ασθένεια ή αναπηρία ή να
τελεί υπό προχωρημένη σωματική παρακμή που δε μπορεί να διορθωθεί (πχ. προχωρημένο
γήρας), με την κατάστασή του αυτή να του προκαλεί σοβαρό σωματικό ή ψυχικό πόνο που
δεν μπορεί να ανακουφιστεί υπό συνθήκες τις οποίες θεωρεί αποδεκτές, 4) να αιτηθεί
αυτοβούλως ευθανασία άνευ εξωτερικής πίεσης ή επιρροής, 5) να δώσει εν επιγνώσει
συναίνεση για την ευθανασία του. Το αίτημά του θα πρέπει στη συνέχεια να συνυπογραφεί
από δύο γιατρούς που συμφωνούν με αυτό. Μετά από μια περίοδο αναμονής 10 ημερών το
ελάχιστο (με εξαίρεση άτομα που κρίνεται πως δεν μπορούν να ζήσουν τόσο) γίνεται η
ευθανασία εφόσον πληρούνται τα άνω.
Καθίστε τώρα να ακούσετε και το κερασάκι στην τούρτα. Μετά την τελευταία της
τροποποίηση τον Μάρτιο του 2021 η νομοθεσία δεν απαιτεί να πάσχεις από θανατηφόρο
ασθένεια ή να βρίσκεσαι σε τελικό στάδιο (ασθένειας, νόσου, τραυματισμού, κτλ.) για να
δικαιούσαι ευθανασία. Παράλληλα, από τις 17 Μαρτίου του 2023 έχει προγραμματιστεί να
τροποποιηθεί εκ νέου η νομοθεσία ώστε να επιτρέπει ευθανασίες και σε αυτούς που
πάσχουν μόνο από ψυχικές ασθένειες, οι οποίοι αυτή τη στιγμή εξαιρούνται. Λαϊκιστή το
αφεντικό τρελάθηκε και μοιράζει ευθανασίες αβερτα κουβέρτα σε όποιον τις ζητήσει.
Η νομοθεσία έχει αποδειχθεί ήδη αρκετά θανατηφόρος καθώς 31.600 ευθανασίες έχουν
λάβει χώρα από το 2016 (πιο πολλές από ότι είναι ο πληθυσμός της Κορίνθου κατά τη
βικιπαίδεια). Σκεφτείτε πως μόνο το 2020, 8.000 άτομα πέθαναν από ευθανασία με τον
αριθμό αυτόν να αυξάνεται στους 10.000 το 2021 (αναρωτιέμαι αν τα lockdown και η
συνεπαγόμενη καταστροφή της οικονομίας και της ψυχικής υγείας συνέβαλαν σε αυτό).
“Εντάξει μωρέ”, θα πουν τώρα μερικοί. “Τι μας νοιάζει εμάς το τι κάνει ο άλλος στον Καναδά;
Εμείς ζούμε σε άλλη χώρα και σε άλλη ήπειρο. Στο κάτω κάτω αν θέλουν να πεθάνουν οι
Καναδοί αυτό είναι επιλογή τους”. Θα ήθελα να θυμίσω πάλι σε αυτό το σημείο πως αυτά
δεν είναι τοπικά φαινόμενα που αφορούν μια μόνο χώρα. Αυτή η νομοθεσία δεν είναι τίποτα
παραπάνω από μία πιλοτική εφαρμογή ενός πλάνου που η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων
θέλει να εφαρμόσει σε όλη την υφήλιο τμήμα της οποίας είμαστε και εμείς. Τούτων δοθέντων, ας ρίξουμε τώρα μια καλύτερη ματιά στο ποιοί έχουν γίνει οι στόχοι της νόμιμης ευθανασίας και τα κίνητρα πίσω από αυτό.
Πρώτος στόχος οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με αναπηρία
Θα φανταζόταν κανείς πως η επιλογή της ευθανασίας θα ήταν κάτι που θα απασχολούσε ένα
μικρό τμήμα της κοινωνίας, δηλαδή τους πάσχοντες από σοβαρές και επώδυνες ασθένειες οι οποίοι δεν αντέχουν πλέον να ζουν με αυτές. Αντί αυτού, πολλοί αιτούντες ευθανασία είναι
απλά άνθρωποι με αναπηρίες οι οποίοι ζουν χρόνια παραμελημένοι από το κράτος και τις
κοινωνικές παροχές, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Οι άνθρωποι αυτοί επιλέγουν τον
θάνατο όχι γιατί δεν αντέχουν να ζουν με αναπηρία αλλά επειδή δεν αντέχουν την φτώχεια
που τους έχει επιβάλει η αδιαφορία του κράτους. Ας δούμε μερικά παραδείγματα για να
καταλάβετε τι εννοώ.
Το πρώτο παράδειγμα είναι αυτό μίας γυναίκας με αναπηρία η οποία επέλεξε ευθανασία
κατόπιν χρόνιας αδυναμίας του κρατικού μηχανισμού να της βρει οικία συμβατή με το σπάνιο είδος αναπηρίας της. Η γυναίκα επιθυμούσε να ζήσει αλλά επέλεξε τον θάνατο επειδή δε μπορούσε να συνεχίσει να ζει υπό τις εξοντωτικές συνθήκες που της είχε επιβάλει η
αδιαφορία του κράτους. Η ευθανασία της έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο του 2022.
Ένας άλλος Καναδός (αυτός από τη φωτογραφία επάνω) που ζει με σύνταξη αναπηρίας
αιτήθηκε ευθανασία γιατί η κρατική υποστήριξη δεν επαρκεί για να καλύψει τα έξοδα ενοικίου του και κινδυνεύει να μείνει άστεγος. Μεταξύ μιας ζωής ως άστεγος και του θανάτου, αποφάσισε να επιλέξει το τελευταίο καθώς δεν θεωρεί πως θα επιβίωνε μιας ζωής στους δρόμους έτσι κι αλλιώς.
Ο γιατρός του, που είναι γνώστης των καθαρά οικονομικών λόγων
που ο ασθενής του αιτήθηκε ευθανασία, δεν είχε πρόβλημα να συνυπογράψει την απόφαση
του. Το γεγονός πως ο ασθενής του δηλώνει πως δεν θα επέλεγε να πεθάνει αν βρισκόταν
σε συνθήκες οικονομικής σταθερότητας φαίνεται να του είναι παγερά αδιάφορο.
Μια άλλη περίπτωση όπου οι γιατροί συνυπέγραψαν την ευθανασία του αιτούντος είναι αυτή
ενός 23 χρονου που αιτήθηκε ευθανασία επειδή πάσχει από διαβήτη, έχει κατάθλιψη και δεν
έχει κοπέλα (όχι δε κάνω πλάκα). Η εξωφρενική μάλιστα συνυπογραφή αυτού του αιτήματος
ευθανασίας τράβηξε τα βλέμματα και των γειτονικών ΗΠΑ που το σχολίασαν.
Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός πως το ίδιο το κράτος προωθεί την ευθανασία ως “λύση”
ακόμα και σε ανθρώπους με αναπηρίες οι οποίοι ουδέποτε εξέφρασαν επιθυμία ή
ενδιαφέρον για κάτι τέτοιο. Σαν να μην αρκούσε αυτό, ακόμα και οι ιατρικοί σύλλογοι ωθούν τους γιατρούς να αναφέρουν την ευθανασία ως μια από τις “λύσεις” στα θέματα των
ασθενών τους για λόγους “επαγγελματισμού” όπως δηλώνουν.
Η κυρία στη φωτογραφία είναι η βετεράνος δεκανέας του καναδικού στρατού και χρυσή
παραολυμπιονίκης Κριστίν Γκώτιε. Η κυρία Γκώτιε σε αίτημα της για ανελκυστήρα σκάλας για το σπίτι της έλαβε ως απάντηση από τις κρατικές υπηρεσίες βετεράνων την πρόταση της
ευθανασίας. Η δε επιστολή που της εστάλη μετά από 5 χρόνια αναπάντητων αιτημάτων για
τον ανελκυστήρα, της πρότεινε να κάνει ευθανασία για να ηρεμήσει μία και καλή από την
αγανάκτηση της για την κρατική αδιαφορία. Παρομοίως, ένας άλλος βετεράνος που υπέφερε
από αγχώδεις διαταραχές και τραυματισμό στον εγκέφαλο έλαβε πρόταση για ευθανασία
από τις κρατικές υπηρεσίες βετεράνων ως απάντηση σε αίτημα του για κρατική βοήθεια.
Αντίστοιχη είναι επίσης και η υπόθεση ενός νέου που πάσχει από σπάνια νευρολογική
ασθένεια. Ο ασθενής έλαβε πρόταση για ευθανασία από τον γιατρό του αντί κρατικής
στήριξης αναπήρων. Το δίλημμα που του τέθηκε ήταν ή να συμφωνήσει σε ευθανασία ή να
καταβάλει ένα ποσό της τάξης των 1.500 δολαρίων την ημέρα για την περίθαλψη του.
Ας κάνουμε λοιπόν μια σύνοψη των άνω. Νούμερο ένα: έχουμε μια επέκταση του
δικαιώματος της νόμιμης ευθανασίας, λίγο-πολύ σε όποιον πάσχει από μια σωματική (και
σύντομα και ψυχική) ασθένεια ή γήρας. Νούμερο δύο: έχουμε μια χρόνια κατάσταση
κρατικής αμέλειας των ατόμων με αναπηρία με αποτέλεσμα αυτοί να αδυνατούν να ζήσουν
υπό βιώσιμες συνθήκες, όντας καταδικασμένοι σε χρόνια φτώχεια και εξαθλίωση. Νούμερο
τρία: έχουμε ιατρούς και ιατρικό προσωπικό να πιέζει άτομα που πάσχουν από αναπηρία σε
“οικειοθελή” ευθανασία υπό την απειλή πως θα πρέπει να αναλάβουν μόνοι τους τα
εξωφρενικά κόστη της περίθαλψης τους καθώς το δημόσιο κάνει περικοπές στην υγεία και
κρίνει πως τα άτομα με αναπηρίες του “κοστίζουν”. Νούμερο τέσσερα: έχουμε μια τρομακτική αύξηση του κόστους ζωής λόγω του πολέμου στην Ουκρανία (όπου ο Καναδάς στέλνει δισεκατομμύρια με τη σέσουλα) καθώς και ανεξέλεγκτο πληθωρισμό. Νούμερο πέντε: τα άτομα με αναπηρία, παραμελημένα από το κράτος, υπό την ψυχολογική πίεση των ιατρών τους που τα κάνουν να αισθάνονται ως βάρος για την κοινωνία και υπό την απειλή να βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο, αναγκάζονται να επιλέξουν την ευθανασία. Εάν αυτό δεν είναι ένα εδώ και χρόνια προμελετημένο σχέδιο κυριολεκτικής εξόντωσης των ανθρώπων με αναπηρία τότε δε ξέρω τι είναι.
Αυτό το οποίο βλέπουμε να εφαρμόζεται εδώ είναι μια νέα εκδοχή του προγράμματος
ευγονικής των Ναζί οι οποίοι εκτέλεσαν ηλικιωμένους και πάσχοντες από αναπηρία με
σκοπό την εξοικονόμηση πόρων και την διατήρηση της εικόνας της κοινωνίας των Τρίτου
Ράιχ ως μιας κοινωνίας “υπερ-ανθρώπων”. Υπό το φως των άνω δεν υπάρχει αμφιβολία
πως το κράτος του Καναδά και οι διεθνιστές που το ελέγχουν επιθυμούν την επιβολή μιας
αντίστοιχης ατζέντας εξόντωσης των ομάδων που οι ίδιοι θεωρούν ως “ανεπιθύμητες” για τη
κοινωνία. Δεν έχει σημασία για αυτούς αν μιλάμε για βετεράνους, παραολυμπιονίκες ή
απλούς ανθρώπους που είχαν την ατυχία να γεννηθούν ή να καταλήξουν με κάποιου είδους
αναπηρία. Στην αρρωστημένη κοινωνία των ευγονιστών δεν επιτρέπεται τίποτα που δεν
συνάδει με την εξίσου αρρωστημένη εικόνα που έχουν για τον “σωστό” άνθρωπο.
Όσοι τώρα αισθάνεστε ασφαλείς με την σκέψη πως αυτά συμβαίνουν μακριά, στη χώρα του
Πέρα-Πέρα, καλό θα ήταν να λάβετε υπόψη το τι θα γίνει όταν τα διεθνιστικά στοιχεία εντός
της ελληνικής βουλής (που είναι πολλά) αποφασίσουν να περάσουν αντίστοιχες νομοθεσίες
για να ικανοποιήσουν τις παγκόσμιες ελίτ που τους ελέγχουν και τους σπονσοράρουν. Αν το
καναδικό δημόσιο αποφάσισε να εξοντώσει τους κοινωνικά αδύναμους για να κάνει
περικοπές τότε τι νομίζετε πως θα έκανε το ελληνικό δημόσιο στη θέση του; Αν οι Καναδοί
είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν για να γλιτώσουν από την φτώχεια και την εξαθλίωση, τότε τι νομίζετε πως θα συμβεί όταν δώσουν στους ανθρώπους με αναπηρίες και στους
ηλικιωμένους της εξαθλιωμένης Ελλάδας την ίδια επιλογή; Θεωρείτε πως αυτοί οι άνθρωποι
θα λάβουν κάποια κρατική στήριξη για να ζήσουν με αξιοπρέπεια ή πως ο κρατικός
μηχανισμός θα κάνει το καλύτερο που μπορεί για να τους εξωθήσει και αυτούς σε
“οικειοθελή” ευθανασία;
Ας μη ξεχνάμε σε αυτό το σημείο και και το θέμα των παρενεργειών από τα “εμβόλια” mRNA. Όπως έχουμε δει, τα σκευάσματα αυτά τείνουν να δημιουργούν χρόνιες παρενέργειες όπως μυοκαρδίτιδα, περικαρδίτιδα καθώς και εκφυλιστικές νόσους του σώματος. Θα ήταν υπερβολικό να θεωρήσει κανείς πως ο Καναδάς, και κατ’ επέκταση οι δούλοι της Ατζέντας 2030, μέσω των άνω τακτικών στοχεύουν και στον αφανισμό των ανθρώπων που παρουσίασαν παρενέργειες από τα σκευάσματα αυτά; Δεν θα ήταν ένας τρόπος να καλύψουν τα ίχνη τους εξαφανίζοντας τα θύματα τους και να αποφύγουν να στηρίζουν οικονομικά μια νέα κατηγορία ατόμων με αναπηρία που οι ίδιοι δημιούργησαν; Μήπως οι διεθνείς ελίτ που προωθούσαν το εμβόλιο γνωρίζοντας πολύ καλά τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει στόχευαν στην δημιουργία ανθρώπων με αναπηρία με σκοπό τον
αφανισμό τους και την συνεπακόλουθη μείωση των κατοίκων του πλανήτη; Η απάντηση σε
αυτά τα ερωτήματα θεωρώ πως είναι τόσο προφανής όσο και αυτή στο ερώτημα του αν οι
ελληνικές αρχές θα ήταν στην θέση να κάνουν το ίδιο.
Η ευθανασία ήταν και παραμένει ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Ασχέτως της φιλολογίας που έχει
εξελιχθεί γύρω από το θέμα, η επιλογή αυτή είναι μια άκρως προσωπική απόφαση για το
άτομο που θα την επιλέξει. Μπορεί να μην συμφωνούμε όλοι στο αν πρέπει ή δεν πρέπει να
είναι διαθέσιμη ως επιλογή. Νομίζω όμως πως συμφωνούμε όλοι πως σε καμία των
περιπτώσεων δεν επιτρέπεται η επιλογή αυτή να είναι προϊόν πίεσης και συναισθηματικού
εκβιασμού με σκοπό την εξοικονόμηση χρημάτων στο δημόσιο. Οι Καναδοί νομοθέτες
μπορεί στα χαρτιά να έχουν γράψει πως απαγορεύεται η άσκηση εξωτερικής πίεσης και
επιρροής πάνω σε αυτό το θέμα αλλά η πραγματικότητα δεν λειτουργεί με βάση το τι
γράφουν τα χαρτιά και τα βιβλία. Ασχέτως των προθέσεων τους, με την διαρκή επέκταση του δικαιώματος στην ευθανασία, το κράτος του Καναδά άνοιξε παγκοσμίως την πόρτα στην
ευγονική και στην εξουδετέρωση όλων όσων η αρρωστημένη ιδεολογία της κρίνει ως “βάρη”
για την κοινωνία. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε στόχος τους είναι οι ηλικιωμένοι, τα άτομα με
αναπηρία και (από 17 Μαρτίου) τα άτομα με ψυχολογικά προβλήματα. Οι δαίμονες όμως της
ευγονικής και του κοινωνικού δαρβινισμού δεν αρέσκονται να περιορίζονται και αν αφεθούν
ελεύθεροι θα προσπαθήσουν να αφανίσουν ό,τι υπάρχει στο διάβα τους. Στο Μέρος 2 θα
μιλήσουμε περισσότερο για αυτό καθώς θα εξετάσουμε τα σχέδια αυτής της ατζέντας για τα
μωρά με πρόγνωση αναπηρίας, τα παιδιά αλλά και τους ενήλικους που της αντιστέκονται.
Ελευθερίου Κωνσταντίνος
Πολιτικός Επιστήμονας, Διαπραγματευτής, Ερευνητής
Ακολουθήστε με: Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100088787553150
LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/kostaselef/
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου