Η γιορτή το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς ονομάζεται ρεβεγιόν. Η γαλλική λέξη «ρεβεγιόν» παράγεται από το ρήμα «ρεβεγιέ», που σημαίνει...
«ξυπνώ, μένω ξύπνιος».Η λέξη προέρχεται από το λατινικό «vigil», που σημαίνει τον άγρυπνο, τον ευρισκόμενο σε εγρήγορση. Εγρήγορση, όχι για να εκτελέσει κάποιος τα θρησκευτικά του καθήκοντα, όπως ήταν στην αρχή το ρεβεγιόν, δηλαδή η αγρυπνία στις εκκλησίες, αλλά για το γλέντι και την χαρτοπαιξία.
Έτσι, στο ρεβεγιόν, το σπίτι είναι στολισμένο με γκι, δηλαδή με το φυτό ιξός, που ήταν το ιερό φυτό των Δρυίδων, των Κελτών ιερέων, συμβολίζοντας την ειρήνη και την ελπίδα. Οι καλεσμένοι έχουν βάλει τα δυνατά τους για να είναι εντυπωσιακοί και γοητευτικοί, έχοντας ακολουθήσει τις συμβουλές των περιοδικών και των μεσημεριανάδικων για το πως να «λάμψουν» αυτή τη βραδιά. Επίσης, οι συμμετέχοντες, οφείλουν να έχουν και πέντε φράγκα πάνω τους, μιας και η περίσταση σηκώνει χαρτοπαιξία «για το καλό».
Όλα αυτά βέβαια η θρησκεία τα απορρίπτει μετά βδελυγμίας. Εγώ θα υπερασπιστώ την πνευματικότητα, και θα κατακεραυνώσω τον καταναλωτισμό, σύμφωνοι, αλλά πόσες ευκαιρίες έχουμε, πλέον, να γλεντήσουμε, να φάμε, να πιούμε και να παίξουμε ξένοιαστοι; Το ρεβεγιόν είναι μία από αυτές.
Από πού κρατάει η σκούφια μας
Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου