Ποδόμακτρο: Τα vintage αντικείμενα έχουν μία ιδιαίτερη γοητεία. Έχετε προλάβει το σίδερο που τοποθετούσαν παλιά δίπλα από τις πόρτες των σπιτιών; Ήταν ένα ορθογώνιο σίδερο με πολύ συγκεκριμένη χρήση που σήμερα το βλέπουμε σε...
αναπαλαιωμένα σπίτια ως δείγμα παλιάς αρχιτεκτονικής ή διακόσμησης.
Τι είναι το ποδόμακτρο
Εκείνα τα χρόνια, ο δρόμος δεν ήταν ασφαλτοστρωμένος όπως σήμερα. Ακόμα και στις πόλεις, οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι και ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες τα παπούτσια γέμιζαν λάσπες. Έτσι, ερχόμενοι απ’ έξω οι ιδιοκτήτες ή οι καλεσμένοι των σπιτιών σκούπιζαν τα παπούτσια τους στο μεταλλικό αυτό σίδερο. Το ποδόμακτρο ήταν συνήθως τοποθετημένο ακριβώς δίπλα από την κύρια είσοδο του σπιτιού και είχε ορθογώνιο σχήμα και διάφορα σχέδια.
Μάλιστα, τα αρχοντικά σπίτια είχαν πάντα ένα πιο περίτεχνο σχέδιο στο σίδερο αυτό, το οποίο ήταν πάντα καθαρό και καλοδιατηρημένο. Αντιθέτως, στις πιο φτωχές συνοικίες το ποδόμακτρο ήταν συνήθως σκουριασμένο και λασπωμένο και το σχέδιό του περιοριζόταν σε ένα απλό σίδερο που εξυπηρετούσε στο να διώχνεις τις λάσπες από τα παπούτσια σου. Εμείς, όταν ήρθαμε στην Αθήνα το 1953 είδαμε πρώτη φορά το σίδερο αυτό με τον αδερφό μου, στο οποίο ανεβαίναμε πάνω και παίζαμε, με σκοπό ποιος θα αντέξει να ισορροπήσει για περισσότερη ώρα.
Η χρήση του
Η λέξη ποδόμακτρο προέρχεται από το πόδι και το μάκτρον, όπου μάκτρον είναι ένα αντικείμενο που μας βοηθά να σκουπιστούμε. Το ποδόμακτρο είναι μία παλιά κατασκευή στις εξώπορτες των σπιτιών με πολύ συγκεκριμένη χρήση που ήταν απαραίτητο για τα σπίτια της εποχής εκείνης. Εκτός από τη λέξη αυτή, γνωστό ήταν και ως ”ξελασπωτήρας εξώπορτας” , πράγμα που καθιστά τη χρήση του πιο κατανοητή σε όλους μας. Ήταν κάτι το απαραίτητο για τους χωμάτινους δρόμους της εποχής που εξυπηρετούσε πολύ τους ανθρώπους, γι’ αυτό και υπήρχε έξω από κάθε σπίτι.
Σήμερα, το ποδόμακτρο μπορεί να μη χρησιμοποιείται αλλά θεωρείται ένα ρετρό διακοσμητικό από άλλη εποχή που σίγουρα θα συναντήσετε σε μοντέρνα σπίτια με vintage πινελιές ή σε αναπαλαιώσεις κτιρίων της δεκαετίας του ’50.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου