“Νοστιμίζει το σέλινο τη φασολάδα και στη μέση δύο λάμδα φοράει πατρίδα μας η Ελλάδα”.
Αυτό το αξιοθρήνητο και κρανιοκενές σχόλιο δεν το διαβάζεις σε κείμενο θεατρικής επιθεώρησης, ελαφρολαϊκού τύπου, αλλά σε βιβλίο Γλώσσας της Β’ δημοτικού....
(Τετράδιο εργασιών, α’ τεύχος, σελ. 43). Και στην σελίδα 76 του βιβλίου Γλώσσας α’ τεύχος της ίδιας τάξης και πάλι, προς εμπέδωση προφανώς, επαναλαμβάνεται η δηλητηριώδης απρέπεια κατά του εθνικού μας ονόματος σε κείμενο με τίτλο “Στη Χωχαρούπα”. “Καλώς τους φίλους απ’ την Ελλάδα, που ‘χει την Κρήτη και την Λευκάδα κι ο κόσμος τρώει φασολάδα και πάει βαρκάδα στη φεγγαράδα”. Οπότε το 7χρονο Ελληνόπουλο που έρχεται στο σχολείο “για να γιομίζη προκοπή κι αρετή”, κατά τον πατριδοφύλακα Μακρυγιάννη- σχολείο το οποίο έπρεπε να είναι θεματοφύλακας των τιμαλφών αξιών του έθνους και θύλακας αντιστάσεως στην απροκάλυπτη πια επίθεση κατά της συνταγματικής διάταξης που προβλέπει “την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης” – το αποσβολωμένο, λοιπόν, Ελληνόπουλο, μαθαίνει ότι ζει στην χώρα της φασολάδας, της Ελλάδας, κατά την αξιοθρήνητη ομοιοκαταληξίας τους. (Να σημειώσω παρενθετικώς κάτι. Όλοι οι επιστήμονες που ασχολούνται με την γλώσσα και την διδακτική της, γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν αθώα παραμυθάκια και χαζοχαρούμενες, αδιάφορες παραπομπές στα σχολικά βιβλία, αλλά ότι κάθε κείμενο, ακόμη και ένα πρόβλημα μαθηματικών προάγει συγκεκριμένες αξίες και στάσεις ζωής).
Θα γιορτάσουμε του χρόνου τα 200 χρόνια από την έναρξη της αγιασμένης Επανάστασης του ’21, την εθνική μας παλιγγενεσία. Συστάθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μια επιτροπή, της οποίας προϊσταται η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου. Προφανώς το κριτήριο ήταν οι… μνημειώδεις εκδόσεις της για την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και η διεθνούς ακτινοβολίας προσφορά της στην ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού. Φάνηκε αυτό στο παραδαλοειδές πανηγύρι των λεγόμενων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που ακόμη το πληρώνουμε. Η επιτροπή στελεχώθηκε από πρόσωπα που, στην πλειονότητά τους, το μόνο διαπιστευτήριό τους είναι ο ελληνοκτόνος προοδευτισμός. Ο εσμός των πανεπιστημιακών τύπου Ρεπούση που μας οδήγησαν στην αποσύνθεση της Παιδείας. Ήδη ένας εξ αυτών, ονόματι Χατζής, δημοσίευσε τις έντυπες κουτσουλιές του, παρουσιάζοντας τον Καποδίστρια ως δικτάτορα και τον Καραϊσκάκη ως περίπου αλιτήριο και ανάξιο λόγου.
Ερωτώ όμως: τι αξία έχουν οι γιορτές και οι εκδηλώσεις για το κοσμοϊστορικό “Εικοσιένα”, όταν στα κρισιμότερα βιβλία του κράτους, αυτά που περιέχουν την επίσημη θέση της πολιτείας για ένα ιστορικό γεγονός, τα σχολικά βιβλία, το ένδοξο ’21, γελοιοποιείται, συκοφαντείται και διαστρεβλώνεται; Το καλύτερο και εντιμότερο μνημόσυνο για την ηρωική γενιά που μας απελευθέρωσε από την τουρκική φρίκη, θα ήταν να πεταχτούν κλωτσηδόν από τα βιβλία Γλώσσας των παιδιών όλες οι αντεθνικές μαγαρισιές και οι νεοταξικές θεωρίες.
(Δύο είναι βασικές θεωρίες την νεοταξικής διανόησης, που καταδυναστεύουν Πατρίδα και Παιδεία.
Η πρώτη είναι ότι το κράτος προηγείται του έθνους, είναι, δηλαδή, το έθνος κατασκευή του κράτους – συγκεκριμένα της αστικής τάξης που δημιούργησε το κράτος. Ως κατασκευή ή “επινόηση” πρέπει να εξετάζεται επομένως και η “εθνική” ιστορία.
Η δεύτερη, ότι το κράτος ως δημιούργημα μιας κυρίαρχης ομάδας που μπορεί να περιέχει στοιχεία αποκλεισμού των άλλων, μισαλλοδοξίας και ολοκληρωτισμού, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις σημερινές απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της κοινωνίας (εξαιτίας της παρουσίας και των λαθρομεταναστών) και πρέπει να εγκαταλείψει την “εθνική” του βάση. Με λίγα λόγια η Ελλάδα είναι απλώς η χώρα της…φασολάδας).
Επανέρχομαι στο υβριστικό περιεχόμενο των βιβλίων για το ’21. Μια αληθινή “δόξα, τιμή και προσκύνησις” των ηρώων θα ήταν να γίνει μια επιτροπή η οποία θα ελέγξει τα βιβλία Γλώσσας όλων των σχολικών βαθμίδων και θα εκπαραθυρώσει βλάσφημες κυριολεκτικά αναφορές όπως:
Στην Νεοελληνική Γλώσσα Α´ Γυμνασίου (σ. 82-83) περιέχεται κείμενο -αφιέρωμα στο ᾽21 με τίτλο «Η παράσταση». Αντιγράφω ένα απόσπασμα: «…τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη και τον στένευε η στολή του, έσκυψε να πάρει τα τσαρούχια μου να μου τα δώσει και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια κι εκείνος τα κλάματα…
Καί ο κύριος διευθυντής… άρχισε να φωνάζει:
– Ζήτω η 25η Μαρτίου! και είπε «και του χρόνου» κι όλοι σηκώσαμε τα χέρια μπροστά και είπαμε και ζήτω κι η κυρία Ουρανία φώναξε πάλι προσοχή! και σταθήκαμε όλοι προσοχή και τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο και γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα; και φύγαμε να πάμε σπίτι μας να φάμε σκορδαλιά για το καλό της ημέρας, να κοιμηθούμε, να ξυπνήσουμε, να βάλουμε τα καλά μας και να πάμε να πούμε χρόνια πολλά του Βαγγελάκη που είχε την εθνική εορτή του».
(Σε τέτοια αξιοθρήνητη γλώσσα γραμμένο το κείμενο – «σπασμένα ελληνικά»!! Και στην ίδια σελίδα, αντί να μπει μια εικόνα του ᾽21, όπως για παράδειγμα η «Έξοδος», παρεισέφρησε διαφήμιση για το ερεβοειδές κινηματογραφικό έργο «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»!!).
Το ίδιο χλευαστικό και ανίερο ύφος συναντούμε και στο «Τετράδιο Εργασιών» Νεοελληνικής Γλώσσας της Β´ Γυμνασίου (σ. 35). Κείμενο με τίτλο «Αρχίζουμε πρόβες για την εθνική γιορτή». Αντιγράφω και από αυτό το κουρελούργημα ένα απόσπασμα (τα αποσπάσματα ενίοτε είναι και… εκτελεστικά! «Εκτελούν» και μαγαρίζουν ανυποψίαστες, αθώες παιδικές ψυχές!).
«Τέλεια! Σήμερα στο μάθημα της μουσικής ήταν τέλεια! Γιατί από αύριο αρχίζουμε πρόβες για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα κάνουμε πρόβες με τη χορωδία, θα χάνουμε μαθήματα! Έχουμε μια κάπως μικρή χορωδία στο σχολείο, καμιά τριανταριά άτομα και έχει πλάκα. Το ρεπερτόριο θα ‘ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δώσ᾽ του… Από τώρα ονειρεύομαι τις ώρες μαθημάτων που θα χαθούν στις πρόβες. Και η καλλιτεχνικού, η Βαφιώτη, μας λέει ότι θέλει μια ομάδα να σχεδιάσει κάτι σκηνικά και κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες. Μέσα! Υπολογίζω κι άλλες χαμένες ώρες μαθημάτων…».
Στα δε «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Γ´ Γυμνασίου, στις σ. 46-48, συμπεριέλαβαν και ένα απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη. Και λες «δόξα σοι ο Θεός»!
Όμως… από το ακατέργαστο αυτό διαμάντι, εντόπισαν -οι τυμπανιαίοι αποφοράς πατριδομάχοι- το σημείο όπου ο Μακρυγιάννης γράφει κάτι εναντίον του Κολοκοτρώνη: «Οι άρχοντές μας, οι αρχηγοί μας έγιναν “Εκλαμπρότατοι”… έγινε ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι συγγενείς και φίλοι, πλούσιοι από γες (χωράφια), αργαστήρια, μύλους… Όταν ο Κολοκοτρώνης και οι σύντροφοί του ήρθαν από τη Ζάκυνθο, δεν είχαν ούτε σπιθαμή γης…».
Ο Μακρυγιάννης σε άλλα πενήντα σημεία επαινεί τον Κολοκοτρώνη, αλλά αυτό έπρεπε να επιλεχθεί! Γιατί; Για να μειώσουν τους ήρωες, να τους ευτελίσουν! Ο ήρωας, όπως και ο άγιος, που πολλές φορές στην ιστορία μας ταυτίζονται, είναι «επικίνδυνα» πρότυπα για τους νέους!! Ο δειλός και πειθήνιος νεοραγιάς των Μνημονίων είναι προτιμότερος. Μιλάμε σήμερα όλοι μας για κρίση. Όμως η πραγματική κρίση, αυτή που θα κρίνει και το μέλλον μας, ως λαού ιστορικού, συμβαίνει μες στις σχολικές αίθουσες!!
Η νέα Τουρκοκρατία, μέσω της Εκπαίδευσης και των αδιάφορων δασκάλων και καθηγητών -υπάρχει πάντοτε η «μαγιά» – ανατρέφει τους Γενίτσαρους του μέλλοντος, του πολύ κοντινού μας!! Εσχάτη ώρα εστί, «να μιλήσουμε, να ‘νεργήσουμε κι ό,τι θέλουν ας μας κάμουν».
«Αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησίς της αδύνατη» έγραφε σε επιστολή του προς τον Μισαήλ Αποστολίδη ο πρώτος και τελευταίος Ορθόδοξος Ρωμιός Κυβερνήτης της πατρίδας μας, Ιωάννης Καποδίστριας (Ιω. Τσάγκα, Η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιωάννη Καποδίστρια, εκδ. «Κυριακίδη», σ. 174).
Επαναλαμβάνω με τέτοια κείμενα, ψήγματα παρουσίασα, καμμιά “δράση” δεν πρόκειται να τιμήσει “τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά”. Είναι υποκρισία χειρίστου είδους και ασέβεια να στήνονται γιορτές και πανηγύρια για τους ήρωες και από την άλλη να μαγαρίζεται η ιερή τους μνήμη στα σχολεία με τέτοια τρισάθλια κουρελουργήματα.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
Θα γιορτάσουμε του χρόνου τα 200 χρόνια από την έναρξη της αγιασμένης Επανάστασης του ’21, την εθνική μας παλιγγενεσία. Συστάθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μια επιτροπή, της οποίας προϊσταται η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου. Προφανώς το κριτήριο ήταν οι… μνημειώδεις εκδόσεις της για την συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και η διεθνούς ακτινοβολίας προσφορά της στην ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού. Φάνηκε αυτό στο παραδαλοειδές πανηγύρι των λεγόμενων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που ακόμη το πληρώνουμε. Η επιτροπή στελεχώθηκε από πρόσωπα που, στην πλειονότητά τους, το μόνο διαπιστευτήριό τους είναι ο ελληνοκτόνος προοδευτισμός. Ο εσμός των πανεπιστημιακών τύπου Ρεπούση που μας οδήγησαν στην αποσύνθεση της Παιδείας. Ήδη ένας εξ αυτών, ονόματι Χατζής, δημοσίευσε τις έντυπες κουτσουλιές του, παρουσιάζοντας τον Καποδίστρια ως δικτάτορα και τον Καραϊσκάκη ως περίπου αλιτήριο και ανάξιο λόγου.
Ερωτώ όμως: τι αξία έχουν οι γιορτές και οι εκδηλώσεις για το κοσμοϊστορικό “Εικοσιένα”, όταν στα κρισιμότερα βιβλία του κράτους, αυτά που περιέχουν την επίσημη θέση της πολιτείας για ένα ιστορικό γεγονός, τα σχολικά βιβλία, το ένδοξο ’21, γελοιοποιείται, συκοφαντείται και διαστρεβλώνεται; Το καλύτερο και εντιμότερο μνημόσυνο για την ηρωική γενιά που μας απελευθέρωσε από την τουρκική φρίκη, θα ήταν να πεταχτούν κλωτσηδόν από τα βιβλία Γλώσσας των παιδιών όλες οι αντεθνικές μαγαρισιές και οι νεοταξικές θεωρίες.
(Δύο είναι βασικές θεωρίες την νεοταξικής διανόησης, που καταδυναστεύουν Πατρίδα και Παιδεία.
Η πρώτη είναι ότι το κράτος προηγείται του έθνους, είναι, δηλαδή, το έθνος κατασκευή του κράτους – συγκεκριμένα της αστικής τάξης που δημιούργησε το κράτος. Ως κατασκευή ή “επινόηση” πρέπει να εξετάζεται επομένως και η “εθνική” ιστορία.
Η δεύτερη, ότι το κράτος ως δημιούργημα μιας κυρίαρχης ομάδας που μπορεί να περιέχει στοιχεία αποκλεισμού των άλλων, μισαλλοδοξίας και ολοκληρωτισμού, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις σημερινές απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της κοινωνίας (εξαιτίας της παρουσίας και των λαθρομεταναστών) και πρέπει να εγκαταλείψει την “εθνική” του βάση. Με λίγα λόγια η Ελλάδα είναι απλώς η χώρα της…φασολάδας).
Επανέρχομαι στο υβριστικό περιεχόμενο των βιβλίων για το ’21. Μια αληθινή “δόξα, τιμή και προσκύνησις” των ηρώων θα ήταν να γίνει μια επιτροπή η οποία θα ελέγξει τα βιβλία Γλώσσας όλων των σχολικών βαθμίδων και θα εκπαραθυρώσει βλάσφημες κυριολεκτικά αναφορές όπως:
Στην Νεοελληνική Γλώσσα Α´ Γυμνασίου (σ. 82-83) περιέχεται κείμενο -αφιέρωμα στο ᾽21 με τίτλο «Η παράσταση». Αντιγράφω ένα απόσπασμα: «…τότε ο Βαγγελάκης που έκανε τον Μπότσαρη και τον στένευε η στολή του, έσκυψε να πάρει τα τσαρούχια μου να μου τα δώσει και φάνηκε το σώβρακό του και τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια κι εκείνος τα κλάματα…
Καί ο κύριος διευθυντής… άρχισε να φωνάζει:
– Ζήτω η 25η Μαρτίου! και είπε «και του χρόνου» κι όλοι σηκώσαμε τα χέρια μπροστά και είπαμε και ζήτω κι η κυρία Ουρανία φώναξε πάλι προσοχή! και σταθήκαμε όλοι προσοχή και τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο και γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα; και φύγαμε να πάμε σπίτι μας να φάμε σκορδαλιά για το καλό της ημέρας, να κοιμηθούμε, να ξυπνήσουμε, να βάλουμε τα καλά μας και να πάμε να πούμε χρόνια πολλά του Βαγγελάκη που είχε την εθνική εορτή του».
(Σε τέτοια αξιοθρήνητη γλώσσα γραμμένο το κείμενο – «σπασμένα ελληνικά»!! Και στην ίδια σελίδα, αντί να μπει μια εικόνα του ᾽21, όπως για παράδειγμα η «Έξοδος», παρεισέφρησε διαφήμιση για το ερεβοειδές κινηματογραφικό έργο «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών»!!).
Το ίδιο χλευαστικό και ανίερο ύφος συναντούμε και στο «Τετράδιο Εργασιών» Νεοελληνικής Γλώσσας της Β´ Γυμνασίου (σ. 35). Κείμενο με τίτλο «Αρχίζουμε πρόβες για την εθνική γιορτή». Αντιγράφω και από αυτό το κουρελούργημα ένα απόσπασμα (τα αποσπάσματα ενίοτε είναι και… εκτελεστικά! «Εκτελούν» και μαγαρίζουν ανυποψίαστες, αθώες παιδικές ψυχές!).
«Τέλεια! Σήμερα στο μάθημα της μουσικής ήταν τέλεια! Γιατί από αύριο αρχίζουμε πρόβες για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα κάνουμε πρόβες με τη χορωδία, θα χάνουμε μαθήματα! Έχουμε μια κάπως μικρή χορωδία στο σχολείο, καμιά τριανταριά άτομα και έχει πλάκα. Το ρεπερτόριο θα ‘ναι το συνηθισμένο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι και δώσ᾽ του… Από τώρα ονειρεύομαι τις ώρες μαθημάτων που θα χαθούν στις πρόβες. Και η καλλιτεχνικού, η Βαφιώτη, μας λέει ότι θέλει μια ομάδα να σχεδιάσει κάτι σκηνικά και κάτι Κολοκοτρώνηδες και κάτι σημαίες και δάφνες. Μέσα! Υπολογίζω κι άλλες χαμένες ώρες μαθημάτων…».
Στα δε «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Γ´ Γυμνασίου, στις σ. 46-48, συμπεριέλαβαν και ένα απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη. Και λες «δόξα σοι ο Θεός»!
Όμως… από το ακατέργαστο αυτό διαμάντι, εντόπισαν -οι τυμπανιαίοι αποφοράς πατριδομάχοι- το σημείο όπου ο Μακρυγιάννης γράφει κάτι εναντίον του Κολοκοτρώνη: «Οι άρχοντές μας, οι αρχηγοί μας έγιναν “Εκλαμπρότατοι”… έγινε ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι συγγενείς και φίλοι, πλούσιοι από γες (χωράφια), αργαστήρια, μύλους… Όταν ο Κολοκοτρώνης και οι σύντροφοί του ήρθαν από τη Ζάκυνθο, δεν είχαν ούτε σπιθαμή γης…».
Ο Μακρυγιάννης σε άλλα πενήντα σημεία επαινεί τον Κολοκοτρώνη, αλλά αυτό έπρεπε να επιλεχθεί! Γιατί; Για να μειώσουν τους ήρωες, να τους ευτελίσουν! Ο ήρωας, όπως και ο άγιος, που πολλές φορές στην ιστορία μας ταυτίζονται, είναι «επικίνδυνα» πρότυπα για τους νέους!! Ο δειλός και πειθήνιος νεοραγιάς των Μνημονίων είναι προτιμότερος. Μιλάμε σήμερα όλοι μας για κρίση. Όμως η πραγματική κρίση, αυτή που θα κρίνει και το μέλλον μας, ως λαού ιστορικού, συμβαίνει μες στις σχολικές αίθουσες!!
Η νέα Τουρκοκρατία, μέσω της Εκπαίδευσης και των αδιάφορων δασκάλων και καθηγητών -υπάρχει πάντοτε η «μαγιά» – ανατρέφει τους Γενίτσαρους του μέλλοντος, του πολύ κοντινού μας!! Εσχάτη ώρα εστί, «να μιλήσουμε, να ‘νεργήσουμε κι ό,τι θέλουν ας μας κάμουν».
«Αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησίς της αδύνατη» έγραφε σε επιστολή του προς τον Μισαήλ Αποστολίδη ο πρώτος και τελευταίος Ορθόδοξος Ρωμιός Κυβερνήτης της πατρίδας μας, Ιωάννης Καποδίστριας (Ιω. Τσάγκα, Η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιωάννη Καποδίστρια, εκδ. «Κυριακίδη», σ. 174).
Επαναλαμβάνω με τέτοια κείμενα, ψήγματα παρουσίασα, καμμιά “δράση” δεν πρόκειται να τιμήσει “τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά”. Είναι υποκρισία χειρίστου είδους και ασέβεια να στήνονται γιορτές και πανηγύρια για τους ήρωες και από την άλλη να μαγαρίζεται η ιερή τους μνήμη στα σχολεία με τέτοια τρισάθλια κουρελουργήματα.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου