Δημοσίευση : 15 Φεβρουαρίου 2020
Συνέντευξη στον Χρήστο Κωνσταντινίδη
Το πρωινό της 16ης Φεβρουαρίου 1999 η κοινή γνώμη συγκλονίζεται παρακολουθώντας πλάνα που θυμίζουν σκηνές ταινιών χολιγουντιανής δράσης, τα οποία μεταφέρουν στους τηλεοπτικούς δέκτες εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ. Οι εικόνες ντροπής...
παρουσιάζουν έναν άνδρα μέσα σε ιδιωτικό αεροσκάφος, δεμένο χειροπόδαρα με τα μάτια του καλυμμένα με μονωτική ταινία, ενώ κουκουλουφόροι στρατιωτικοί ποζάρουν μπροστά του βγάζοντας φωτογραφίες και επιδεικνύοντας το τρόπαιο τους.
https://youtu.be/gU3TOMoBmnw
Είναι ο ηγέτης του εθνικού απελευθερωτικού κινήματος των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, ο οποίος μία μέρα πριν είχε παραδοθεί στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, ύστερα από 13ήμερη παραμονή του στην ελληνική πρεσβεία της Κένυα στο Ναϊρόμπι. Ο Άπο μεταφέρθηκε στην Τουρκία όπου κρατείται από τότε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας στο νησί Ιμραλί, στα νότια της θάλασσας του Μαρμαρά.
Η εικόνα της Ελλάδας κηλιδώνεται διεθνώς. Άθελά της εμπλέκεται στην υπόθεση, με τις ευθύνες για τους τραγικούς χειρισμούς της να «πνίγουν» την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, που υπό το βάρος των έντονων αντιδράσεων της ελληνικής κοινής γνώμης, η οποία δεν δέχτηκε ως αποδιοπομπαίους τράγους τους αξιωματούχους που τους ανατέθηκε να χειριστούν την υπόθεση, «ξηλώνει» τρεις υπουργούς (Πάγκαλο, Παπαδόπουλο, Πετσάλνικο).
21 χρόνια μετά, η υπόθεση Οτζαλάν παραμένει ζωντανή και πιο επίκαιρη από ποτέ, διότι περικλείει γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις, η σημαντικότητα των οποίων επηρεάζει και τη χώρα μας. Σύμφωνα μάλιστα με τον Σάββα Καλεντερίδη η πορεία του κουρδικού ζητήματος θα καθορίσει την έκβαση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα με την Τουρκία.
Το Newpost μίλησε με τον πρώην αξιωματικό της ΕΥΠ και εκ των πρωταγωνιστών στην υπόθεση Οτζαλάν, προκειμένου να θυμίσει στους παλαιούς τι είχε συμβεί και να διδάξει τους νεώτερους.
Εξάλλου ο στρατηγικός αναλυτής και ιδρυτής των Εκδόσεων «Ινφογνώμων» έχει συγγράψει από το 2007 βιβλίο (Παράδοση Οτζαλάν: Η ώρα της αλήθειας), στο οποίο καταθέτει όλη την ιστορία, όπως την έζησε, με αποκορύφωμα τις ημέρες αγωνίας που βίωσε ο ίδιος δίπλα στον Άπο, στο Ναϊρόμπι και εξηγεί πως οι Τούρκοι τον άρπαξαν και τον συνέλαβαν με τη βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΡΙΣΕΩΝ
«Το να κάνω εγώ ο ίδιος αναφορά στην υπόθεση εμπεριέχει ένα διπλό κίνδυνο, είτε να ηρωοποιήσω είτε να θυματοποιήσω τον εαυτό μου. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα στη ζωή μου», ξεκαθαρίζει στην αρχή της συζήτησης που είχε με το Newpost ο Σάββας Καλεντερίδης. «Η Ελλάδα γενικώς δεν έχει παράδοση στη διαχείριση κρίσεων. Το είδαμε στα Ίμια το ’96. Επιβεβαιώθηκε το καλοκαίρι του 2018 με τη φωτιά στο Μάτι. Δεν έχει παράδοση και συνεχίζει δυστυχώς να μην έχει», παραδέχεται και θέτει εαυτόν στη διάθεση μας για ερωτήσεις.
Ο κόσμος έχει πλάσει μία εικόνα υπερηρώων για τους ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών. Ποια είναι η πραγματικότητα; «Οι άνθρωποι που υπηρετούν σε τέτοιες θέσεις θεωρητικά πάντα πρέπει να κατέχουν ορισμένα προσόντα. Τα προσόντα αυτά είναι γεωπολιτική γνώση και αντίληψη, για να μπορούν να διαχειρίζονται καταστάσεις. Απαιτείται σχετική εμπειρία επιχειρησιακή. Σε τέτοιες περιπτώσεις όπως η υπόθεση Οτσαλάν χρειάζεται δεινότητα στη διαχείριση μίας κρίσης. Γιατί; Επειδή η ζωή και η δουλειά ενός επιχειρησιακού ατόμου σε υπηρεσίες πληροφοριών είναι η συνεχής διαχείριση κρίσεων. Ο,τι συμβαίνει πρέπει να το διαχειριστείς στον ταχύτατο χρόνο και αποτελεσματικά. Αυτό είναι το θεωρητικό πλαίσιο», απαντά.
Φοβήθηκε ο Σάββας Καλεντερίδης για τη ζωή του κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης αποστολής και μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα;
«Όσοι διαβάσουν το βιβλίο μου θα καταλάβουν, ότι ο “φόβος” δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου», λέει και συνεχίζει λέγοντας: «Η υπόθεση ήταν δύσκολη με γεωπολιτικές πτυχές και εμπλοκή είτε θετική είτε αρνητική όλων των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη. Σε αυτήν την υπόθεση ενεπλάκη η Ελλάδα, χωρίς να το επιδιώξει και εκεί φάνηκαν οι αδυναμίες στη διαχείριση κρίσεων της χώρας. Φάνηκαν και οι αδυναμίες του πολιτικού προσωπικού να αντιμετωπίσει έξωθεν πιέσεις, το οποίο είναι ένα μείζον, διαχρονικό πρόβλημα για την πατρίδα μας».
Γιατί υπάρχει διαχρονικά αυτή η υποχωρητικότητα στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, σε σημείο επικοινωνιακά να μεταφράζεται ως δειλία; Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί το ζήτημα της ονοματοδοσίας των Σκοπίων. «Κατά την άποψη μου η κακοδαιμονία της πατρίδας μας κρύβεται σε δύο λόγους. Ο ένας είναι συστημικός, δηλαδή το ίδιο το σύστημα δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να σηκωθεί όρθια και να έχει μία ανεξάρτητη κατά το δυνατόν εξωτερική πολιτική. Ο δεύτερος μεταφράζεται με δύο λέξεις: ηττημένα μυαλά. Αυτό το σύστημα είτε θέλει είτε διαμορφώνει τη συμπεριφορά των πολιτικών ούτως ώστε να συμπεριφέρονται με ηττοπάθεια», τονίζει.
Η ΠΑΓΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ
Ήταν λάθος του Οτζαλάν που επέλεξε ως χώρα διαφυγής την Ελλάδα, μετά τη Ρωσία; «Δεν έχει σημασία αν εμείς κρίνουμε, ότι ήταν λάθος. Τον είχαμε προειδοποιήσει όταν ήταν στην Ιταλία, να μην έρθει στην Ελλάδα γιατί δεν μπορούσε να τον υποστηρίξει. Του είπαμε, ότι αν τελικώς κινδύνευε η ζωή του και ήθελε να έρθει, να χρησιμοποιούσε ως δίαυλο τον αντιπρόεδρο τη Βουλής, τον κ. Σγουρίδη. Δεν το έπραξε. Στηρίχθηκε σε άλλους και έφερε προ τετελεσμένων γεγονότων την ελληνική κυβέρνηση. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως λάθος γιατί η κατάσταση που βρέθηκε στη Ρωσία ήταν τέτοια που δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Τον παγίδεψαν, δεν του άφησαν άλλη δίοδο παρά αυτή προς την Ελλάδα. Ήταν η μοναδική επιλογή», αναφέρει και υπογραμμίζει:
«Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και το εξής: Ο άνθρωπος που διαχειρίστηκε υπηρεσιακά την υπόθεση αυτή στη Ρωσία ήταν ο Βλαδιμίρ Πούτιν ως αρχηγός της KGB. Του άσκησαν απίστευτες πιέσεις σε βαθμό ύβρεως. Κάτω από αυτή την ασφυκτική ψυχολογική ίσως και φυσική πίεση αναγκάστηκε να έρθει στην Ελλάδα. Επαναλαμβάνω ο επικεφαλής της υπηρεσίας μυστικών πληροφοριών της Ρωσίας ήταν ο Βλαδιμίρ Πούτιν που στη συνέχεια έγινε πρόεδρος. Είχαν εμπλακεί όλες οι πλανητικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία,Ευρωπαϊκή Ένωση, Ισραήλ, Τουρκία. Ακριβώς αυτό δείχνει το πόσο δύσκολο ήταν για την Ελλάδα από τη στιγμή που αποφάσισαν κάποιοι από το κυβερνόν κόμμα να τον φέρουν ερήμην της ελληνικής κυβέρνησης (σ.σ. τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσά τους και υπουργοί, είχαν υπογράψει ψήφισμα με το οποίο καλούσαν τον Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα για να βρει άσυλο). Το ζήτημα ήταν εν γνώσει των πάντων. Η Ρωσία όταν τον έστειλε εδώ ήξερε που πηγαίνει. Και αφού ήξερε η Ρωσία το ήξεραν και οι άλλες πλανητικές δυναμεις που είχαν επικεντρωθεί σε αυτό το ζήτημα δηλαδή στη σύλληψη του Κούρδου ηγέτη».
Υπήρχε τρόπος διάσωσης του Οτζαλάν; Ο Σάββας Καλεντερίδης ισχυρίζεται πως υπήρχε αλλά δεν τέθηκε ποτέ υπόψιν των ελληνικών αρχών. «Πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι ήταν μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, χωρίς να σημαίνει, ότι δεν υπήρχε τρόπος να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Προβλέποντας κάποια στιγμή, ότι ο κύκλος θα έκλεινε και ότι κάποια στιγμή θα μας τον “έφερναν”, είχα υποβάλλει στην υπηρεσία δύο σχέδια προς ενημέρωση της κυβέρνησης. Σε περίπτωση που ερχόταν στην Ελλάδα να υπήρχαν έτοιμες λύσεις που θα εφαρμόζονταν, ώστε να μη δημιουργηθεί κρίση. Άρα ναι μπορούσε να σωθεί αν εφαρμόζαμε αυτό που λέει ο λαός “κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε” ή το αρχαιοελληνικό ρητό “διοικείν εστίν προβλέπειν”. Αν είχαμε υλοποιήσει μια εκ των προτάσεων που είχα καταθέσει πιστεύω, ότι ο Οτσαλάν δεν θα βρισκοταν στα χέρια της Τουρκίας ή τουλάχιστον αυτό δεν θα γινόταν με την εμπλοκή της Ελλάδας», αποκαλύπτει.
Διαβάζοντας την «Παράδοση Οτζαλάν: Η ώρα της αλήθειας» συνειδητοποιεί κανείς ότι η υπόθεση… μύριζε αποτυχία εξ αρχής. Εκτός από τους τραγικούς χειρισμούς των κυβερνώντων υπήρχε και έλλειψη των κατάλληλων Μέσων επικοινωνίας, κάτι που μαρτυρά πολλά για τις ελλείψεις σε τεχνολογικούς τομείς. «Μιλάμε για ενεργό και συνεχή εμπλοκή όλων των μεγάλων δυνάμεων με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε επίπεδο παρακολουθήσεων με τα τεχνικά Μέσα που διέθεταν, όπως οι τηλεφωνικές υποκλοπές και τα δορυφορικά συστήματα. Άρα ήταν δύσκολο για την Ελλάδα μέσα σε αυτόν τον κλοιό να διαχειριστεί το ζήτημα. Εκείνη την εποχή, το ’99, δεν υπήρχε εθνικό σύστημα κρυπτογράφισης των κινητών. Η απόδειξη ότι είχαμε διαρροές ή υποκλοπές ήταν, ότι ακόμα και από την Κέρκυρα, όταν έκανα το σχέδιο να τον μεταφέρουμε στην Ιταλία, μόλις εξήγησα το σχέδιο, είδα και στην Ιταλία και στην Τουρκία δημοσιεύματα που είχαν σχέση με αυτό που είχα προτείνει. Αυτό σημαίνει, ότι κάποιος διέρρεε ή το πιθανότερο να γίνονταν υποκλοπές», αναφέρει ο Σάββας Καλεντερίδης.
«ΓΙ’ΑΥΤΟ ΑΡΝΗΘΗΚΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΩ ΕΞΩ»
Αν γυρίζατε τον χρόνο 20 χρόνια πίσω ποιους διαφορετικούς χειρισμούς θα κάνατε; «Ένας αξιωματικός στον βαθμό του ταγματάρχη δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει πρωτοβουλίες. Αυτά λειτουργούν με τέτοιο τρόπο, επειδή είναι τόσο σοβαρό το ζήτημα, που το μόνο που μένει είναι να εφαρμόσεις σωστά και αποτελεσματικά τις εντολές. Επιχειρησιακό λάθος κανείς δεν μπορεί να μου καταλογίσει. Τα πράγματα είναι ανοιχτά και μπορώ να δεχτώ κριτική. Ίσα ίσα και εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος της ηρωοποίησης, πήρα μεγαλύτερες ευθύνες στις πλάτες μου απ’ότι θα έπρεπε. Αρνήθηκα να τον πετάξω έξω όπως μου διέτασαν κάτι που πληρώνω μέχρι σήμερα. Γιατί η σύγκρουση δεν ήταν μόνο με την ελληνική κυβέρνηση. Η σύγκρουση ήταν και με την κενυάτικη, την αμερικάνικη και την τουρκική. Ήταν μία σύγκρουση μέχρις εσχάτων. Τον Οτζαλάν μαζί με τον πρέσβη Κωστούλα προσπαθήσαμε να τον σώσουμε μέχρι την τελευταία μέρα. Απλά ο αγώνας ήταν εξαιρετικά άνισος», δηλώνει.
Συγκρούστηκε μέσα σας ο στρατιωτικός που έπρεπε να εκτελέσει εντολές με τον άνθρωπο Καλεντερίδη; Γιατί δεν υπακούσατε στην εντολή του Πάγκαλου «πέταξέ τον έξω»; «Οι εντολές αυτές δεν δόθηκαν με σωστό τρόπο γι’αυτό και δεν τις εκτέλεσα. Αν έρχονταν γραπτές εντολές, μέσω του πρέσβη, τότε δεν ξέρω τι θα έκανα. Έτσι όπως έπαιρνα τις εντολές, προφορικά, δεν θα μπορούσα να τις επικαλεστώ την επόμενη μέρα. Ούτε εγώ ούτε ο πρέσβης. Αυτό που μου ζητούσαν ήταν παράνομο. Παράνομο ή νόμιμο ορισμένες φορές μπορεί να χρειαστεί σε αυτές τις θέσεις να κάνεις κάτι παράνομο αν προέχει το εθνικό συμφέρον. Εδώ υπήρχε το εξής: Είναι προφανές, ότι δεν εξυπηρετούνταν το εθνικό συμφέρον. Με την παράδοση Οτζαλάν εξυπηρετούνταν τα συμφέροντα της Τουρκίας. Γι’αυτό είχα πει στους ανωτέρους μου “εγώ δεν τα κάνω αυτά, Γενίτσαρο δεν θα με κάνετε”. Άρα δεν παρενέβην κάποια εντολή. Δεν δέχτηκα να εκτελέσω εντολές που ήταν παράνομες και δεν μου μεταβιβάστηκαν με νόμιμο τρόπο. Θα διέπραττα δηλαδή διπλή παρανομία», απαντά ο Σάββας Καλεντερίδης ο οποίος κληθείς να απαντήσει αν κρατούσαν στο Ναϊρόμπι αρχείο κάθε ημέρας αποκάλυψε πως είχε συνειδητοποιήσει τη σκευωρία που ετοιμαζόταν εις βάρος των ανθρώπων που χειρίζονταν σε επιχειρησιακό βαθμό την υπόθεση.
«Κρατούσαμε πάντα. Μας έλεγαν να μη στέλνουμε τίποτα γραπτώς υπηρεσιακά για αυτήν την υπόθεση. Αντιλήφθηκα, ότι δεν θέλουν να υπάρχει τίποτα γραπτώς για να μην το επικαλεστούμε και να τα φορτώσουν όλα σε εμάς. Γι’αυτό κρατήσαμε το ημερολόγιο όλων των εξελίξεων. Από εκεί προέκυψε η έκθεση Κωστούλα στην οποία οφείλουμε και την ηθική σωτηρία μας. Γιατί είχαν ετοιμαστεί να μας εκτελέσουν ηθικά. Σωθήκαμε επειδή ο συγχωρεμένος Γιάννος Κρανιδιώτης διέταξε να γράψουμε, ότι δεν είχε γραφτεί τις προηγούμενες ημέρες. Και έτσι προέκυψε η έκθεση Κωστούλα, ένα δημόσιο έγγραφο που ήταν και η θωράκισή μας», αναφέρει.
Στο βιβλίο του Σάββα Καλεντερίδη αναφέρεται, ότι στην προσπάθεια να του φορτώσουν ευθύνες «κατασκεύσαν» την ύπαρξη ομάδας Ποντίων στην ΕΥΠ που «δούλευε» υπέρ του κουρδικού ζητήματος. Ποια είναι η αλήθεια; «Αυτή η παράνοια υπήρχε σε ένα δημοσίευμα. Όταν λειτούργησαν τα χαλκεία έψαχναν να βρούνε σε βάρος μου στοιχεία, για να με χτυπήσουν, να λειτουργήσω ως αποδιοπομπαίος τράγος και να καλυφθούν οι ευθύνες των άλλων. Ένα από αυτά ήταν και αυτό. Δεν υπήρχε άλλος Πόντιος ήμουν ο μοναδικός στην υπηρεσία», αναφέρει και κληθείς να σχολιάσει τις «εμμονές περί Ποντίων» που καταγράφει στο βιβλίο του σε συνδυασμό με τον πύρινο πατριωτισμό που επιδεικνύουν οι απόγονοι των προσφύγων που ήρθαν από τη Μαύρη Θάλλασα το 1923 εξηγεί: «Το ανέφερε και πρόσφατα ο υπουργός εξωτερικών για το Σκοπιανό. Ο Κοτζιάς είπε, ότι οι άλλοι Έλληνες δεν αντιδρούν τόσο όσο οι Πόντιοι. Υπάρχει ιστορικοκοινωνική ερμηνεία για ποιο λόγο οι Πόντιοι είναι τόσο οργανωμένοι και έχουν συγκεκριμένη συμπεριφορά για μια σειρά από ζητήματα. Δεν είναι περίεργο».
Ο ΓΑΠ «ΚΕΡΔΙΣΕ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΤΖΑΛΑΝ
Στην Ελλάδα κέρδισε κανείς από την παράδοση Οτζαλάν; «Κανένας. Όλοι είναι χαμένοι. Ο Πάγκαλος ήταν ο πρώτος χαμένος. Σε υπηρεσιακό επίπεδο μεγάλοι χαμένοι ήταν ο Κωστούλας και εγώ. Ο πρέσβης χτυπήθηκε ανελέητα από το υπουργείο εξωτερικών. Εγώ υποχρεώθηκα σε παραίτηση λίγο μετά την υπόθεση. Ο μόνος κερδισμένος ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, γιατί με την απόλυση-παραίτηση Πάγκαλου, τον διαδέχτηκε στο υπουργείο εξωτερικών και στη συνέχεια άνοιξε ο δρόμος για την ανάληψη της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ και της διακυβέρνησης ως πρωθυπουργός μετέπειτα», υποστηρίζει.
Πριν τη σύλληψή του ο Αμντουλάχ Οτσαλάν σε συζήτηση που είχε με τον Έλληνα αξιωματικό του είχε εκμυστηρευτεί τη βεβαιότητα της συνέχισης του αγώνα των Κούρδων ακόμα και αν οι Τούρκοι τον έβγαζαν από τη μέση. Ζητήσαμε από τον κ. Καλεντερίδη να μας μεταφέρει αυτήν την κουβέντα, καθώς όπως βλέπουμε, το κουρδικό ζήτημα 20 χρόνια μετά είναι ζωντανό και αποτελεί νούμερο ένα πρόβλημα για την Τουρκία. «Με έβλεπε να αγωνιώ για τον αγώνα των Κούρδων και για εθνικούς λόγους. Γιατί οι Κούρδοι είναι φυσικός και στρατηγικός σύμμαχος της Ελλάδας. Ήταν, είναι και θα είναι, άσχετα πως συμπεριφέρθηκε η ελληνική πολιτική ηγεσία στον Οτσαλάν και πως συμπεριφέρεται από τότε μέχρι σήμερα. Οι Κούρδοι είναι μια καινούρια παράμετρος στη δύσκολη εξίσωση της Μέσης Ανατολής και της Ανατολίας. Αυτοί πλέον είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας. Η πορεία που θα έχει το κυπριακό, αλλά και η ίδια η πατρίδα μας τις επόμενες δεκαετίες θα εξαρτηθεί από την πορεία του κουρδικού ζητήματος, πρώτα στη Συρία και μετέπειτα στο εσωτερικό της Τουρκίας», αναφέρει και συμπληρώνει:
«Μου είπε λοιπόν εκείνο το βράδυ “μην ανησυχείς και να συλληφθώ έχω χτίσει το PKK με τέτοιο τρόπο που του έκανα διπλή, τριπλή και τετραπλή θωράκιση. Θα τρυπάνε τη μία θωράκιση και θα πέφτουν πάνω στην άλλη. Το PKK δεν πρόκειται να το διαλύσουν”. Γιατί σττο PKK κυριαρχεί το πνεύμα του PKK. Τους μπόλιασε με αυτό. Ο καθένας από τα στελέχη είναι ένας μικρός Αμπντουλάχ Οτσαλάν αλύγιστος, ανίκητος, αγωνιστής για την ελευθερια του κούρδικου λαού. Όλοι περίμεναν ότι θα διαλυθεί, η απόδειξη όμως των λεγομένων του Άπο είναι αυτό που ζούμε σήμερα. Τελικώς κατόρθωσε το απελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων με τις οδηγίες του έγκλειστου Οτζαλάν να είναι συνεργάτες των ΗΠΑ, της Γαλλίας και άλλων χωρών που συμμετέχουν στον συνασπισμό για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους».
Σας πλήγωσαν οι χαρακτηρισμοί που σας απέδωσε ο Οτζαλάν και η άποψή του ότι γνωρίζατε το σχέδιο παράδοσής του, σε συνομιλία του με τους δικηγόρους του, την οποία έφερε στη δημοσιότητα η εφημερίδα «Οζγκιούρ Πολίτικα»; «Όχι δεν με πλήγωσε καθόλου,γιατί ήμουν καθαρός», απαντά και συμπληρώνει: «Όταν έγραψε ένα βιβλίο στη συνέχεια δεν επανέλαβε αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Είπε, ότι πρέπει να εξιχνιαστεί ο ρόλος του Σάββα Καλεντερίδη. Όταν έγραψα το δικό μου βιβλίο το μετέφρασα στα τουρκικά και το έστειλα στο Ιμραλί και στην ηγεσία του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Μετά από έξι μήνες έλαβα επιστολή, στην οποία έδειξαν την ευαρέσκια τους για το ότι αποφάσισα να γράψω και επιβράβευσαν αυτήν την ενέργεια. Επειδή ξέρω πως λειτουργούν, αυτή η επιστολή είναι απίθανο να στάλθηκε χωρίς την έγκριση του Οτζαλάν. Το βιβλίο μου εκδόθηκε από ένα φιλικό εκδοτικό οίκο προς τους Κούρδους και στην Τουρκία. Αυτό πιστεύω είναι η τελική κατάληξη αυτής της αμφισβήτησης και πίεσης που δέχτηκα. Στην ουσία όλες αυτές οι κατηγορίες, αυτό είχαν ως σκοπό: να βγώ να μιλήσω και να κατονομάσω τους πραγματικούς υπεύθυνους. Μου το είπαν άλλωστε οι δικηγόροι του “βγες και πες τα όλα και θα είστε φίλοι με τον Άπο για πάντα”».
ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Ποια κατάληξη πιστεύετε, ότι θα έχει το κουρδικό ζήτημα και ποια θα είναι τα οφέλη για την Ελλάδα; «Η Τουρκία του Ερντογάν παρότι στην αρχή φάνηκε, ότι θα ακολουθήσει μία πολιτική που θα εξυπηρετούσε τις ΗΠΑ, από το 2009 και μετά ο Τούρκος πρόεδρος αποστασιοποιήθηκε και πλέον συγκρούεται με τις ΗΠΑ, για να τις υποχρεώσει να αλλάξουν την πολιτική τους στο κουρδικό. Γιατί η πολιτική που ακολουθούσαν τουλαχιστον μέχρι την απόφαση του Τραμπ να αποσύρουν τα στρατεύματα από τη Συρία ήταν η δημιουργία ενός δεύτερου κουρδικού κράτους στη Συρία, μετά από αυτό του Βόρειου Ιράκ. Αυτό εκτιμώ ότι θα γίνει. Υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να το δούμε. Λειτουργεί ήδη de facto και συνεχίζει να υπάρχει, γιατί η Τουρκία απειλεί με εισβολή. Αν αποκτήσει και συνταγματική κατοχύρωση με το νέο σύνταγμα της Συρίας τότε το επόμενο βήμα θα είναι να γίνει μέσα στην Τουρκια το τρίτο αυτόνομο κουρδικό κράτος και το τέταρτο στο Ιράν, σε επόμενο χρόνο» υπογραμμίζει ο Σάββας Καλεντερίδης και συνεχίζει λέγοντας:
«Σε μία τέτοια περίπτωση που η Τουρκία υποχρεωθεί να παραχωρήσει αυτονομία και να ομοσπονδιοποιηθεί τότε πιστεύω, ότι πραγματικά δημιουργούνται κατάλληλες συνθήκες για δίκαιη λύση του κυπριακού και στα ζητήματα που αφορούν τις δύο χώρες, όπως η οριοθέτηση της υφαλοκρυπίδας. Με μία ομοσπονδιοποιημένη Τουρκία που θα παίζουν ρόλο αυτοί που απαρτίζουν τη νέα Τουρκία, δηλαδή και οι Κούρδοι και οι αλεβήτες και όσοι άλλοι υπάρχουν, η Ελλάδα θα μπορέσει να επιδιώξει επίλυση των προβλημάτων, κυπριακό, Αιγαίο, Θράκη, ακόμα και μια ουσιαστική φιλία. Θα έλεγα και συμμαχία με μία Τουρκία που δεν θα διεκδικεί και θα επιδιώκει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Αυτά είναι τα οφέλη της Ελλάδας από τη θετική πορεία του κουρδικού στον χρόνο».
Πως μπορεί να ξεπλυθεί η ντροπή για την Ελλάδα από την παράδοση Οτζαλάν; «Υπάρχει τρόπος. Μία γενναία κυβέρνηση και πρωθυπουργός να εκφράσει επίσημα τη λύπη του προς τον κουρδικό λαό και τον ίδιο τον Οτζαλάν για την εμπλοκή της χώρας και τις ευθύνες που είχε η τότε κυβέρνηση. Να ζητήσουμε συγγνώμη και τότε πιστεύω ξεπλένεται σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτή η ντροπή από το πρόσωπο της Ελλάδας. Δημιουργούνται προϋποθέσεις και συνθήκες η στρατηγική συμμαχία που υπάρχει φύσει και δυνάμει να πάρει και μορφή με ουσιαστικά βήματα», απαντά.
Στο τέλος ζητήθηκε από τον Σάββα Καλεντερίδη να χαρακτηρίσει με λίγα λόγια τέσσερα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο στην υπόθεση Οτζαλάν…
Χαράλαμπος Σταυρακάκης (επικεφαλής της ΕΥΠ): Ήταν φλογερός πατριώτης. Νομίζω όμως, ότι στην υπόθεση αυτή δεν είπε το μεγάλο όχι. Ίσως θα μπορούσε να το πει λόγω της θέσης του. Εγώ το είπα.
Γιώργος Κωστούλας (πρέσβης Ελλάδας στην Κένυα): Μεγάλος πατριώτης και ευπατρίδης με τα χαρακτηριστικά των Ηπειρωτών ευεργετών της πατρίδας μας. Από την αρχή μέχρι τελους ήταν άψογος. Θυσίασε την καριέρα του ισορροπώντας μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Θεόδωρος Πάγκαλος (υπουργός Εξωτερικών) : Ήταν ένας πολύ καλός υπουργός εξωτερικών. Σε αυτήν την υπόθεση ήταν θύμα και αυτός. Δεν έπρεπε να του τη χρεώσει ο πρωθυπουργός. Ίσως τη του χρέωσε για να τον τιμωρήσει. Εμείς οι Πόντιοι του χρωστάμε πολλά. Ήταν ο μόνος υπουργός εξωτερικών από το 1923 που έδειξε ενδιαφέρον για τους ελληνόφωνους του Πόντου. Είναι ο πρώτος που έβαλε στην επίσημη ατζέντα των ελληνοτουρκικών σχέσεων το άνοιγμα προξενείου στην Τραπεζούντα. Άρα, ναι, όταν κινδύνεψε το κεφάλι του έγινε σκληρός, αιχμηρός και αναιδής απέναντι στον Οτζαλάν και σε εμένα. Εγώ όμως οφείλω να είμαι δίκαιος και να αποδίδω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Κώστας Σημίτης (πρωθυπουργός): Ηττημένο μυαλό.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2019 στο Newpost.gr
https://infognomonpolitics.gr/…/savvas-kalenteridis-o-pout…/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου