Εικόνες για τα χάλια μας…
Ο φασισμός της «αισθητικής» των λίγων σε βάρος των πολλών έχει πολλές εκδηλώσεις στην σύγχρονη Ελλάδα…
Αυτές οι μουτζούρες στο τούνελ κάτω από τον αυτοκινητόδρομο που ενώνει το χωριό της Νέας Ποτίδαιας με τον οικισμό παραλία και αποδέκτη όλου του τουρισμού του χωριού, ίσως είναι η πλέον χαρακτηριστική.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι οι μουτζούρες που βλέπουμε είναι μερικές από τις πλέον χαρακτηριστικές του κλισέ: μια εικόνα, χίλιες λέξεις.
Και πράγματι: είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος εύστοχα και επαρκή λόγια για να σχολιάσει αυτό το θέαμα, πάνω στους τοίχους ενός φροντισμένου, ήταν, βαμμένου , ήταν, τούνελ που ειναι και η κεντρική είσοδος των πεζών τουριστών και όχι μόνο, στην παραλία.
Τι ακριβώς ήθελαν και θέλουν να πουν οι «καλλιτέχνες»;
Είναι αυτό έκφραση κάποιας αγωνίας και κάποιας αναζήτησης;
Είναι αυτό street art και graffiti; (Ακόμη και αν ήταν, δεν θα είχε θέση εκεί).
Είναι απλώς και δυστυχώς μια μουτζούρα, πάνω στην περιουσία μας , του δήμου μας, ο οποίος μόχθησε για κάτι, έφτιαξε κάτι όμορφο και θέλοντας ή μη, αναβάθμισε μία ολόκληρη περιοχή ή έστω μία γωνιά της.
Θα μπορούσε να κάνει κάποιος άπειρους συνειρμούς.
Αλλά και άλλους, πιο ενοχλητικούς: ότι η διασύνδεση αυτή με την βοήθεια της μουτζούρας, είναι η πλέον εύστοχη απεικόνιση της νεοελληνικής ολοκληρωτικής, φασιστικής νοοτροπίας των ολίγων, των άχρηστων…
Εκείνων που δεν αντέχουν το όμορφο και θέλουν να επιβάλλουν την ασχήμια τους σε όλους.
Και που το κάνουν ανενόχλητοι.
Θα πει κάποιος: «είναι η μόνη περίπτωση». Και δυστυχώς, δυστυχέστατα, δεν είναι.
Είναι η εικόνα της επικράτησης εκείνων που διακηρύττουν τη δική τους «δημοκρατία», περιφρονώντας τους υπολοίπους και δίχως να αντιλαμβάνονται ότι διαβιούν και κυκλοφορούν απλώς και μόνο επειδή κάποιοι τους ανέχονται.
Όσο όμως αυτοί οι κάποιοι τους ανέχονται, κάτι θα πρέπει να σκεφτούμε για το ποιος και πώς τελικά θα επικρατήσει.
Είναι αμφίβολο αν αυτοί οι λίγοι αντιλαμβάνονται πόσο «λίγοι» είναι στην πραγματικότητα.
Είναι όμως αυτό μία απεικόνιση του πώς οι λίγοι επιβάλλονται στους πολλούς.
Πώς καταστρέφουν δίχως συνέπειες και αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια.
Θα μπορούσε να είναι και συνολικά μία παραβολική εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας.
Η οποία αν δεν αντιδράσει, είτε ως οργανωμένη πολιτεία, είτε ως μεμονωμένοι πολίτες, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να κοιτάξει προς το μέλλον, όπως ισχυρίζεται και επιθυμεί μία μερίδα των κατοίκων της…
Σχόλιο: Αντιπαθώ τη "παρακολούθηση". Στην περίπτωση αυτή όμως την θεωρώ επιβεβλημένη.
Μερικές κάμερες θα έλυναν το θέμα. Δεν είναι δα και μεγάλο έξοδο. Λιγότερο από την βαφή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου