Μη νομίζεις πως όλα τελειώνουν με ένα αντίο.....
Τα μάτια μπορεί να δακρύζουν,
τα χείλη να μένουν σφιγμένα,
η ψυχή να πιάνεται,
μια παγωμένη ατμόσφαιρα να δικάζει τα πάντα,
τη στιγμή που το αντίο υψώνεται.
τα χείλη να μένουν σφιγμένα,
η ψυχή να πιάνεται,
μια παγωμένη ατμόσφαιρα να δικάζει τα πάντα,
τη στιγμή που το αντίο υψώνεται.
Μα δεν χάνονται όλα.
Υπάρχουν ακόμα εδώ… όλα όσα έγιναν πριν φτάσει μια τέτοια δύσκολη στιγμή.
Υπάρχουν ακόμα εδώ… όλα όσα έγιναν πριν φτάσει μια τέτοια δύσκολη στιγμή.
Όλα… Στιγμές με τα βλέμματα να ανταλλάσσουν τα πιο βαθιά νοήματα, στιγμές γεμάτες συναίσθημα.
Στιγμές που δε σβήνουν έτσι απλά.
Στιγμές που δε σβήνουν έτσι απλά.
Εξάλλου, οι άνθρωποι στα δύσκολα δε θυμούνται ποτέ τα αντίο
αλλά επανέρχονται σε κάτι στιγμές δυνατές, στιγμές γεμάτες αγάπη,
στιγμές που δε νικήθηκαν απ’ το χρόνο.
αλλά επανέρχονται σε κάτι στιγμές δυνατές, στιγμές γεμάτες αγάπη,
στιγμές που δε νικήθηκαν απ’ το χρόνο.
Γιατί το αντίο μπορεί να πληγώσει
άλλα δεν μπορεί να διαγράψει
ό,τι έχει στην καρδιά παντοτινά «γράψει»….
άλλα δεν μπορεί να διαγράψει
ό,τι έχει στην καρδιά παντοτινά «γράψει»….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου