Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2019

Οι σφαγές Χριστιανών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε Συρία και Λίβανο



Γράφει ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Γέροντας ΠΝ,
Επιτελής Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού
Οι ταραχές στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας και του Λιβάνου δεν είναι κάτι καινούργιο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε έναν μαύρο ρόλο και στις σφαγές Χριστιανών το 1860....
Η Ελλάδα και τότε ήταν δύναμη Φωτός και Ανθρωπισμού παρά τα σε καταθλιπτικό επίπεδο οικονομικά της. Οι Μεγάλες Δυνάμεις και πάλι έδρασαν με φοβερή καθυστέρηση. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο μου «Μεθ’ Ορμής Ακαθέκτου. Επίτομη Ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού 1821 – 1945″.
«Τον Απρίλιο του 1860 Μουσουλμάνοι ξεκίνησαν τις σφαγές Μαρωνιτών χριστιανών στη Συρία και τον Λίβανο με την ανοχή των οθωμανικών αρχών και των ευρωπαϊκών πολεμικών πλοίων που υπήρχαν στην περιοχή. Στην Ελλάδα αμέσως ευαισθητοποιήθηκε η κοινή γνώμη και συστάθηκε επιτροπή για τη διεξαγωγή εράνων προς ανακούφιση των θυμάτων.
Το Πολεμικό Ναυτικό άμεσα έστειλε πλοία προκειμένου να προστατεύσει το ελληνικό Προξενείο στη Βυρηττό, αλλά και να συνδράμει το ελληνικό στοιχείο και τους άλλους χριστιανούς της ευρύτερης περιοχής. Πρώτα, κατέπλευσαν η Ἀφρόεσσα και η Σαλαμινία και αργότερα η Ἀριάδνη, της οποίας ο κυβερνήτης Δ. Γ. Σαχτούρης ανέλαβε τη διακυβέρνηση όλων των ελληνικών πολεμικών στην περιοχή της Συρίας. Είχε αποστολή να προστατεύσει το ελληνικό Προξενείο και να παραλάβει στο πλοίο του Έλληνες υπηκόους και χριστιανούς που ζητούσαν άσυλο. Η Πανόπη και τέλος, η Πάραλος, η οποία έπλευσε προς αντικατάσταση της Σαλαμινίας, μετέφεραν για τους δεινοπαθούντες 5.000 οκάδες ρύζι και 2.217 οκάδες διπυρίτη.
Επειδή όμως τα τρία ελληνικά πολεμικά – Ἀριάδνη, Πανόπη και Πάραλος – γρήγορα άρχισαν να έχουν ανάγκη τροφών και γαιανθράκων, στις 25 Ιουλίου του 1860, έπλευσε στη Βυρηττό ο πάρων Ἀθηνά φορτωμένος με γαιάνθρακες και τρόφιμα. Επί της Ἀθηνᾶς επέβησαν ο αντισυνταγματάρχης του Πυροβολικού Π. Κορωναίος και γιατροί για να συνδράμουν τους πρόσφυγες που είχαν συγκεντρωθεί στη Βυρηττό από την γύρω περιοχή.
Στις 22 Ιουλίου, οι Μ. Δυνάμεις αποφάσισαν τελικά να δράσουν και με πρωτόκολλο αποφάσισαν την αποστολή 12.000 στρατιωτών για την αποκατάσταση της τάξης. Από αυτούς, οι 6.000 δόθηκαν από τον Ναπολέοντα τον Γ’. Το πρωτόκολλο άρχισε να εφαρμόζεται στις 4 Αυγούστου με τον κατάπλου δύο γαλλικών ατμοπλοίων, τα οποία μετέφεραν το πρώτο τμήμα του Γαλλικού Στρατού αποτελούμενο από 1.700 άνδρες. Στις 6 Αυγούστου οθωμανικό ατμόπλοιο αποβίβασε 600 στρατιώτες, ενώ στις 7 και στις 9 αποβιβάστηκαν άλλοι 3.000 Γάλλοι. Το τελευταίο ελληνικό πολεμικό πλοίο από τα ευρισκόμενα στη Συρία ήταν η Ἀφρόεσσα, η οποία κατέπλευσε στον Πειραιά στις 16 Οκτωβρίου του 1860.»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Στρατηγός Ταμουρίδης : Ο στραγγαλισμός της Αλήθειας!

  Ζούμε σε μια εποχή, στην οποία φαινομενικά έχουμε ειρήνη στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, ενώ ένας θερμός πόλεμος που ξέσπασε μεταξύ Ρωσί...