Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς
Θα δυσαρεστήσω κάποιους με αυτό το κείμενο το ξέρω αλλά λέω να αφήσουμε για λίγο την τοξική επικαιρότητα και να συζητήσουμε λίγο πάνω στο μεγαλύτερο λάθος της ελληνικής ιστορίας. Αναφέρομαι στην απόβαση στην Σμύρνη τον Μάιο του 1919 ακριβώς εκατό χρόνια από σήμερα....
Η ρίζα της μικρασιαστικής καταστροφής βρίσκεται ακριβώς σε αυτή την αρχική απόφαση να αποβιβαστούμε στην Σμύρνη στις 2 Μαϊου του 1919. Αυτή η απόφαση υπήρξε το μεγαλύτερο λάθος στην σύγχρονη ελληνική ιστορία και βαραίνει αποκλειστικά τον Βενιζέλο. Δείτε τι γράφει γι αυτό ο περίφημος Άγγλος ιστορικός ΄Αρνολντ Τόινμπη : «Το κρίσιμο γεγονός εις την τραγωδία υπήρξε η απόβασις των Ελληνικών στρατευμάτων εις την Σμύρνη τον Μάϊον του 1919, δια την οποία ο Ελ. Βενιζέλος, και όχι ο βασιλεύς Κωνσταντίνος υπήρξεν υπεύθυνος. Το σφάλμα αυτό έθεσε εν κινήσει τα τρεις φοβεράς δυνάμεις: τον Τουρκικόν εθνικισμόν, τον αγγλογαλικόν ανταγωνισμόν και την στρατιωτικήν γεωγραφίαν της Ανατολής. Και τίποτε, καθόσον εγώ ημπορώ να κρίνω, δεν θα ηδύνατο να εμποδίσει αυτά τα δυνάμεις να προκαλέσουν τα αποτελέσματα, τα οποία προεκάλεσαν».
Σχετικα με την μιρκασιαστική εκστρατεία και τα μεγάλα λάθη του Βενιζέλου αλλά και των διαδόχων αυτού μπορούμε να πούμε τα εξής: I) Η μικρασιαστική εκστρατεία ήταν από την αρχή μια καταδικασμένη επιχείρηση,λόγω μορφολογίας εδάφους, αποστάσεων,. σύνθεσης πληθυσμού και έλλειψη μέσων. Ένας άνθρωπος το υποστήριξε αυτό από την αρχή,ο Ιωάννη Μεταξάς, και δικαιώθηκε. Η Ελλάς ακόμα και αν νικούσε δεν θα μπορούσε οικονομικά και στρατιωτικά να στηρίξει την κατοχή του μικρασιατικού εδάφους πιεζόμενη από τους εχθρικούς πληθυσμούς της ενδοχώρας και απειλούμενη ταυτοχρόνως στα Βόρεια σύνορα της από την Βουλγαρία. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους οι Πελοπονήσιοι είχαν απορρίψει αποστολή βοήθειας στις Ιωνικές πολιτείες. Δεν ήταν ηλίθιοι οι αρχαίοι.
II) Ο Βενιζέλος δέχτηκε να αναλάβει μόνος του μια εκστρατεία για λογαριασμό των συμμάχων -και κυρίως των Άγγλων- χωρίς καμιά δέσμευση από πλευράς τους, με μόνο εχέγγυο επιτυχίας την φιλία του με τον Λόϊντ Τζώρτζ και την προσωπική του γοητεία. Δεν υπολόγισε καθόλου την διάσταση απόψεων μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας( η τελευταία έβλεπε την ελληνική παρουσία στην Μ.Ασία εξαρχής εχθρικά ). Υποτίμησε το ενδεχόμενο η Αγγλία -δλδ μόνο ο Λόιντ Τζώρτζ διότι οι άλλοι υπουργοί είχαν διαφορετικές απόψεις- να προτιμήσει την σύμμαχο Γαλλία απο το προτεκτοράτο Ελλάς,όπερ και εγένετο.
III) Η εκστρατεία προς την Άγκυρα που τόσο συκοφαντήθηκε από τους Βενιζελικούς,ήταν η φυσική συνέπεια της μικρασιατικής μας εμπλοκής. Όπως όμως σωστά είχε προβλέψει ο Μεταξάς η πολεμική μας προσπάθεια θα μας ωθούσε στο εσωτερικό της χώρας, και εκεί δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε. Όλο το εγχείρημα υπήρξε ένα στοίχημα.Κερδίζω τα παίρνω όλα.Χάνω,τα χάνω όλα. Η εκστρατεία αυτή δεν έγινε για να κατακτήσουμε και άλλα εδάφη. Δεν αποφασίσθηκε μέσα σε κάποιο μεγαλοιδεατικό εθνικιστικό παροξυσμό,όπως περίπου διδάσκει ο Βενιζελισμός. Η εκστρατεία προς την Άγκυρα αποφασίστηκε και έγινε μόνο για να αναγκάσουμε τον Κεμάλ να υπογράψει κάποια συνθήκη με ευνοϊκούς για εμάς όρους και για να γίνει αυτό έπρεπε να υπάρξει μια δική μας μεγάλη νίκη. Ο πόλεμος ειναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα,έλεγε ο μέγιστος Κλαούζεβιτς. Χάσαμε μετά από τιτάνια,ηρωική προσπάθεια. Ωστόσο αυτό που ο Βενιζελισμός δεν λέει είναι ότι η εκστρατεία προς την Άγκυρα ήταν αποφασισμένη ήδη από το στρατηγείο του Βενιζέλου( βλ τηλεγράφημα Πρασκευόπουλου Ιούλιου 1920 και τηλεγράφημα Βενιζέλου προς Λόιντ Τζώρτζ 5 Οκτωβρίου 1920). Οι εξ λοιπόν εκτελέσθηκαν διότι επιχείρησαν να φέρουν εις πέρας την μικρασιατική πολιτική του Βενιζέλου.
IV) Το μεγάλο λάθος του Γούναρη και των υπολοίπων της κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου ήταν δεν τόλμησαν να τερματίσουν την εκστρατεία αποσύροντας τα ελληνικά στρατεύματα. Αυτό μπορούσαν να το κάνουν έστω και τον Φεβρουάριο του 1922. Κανείς δεν θα μπορούσε να τους καταλογίσει ευθύνες εφόσον είχαν κάνει τα παν τα για να φέρουν εις πέρας μια πολιτική που άλλωστε τους είχε κληροδοτηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Αν το είχαν κάνει αυτό θα είχαν σώσει τον ελληνικό στρατό καθιστώντας παράλληλα υπεύθυνους για την τύχη των μικρασιατικών χριστιανικών πληθυσμών τους συμμάχους, για λογαριασμό των οποίων εξάλλου είχαμε αναλάβει την εκστρατεία.
Ωστόσο οι αντιβενιζελικοί αίτιε απο έκθυμα ευθύνης προς τους μικρασιάτες, είτε από ανάγκη να φανούν αρεστοί στους συμμάχους, είτε από εγωισμό να αποδειχτούν ικανότεροι του Βενιζέλου, είτε για όλους αυτούς τους λόγους μαζί, επέλεξαν να συνεχίσουν την καταστροφική μικρασιατική εκστρατεία.
Η απάντηση στο γιατί ο Βενιζέλος ενεπλάκη σε μια τέτοια περιπέτεια ενώ γνώριζε πολύ καλά τι σήμαινε αυτό, βρίσκεται στον εθνικό διχασμό. Ο Βενιζέλος δίχασε τον ελληνικό λαό για να περάσει την πολιτική του. Δεν δίστασε ακόμα και να χωρίσει το κράτος στην μέση. Οι Βενιζελικοί έφτασαν να επιτεθούν σε ελληνικές πόλεις( Κατερίνη Νοέμβριος 1916) και να βομβαρδίσουν ελληνικά χωριά ( Απείρανθος Νάξου Ιανουάριος 1917) προκειμένου να αναγκάσουν τους πιστούς στον βασιλιά Έλληνες να προσχωρήσουν στο κράτος της Θεσσαλονίκης.Στα 1917 με την βοήθεια των αγγλογάλλων ο Βενιζέλος εκθρόνισε τον Κωνσταντίνο και εγκαθίδρυσε δικτατορικό καθεστώς.
Η επιτυχία της μικρασιατικής πολιτικής του ήταν το μόνο του άλλοθι απέναντι στον ελληνικό λαό εδώ έγκειται και ο τυχοδιωκτιμός του ανδρός ο οποίος στα 1915 είχε απαντήσει στον Μεταξά » Γνωρίζω κύριε Μεταξά ότι η πολιτική μου είναι τυχοδιωκτική, αλλά λαμβάνω υπ όψιν και τον αγαθόν μου αστέραν»…
Τι θα έπρεπε να έχει κάνει ο Βενιζέλος, είναι η ερώτηση πολλών;Να αφήσει τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη; Η απάντηση: Ο Βενιζέλος ως μεγάλος πολιτικός όφειλε να διαγνώσει σωστά τα διαφορετικά και αντικρουόμενα συμφέροντα των συμμάχων στην περιοχή. Και κυρίως πριν δεχτεί να αναλάβει την ευθύνη επιβολής συνθήκης ειρήνης στην Τουρκία-γιατί αυτό σήμαινε πρακτικέ η κατοχή της Σμύρνης- όφειλε να ζητήσει από τους συμμάχους έμπρακτες εγγυήσεις δηλαδή αποστολή στρατευμάτων, χρήματα και πολεμοφόδια. Μόνο τέτοιες εγγυήσεις θα φανέρωναν σαφή πρόθεση των συμμάχων να συμμαχήσουν με την Ελλάδα.
Ο Βενιζέλος ωστόσο-πάντα υπάκουος,πρόθυμος και εξυπηρετικός προς τους συμμάχους- ανέλαβε ολοκληρωτικό πόλεμο με την Τουρκία με μόνη εγγύηση την φιλία του με τον Λόϊντ Τζώρτζ. Σε τελική ανάλυση μόνο δύο άνθρωποι έβλεπαν καθαρά το που θα οδηγούσε η εμπλοκή μας στην Μικρασία. Ο ένας ήταν ο Μεταξάς που είχε προειδοποιήσει για το αναπόφευκτο της καταστροφής και ο άλλος ο Δραγούμης που προειδοποιούσε πως πρέπει πάση θυσία να διατηρήσουμε τις ελληνικές κοινότητες της Ανατολής. Υπάρχουν και άλλες πολιτικές έγραφε ο Δραγούμης. Αλλά η Ελλάς επέμεινε στην πολιτική της προσάρτησης με συνέπεια ο ελληνισμός να απολέσει τις προαιώνιες εστίες του στην Ασία και το στρατηγικό του βάθος.
Έκτοτε ο ελληνισμός καταδικάσθηκε να περιοριστεί σε ένα θνησιγενές βαλκανικό κράτος προτεκτοράτο της Δύσης που πιθικίζει κάθε τι που προέρχεται από την Ευρώπη.
diesy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου