Ειδικότερα, η έκθεση του Media Research Center, η τελευταία, το τρίτο μέρος της οποίας δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα, υποτίθεται ότι είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη μιας «βόμβας».
Ωστόσο, τα συμπεράσματα των συγγραφέων Joseph Vasquez και Dan Schneider λένε: Το σύνολο ή σχεδόν όλο το άνθος της λεγόμενης δημοκρατικής και, φυσικά, πολύ ελεύθερης δημοσιογραφίας «του πολιτισμένου κόσμου» ήταν (και δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι εξακολουθεί να είναι) ως προς το περιεχόμενο οριζόταν από τον 92χρονο δισεκατομμυριούχο George Soros.
«Θέλουμε έναν κόσμο χωρίς σύνορα, για μια κοινωνία στην οποία η οικογένεια και οι άλλοι ανθρώπινοι δεσμοί και σχέσεις θα αντικατασταθούν από ένα υποκατάστατο, τις διαδικτυακές συνομιλίες, όπου οι άνθρωποι δεν θα έχουν φύλο»…
Πράγματι, αυτό το μοντέλο του «νέου και όμορφου κόσμου», για τον οποίο έγραψε ο Aldous Huxley, θεωρώντας τον ουτοπία, το κάνει πραγματικότητα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες ο George Soros… διά της επιρροής του στον Τύπο.
Το Ίδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας, που ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, στο οποίο ο Soros διοχέτευσε πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια, από μια φαινομενικά φιλανθρωπική πρωτοβουλία για τη βοήθεια και την υποστήριξη του εκπαιδευτικού συστήματος στις αναπτυσσόμενες χώρες, έχει εξελιχθεί σε ένα πραγματικό συνδικάτο της μαφίας.
Και, όπως συνηθίζεται σε δομές αυτού του τύπου, η cosa nostra του Soros έστειλε πλοκάμια για να αποκτήσει πράκτορες επιρροής σε όλους σχεδόν τους μεγάλους διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς:
– την Ευρωπαϊκή Ένωση, το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο, τα μεγαλύτερα διεθνή μέσα ενημέρωσης, από το CNN έως το NBC, από το Bloomberg μέχρι τους New York Times.
Και είναι ο Soros, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, που κρατά με λουρί πάνω από πενήντα κορυφαίους δημοσιογράφους και αρχισυντάκτες στα πιο διάσημα και με τη μεγαλύτερη επιρροή διεθνή μέσα.
Φυσικά, ο δισεκατομμυριούχος «δεν γεμίζει με δολάρια στις τσέπες όλων αυτών των χαρακτήρων στη σκηνή των δυτικών μέσων ενημέρωσης αργά το βράδυ σε ένα σκοτεινό δρομάκι».
Όλα μοιάζουν διαφορετικά
Aυτοί οι άνθρωποι, λέει η Έκθεση, παράλληλα με την κύρια εργασία τους, είναι μέλη των εποπτικών συμβουλίων διαφόρων ΜΚΟ του Soros (πάνω από 50 κορυφαίοι διεθνείς δημοσιογράφοι).
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά ονόματα για τις ΜΚΟ.
Για παράδειγμα, το Aspen Institute for the Humanities.
Ο Soros συντηρεί το ίδιο το ινστιτούτο, τους υπαλλήλους του, χρηματοδοτεί τη διεξαγωγή φόρουμ με συγκεκριμένη ατζέντα.
Διακινούνται δεκάδες εκατομμύρια δολάρια.
Έπειτα υπάρχει η Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων.
Ιδρύθηκε περίπου την ίδια εποχή με την Open Society.
Το κεντρικό γραφείο βρίσκεται στη Νέα Υόρκη.
Υπάρχουν μεγάλα ονόματα στην ηγεσία.
Συμπεριλαμβανομένης της Christiane Amanpour, επικεφαλής διεθνούς ανταποκρίτριας του CNN.
Σύμφωνα με τους Vasquez και Schneider, η Amanpour έλαβε επιχορηγήσεις του Soros που υπερβαίνουν το 1,5 εκατομμύριο δολάρια.
Εν προκειμένω αξίζει να σημειωθεί η κακώς συγκαλυμμένη επιθετικότητά της εναντίον του Ούγγρου υπουργού Εξωτερικών Peter Szijjártó κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το περασμένο καλοκαίρι, που μάλλον δεν ήταν αρκετά… ακατανοητή.
Ενώ ο Szijjártó υπερασπιζόταν τα συμφέροντα των Ούγγρων και της ουγγρικής κοινωνίας, η Amanpour υπερασπιζόταν αυτόν που γράφει γενναία ποσά για να στηρίξει τις κοινωνικές της δραστηριότητες.
Όποιος γνωρίζει πώς λειτουργούν σήμερα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στη Δύση γνωρίζει ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία αυτό που λένε.
Για να αγοράσει τη σιωπή των μεγαλύτερων μέσων ενημέρωσης -δηλαδή να κρύβεται και να μην αναφέρει- ο Soros, σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, ξόδεψε πάνω από 130 εκατομμύρια δολάρια.
Αυτό είναι που κάνει τόσο εύκολο για τα δυτικά μέσα ενημέρωσης να χειραγωγήσουν τη συνείδηση σήμερα.
Και όχι ένα άτομο, αλλά εκατομμύρια, δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι.
Ένα παράδειγμα…
Το πιο απλό και κοντινό σε εμάς παράδειγμα.
Θα ήταν δυνατή η τρέχουσα έκρηξη ρωσοφοβίας λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, εάν κάθε τόσο όλα αυτά τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν αφιέρωναν χρόνος ομιλίας ή μερικές ανταποκρίσεις σε μηνύματα από το Ντόνετσκ;
Μάλλον όχι.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια, αφιερώθηκε χρόνος για το πώς ζουν οι άνθρωποι εκεί.
Κάτω από ποιες προϋποθέσεις.
Τι συζητούν και τι σκέφτονται;
«Η φιγούρα της χρεοκοπίας, συνειδητά αποδεκτή, συνειδητά προωθούμενη σε αυστηρή συμφωνία με το ακλόνητο: “Αν δεν το συζητήσουμε, τότε δεν υπάρχει.
Και δεν υπάρχουν ούτε αυτοί οι άνθρωποι”, έπαιξε το ρόλο του.
Και αυτή η προσέγγιση ήταν απίστευτα αποτελεσματική» σημειώνεται.
Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα του πώς λειτουργεί σήμερα η πιο ισχυρή μηχανή προπαγάνδας, τέλεια λαδωμένη.
Υποχείριο
Ο Soros, λόγω της φύσης του, μετέτρεψε εντελώς ψυχρά, συνετά και συνειδητά τον Τύπο από βοηθό στην κοινωνία, από δάσκαλο που βοηθούσε στη διατύπωση νοημάτων, σε υπηρέτη που προασπίζει τα επιχειρηματικά συμφέροντα του ιδιοκτήτη.
Λοιπόν, μην ξεχνάτε ότι ο ίδιος ο δισεκατομμυριούχος δεν σκέφτηκε ποτέ να κρύψει ότι με τα χρήματά του σκοπεύει να αλλάξει τόσο την πορεία της ιστορίας όσο και τη φύση της κοινωνίας.
Και με κέρδος.
Πράγματι, τη δεκαετία του ’90, με εύλογα προσχήματα, χρηματοδότησε όχι μόνο τη συντήρηση πολλών βιβλιοθηκών (οι μισοί από τους φιλελεύθερους ήταν έτοιμοι να γυαλίσουν τα παπούτσια του για αυτό από το πρωί μέχρι το βράδυ), αλλά και την έκδοση σχολικών βιβλίων.
Και το αφήγημα το υπαγόρευε αυτός, ο πελάτης.
Πλοκάμια ακόμα και στη Ρωσία
Πράγματι, ο Soros, με επιχορηγήσεις σε Ρώσους επιστήμονες, κατάφερε με βοήθεια των καλοθελητών να αναπτύξει φτερά αγγέλου για τον εαυτό του.
Το μόνο που έλειπε ήταν ένα φωτοστέφανο.
Αλλά μετά ήρθε ο διαγωνισμός για την ιδιωτικοποίηση της Svyazinvest.
Ένας αγαπητός παππούς με ένα ευγενικό χαμόγελο, αλλά με ένα ψυχρό βλέμμα επιχειρηματία, θα μπορούσε να αποδειχθεί ο μοναδικός ιδιοκτήτης των ρωσικών ταχυδρομείων.
Χωρίς να υπολογίζονται φυσικά οι τηλεπικοινωνίες, οι δορυφόροι και ό,τι περιλαμβάνεται στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας.
Το ρωσικό κράτος, που τότε δεν διακρινόταν από γρήγορες αντιδράσεις, κατάφερε ωστόσο την απειλή της «ανοιχτής κοινωνίας»
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι ένα: ο 92χρονος πλέον δισεκατομμυριούχος θέλει να αναδιαμορφώσει τον «όλο τον πολιτισμένο κόσμο» κατά τις προτιμήσεις του, με τα φύλα ρευστά, με εμμονική και επιβεβλημένη ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα, με τον Τύπο, που σαν εκπαιδευμένο σκυλάκι φέρνει παντόφλες και εφημερίδες στον ιδιοκτήτη, με το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλέον ότι ζουν στην πατρίδα τους.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου