Ο Sai , πρώην Διευθυντής του Εθνικού Συστήματος Υγείας στο τέλος της καριέρας του, έγραψε ένα νήμα στο Twitter στο οποίο, μεταξύ άλλων, έδωσε πληροφορίες για τις αλλαγές στο σύστημα αναφοράς θανάτων που εφαρμόστηκε στο NHS:....
«Όταν τέσσερις διαφορετικές ασθένειες [ομαδοποιηθούν] ονομάζονται covid-19, τότε αναπόφευκτα θα δείτε covid-19 με τεράστιο ποσοστό θνησιμότητας. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν αυτήν την τεράστια αύξηση των θανάτων από τον Covid-19 λόγω της ύπαρξης νέου κώδικα του Ιατροδικαστικού Συστήματος.
Οι ασθενείς που εισήχθησαν και πέθαιναν από κοινές παθήσεις όπως η ηλικία, τα έμφραγμα του μυοκαρδίου, η νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, οι αιμορραγίες, τα εγκεφαλικά επεισόδια, η ΧΑΠ και ο καρκίνος κ.λπ. είχαν πλέον πιστοποιηθεί ως covid-19 μέσω της ιατρικής εξέτασης.
Τα νοσοκομεία άλλαζαν από και προς το σύστημα ιατροδικαστών όπως [και] όσο ήθελαν, ώστε να αυξηθούν οι θάνατοι από τον Covid-19. Το νοσοκομείο άλλαξε τις αιτίες θανάτου».
Επιπλέον, «τα νοσοκομεία έλαβαν κίνητρα να αναφέρουν θανάτους από covid-19 έναντι των κανονικών θανάτων, καθώς η κυβέρνηση πλήρωνε πρόσθετα χρήματα για κάθε θάνατο από covid-19 που αναφέρονταν», είπε ο Sai. «Δεν έχω καμία αμφιβολία, ότι η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει ολόκληρη την πανδημία από το 2016 όταν πρότεινε για πρώτη φορά την αλλαγή στην πιστοποίηση ιατρικού θανάτου».
(Στην ουσία ο Sai περιγράφει σε κάθε τουιτ αυτά που ισχυριζόμασταν και ακούγαμε κι εμείς οι “συνομωσιολόγοι” να λέγονται στα νοσοκομεία.)
Μπορείτε να διαβάσετε το νήμα του Sai στο Twitter ΕΔΩ ή την εφαρμογή Thread Reader ΕΔΩ . Σε περίπτωση που αφαιρεθεί από το Twitter, έχουμε αντιγράψει το παρακάτω νήμα και επισυνάψαμε ένα αντίγραφο pdf στο τέλος αυτού του άρθρου. Στη συνέχεια, ο αριθμός στην αρχή μιας παραγράφου σχετίζεται με τον αριθμό του tweet μέσα στο νήμα.
Όλη η αλήθεια για την πανδημία του Covid-19 μέσα από γιατρό του NHS (και πρώην Διευθυντή του End-of-Life Care ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία στο Ηνωμένο Βασίλειο)!
Δείτε πως τα περιγράφει ο ίδιος:
Το 2016, η βρετανική κυβέρνηση πρότεινε και δρομολόγησε πιλοτικά μια αλλαγή στη διαδικασία πιστοποίησης των θανάτων σε όλα τα νοσοκομεία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχω επισυνάψει έναν σύνδεσμο σε αυτό το έγγραφο του Υπουργείου Υγείας («DoH») παρακάτω:
Αναμόρφωση της πιστοποίησης θανάτου: Εισαγωγή του ελέγχου από ιατροδικαστές , Υπουργείο Υγείας, Μάιος 2016
3 & 4. Το έγγραφο του Υπουργείου Υγείας πρότεινε μια μετάβαση στο Σύστημα «Medical Examiner» και στάλθηκε σε ένα πλήθος διαφορετικών ακροατηρίων για ανατροφοδότηση και διαβούλευση. Το Medical Examiner System λειτουργούσε ήδη πιλοτικά σε δύο νοσοκομεία στη βόρεια βρετανία. Τα αποτελέσματα της διαβούλευσης είναι τα παρακάτω:
Εισαγωγή ιατροδικαστών και μεταρρυθμίσεις στο πιστοποιητικό θανάτου στην Αγγλία και την Ουαλία: Απόκριση της κυβέρνησης στη διαβούλευση , Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Φροντίδας, Ιούνιος 2018
Πριν από την πανδημία covid-19, η διαδικασία πιστοποίησης θανάτου περιελάμβανε τη θεραπεία γιατρών ενός ασθενούς για να παρευρεθούν στις Υπηρεσίες Υποθέσεις Ασθενών για να συζητήσουν τον θάνατο και είτε: α) να παραπέμψουν τον θάνατο στον Ιατροδικαστή ή β) να γράψουν Ιατρικό Πιστοποιητικό Αιτία θανάτου («MCCD»).
Το MCCD αναφέρει την αιτία θανάτου. Όπου μια άμεση αιτία ή τα συνεισφέροντα αίτια δηλώνονται μαζί με συννοσηρότητες (που δεν προκαλούν άμεσα το θάνατο) και αναγράφονται ως δεύτερος παράγοντας θανάτου στο MCCD. Το MCCD θεωρούνταν μόνο μια δευτερέυουσα πιθανή αιτία θανάτου και όχι η οριστική.
Ο μόνος οριστικός τρόπος προσδιορισμού μιας ακριβούς και εύλογης αιτίας θανάτου είναι να παραπεμφθεί ο νεκρός ασθενής στον Ιατροδικαστή (εάν πληρούνται ορισμένα κριτήρια), ώστε ο Ιατροδικαστής να αποδεχθεί και να αναλάβει την υπόθεση. (θυμηθείτε οι νεκροψίες απαγορεύτηκαν σε όλα τα κράτη με την φαιδρή δικαιολογία πως ο νεκρός ασθενής μεταφέρει τον ιό)
Υπάρχει αυστηρή νοσοκομειακή ιεραρχία εντός του NHS για τους γιατρούς. Είναι ως εξής – από τη χαμηλότερη προς την υψηλότερη κατάταξη: Ιδρυτικό έτος 1 (FY1), Foundation Year 2 (FY2), Senior House Officer (SHO), Registrar (Registrar), Consultant, Clinical Lead, Medical Director.
Οι νέοι γιατροί πολύ σπάνια θα μιλήσουν ή θα αμφισβητήσουν τους παλαιότερους τους. Μια ανώτερη απόφαση θεωρείται οριστική και θα εκτελεστεί χωρίς κανένα δισταγμό ή αμφισβήτηση.
Στα 5,5 χρόνια εμπειρίας μου σαν διευθυντής στο End-of-Life Care, έχω δει μόνο έναν κατώτερο γιατρό να διαφωνεί με μια προτεινόμενη αιτία θανάτου και να προκαλεί τον ανώτερό του.
Με τον αριθμό των θανάτων που συμβαίνουν σε ένα νοσοκομείο, όπως μπορείτε να φανταστείτε, υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε σχέση με τα αίτια θανάτου, καθώς έχουμε πολλούς διαφορετικούς γιατρούς που γράφουν ένα MCCD και διαπιστώνουν διαφορετικές πιθανές ασθένειες.
Το προτεινόμενο σύστημα θα το άλλαζε αυτό, καθώς η κυβέρνηση θα προσλάμβανε τώρα και θα πλήρωνε έναν ιατροδικαστή, για να κάθεται σε κάθε νοσοκομείο και να γράφει όλα τα MCCD για όλους τους αποθανόντες ασθενείς. Αυτό θα εξαλείψει αποτελεσματικά κάθε διαφοροποίηση στις αιτίες θανάτου.
Το 2016, όταν άκουσα για αυτήν την πρόταση, εργάστηκα ως Υπεύθυνος σε ένα νοσοκομείο στο κεντρικό Λονδίνο. Ο μέντοράς μου / διευθυντής γραμμής εκείνη την εποχή ήταν μια πρώην Διευθύνουσα Νοσοκόμα που διαχειριζόταν τις Υπηρεσίες θανάτων και όλοι οι θάνατοι στα νοσοκομεία θα ελέγχονταν από αυτήν και το τμήμα.
Ουσιαστικά είχαμε τεράστια δύναμη όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων, καθώς εξετάζαμε όλες τις σημειώσεις ασθενών μετά τον θάνατο και ουσιαστικά καθοδηγούσαμε και συμβουλεύαμε τους γιατρούς στο τι θα έπρεπε να γραφτεί σε σχέση με ένα MCCD ή Παραπομπή ιατροδικαστών.
Κατά την προσωπική μου άποψη, ο ρόλος μας ήταν να ενεργήσουμε προς το συμφέρον ενός αποθανόντος ασθενή (και των οικογενειών του), αλλά και να προστατεύσουμε το νοσοκομείο και τους γιατρούς μας από οποιαδήποτε πιθανή αμέλεια.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, πολλές μάχες δόθηκαν για τις αποφάσεις σχετικά με την αιτία θανάτου ενός ασθενούς ή την παραπομπή στον ιατροδικαστή με έναν τεράστιο [αριθμό] γιατρών να διαφωνούν όλα αυτά τα χρόνια.
Οι F2 και οι SHO (που αναλάμβαναν την τελική αιτία θανάτου) ήταν ιδιαίτερα αλαζονικοί πως γνωρίζουν τι πρέπει να γράφεται σε ένα MCCD ή να δηλώνουν ότι ένας ασθενής δεν χρειάζεται να παραπεμφθεί στον Ιατροδικαστή (συχνά δηλώνοντας ότι ο Σύμβουλός τους είχε δώσει οδηγίες) .
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Σύμβουλοι είναι επίσης άνθρωποι και μπορεί να κάνουν λάθος. Πρέπει να θυμόμαστε ότι τους διαδέχεται ιεραρχικά ένας Κλινικός Επικεφαλής και πέρα από αυτόν ένας Ιατρικός Διευθυντής. Που έχουν πολύ περισσότερη εμπειρία και γνώση.
Όταν ρώτησα τον μέντορά μου το 2016, πώς θα άλλαζε τα πράγματα το νέο σύστημα, μου είπαν ότι οι Υπηρεσίες Πένθους/Υποθέσεις Ασθενών θα γίνουν καθαρά διοικητικές και ότι η κλινική κρίση θα έπεφτε μόνο στον ιατροδικαστή.
Η εξουσία και η λήψη αποφάσεων σχετικά με τις παραπομπές MCCD/ιατροδικαστών αφαιρέθηκαν όχι μόνο από τους θεράποντες γιατρούς αλλά και από τις Υπηρεσίες Πένθους/Υποθέσεις Ασθενών/Υπεύθυνους Πένθους/Διευθυντές Υπηρεσίας Πένθους/Διευθυντές Φροντίδας στο τέλος της Ζωής.
Αυτή η εξουσία λήψης αποφάσεων παραχωρήθηκε αποκλειστικά στον ιατροδικαστή, ο οποίος δεν συμμετείχε στη θεραπεία ασθενούς κατά τη διάρκεια εισαγωγής. Πήρα όλες αυτές τις πληροφορίες εκείνη την εποχή και απέκτησα όσες περισσότερες γνώσεις μπορούσα από τον μέντορά μου/προϊστάμενό μου.
Το 2016, έτυχε επίσης να κάνω μια κίνηση και να αδράξω της ευκαιρίας να διαχειριστώ τις δικές μου Υπηρεσίες Πένθους σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομειακά ιδρύματα σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά μέσο όρο, θα επέβλεπα τις παραπομπές MCCD/Coroner για περίπου 1.750 θανάτους σε ετήσια βάση.
Ανέπτυξα πολύ στενή εργασιακή σχέση και φιλία με έναν από τους Ιατρούς Διευθυντές (γιατρό με την υψηλότερη κατάταξη σε νοσοκομείο). Αυτό ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο όταν έπρεπε να αμφισβητήσετε τους γιατρούς σε σχέση με MCCDs/Παραπομπές ιατροδικαστών.
Έγινα Διευθυντής Φροντίδας και ασχολήθηκα με την αναφορά των ποσοστών θνησιμότητας, τη διεξαγωγή ανασκοπήσεων θνησιμότητας και τη σύνταξη πολιτικών νοσοκομείων. Είχα αναπτύξει επίσης μια εξαιρετική σχέση εργασίας με τον ιατροδικαστή που επέβλεπε το Trust μας.
Ο ιατροδικαστής έχει την εξουσία να διερευνήσει οποιοδήποτε νοσοκομείο ή καταπίστευμα σε σχέση με έναν θάνατο ή έναν αριθμό θανάτων. Μπορεί να προκύψει ένα μικρό πρόβλημα, καθώς ο ιατροδικαστής έχει πίστη στο Στέμμα και την Κυβέρνηση.
Όταν αναφέρεται ένας θάνατος στον Ιατροδικαστή, αυτό αναφέρεται προηγουμένως μέσω [μιας] τηλεφωνικής κλήσης από τον θεράποντα ιατρό. Έγινε συζήτηση με το ιατροδικαστή και θα ερχόταν ένα άμεσο αποτέλεσμα και οδηγίες από το ιατροδικαστικό γραφείο, (μέσω τηλεφώνου).
Υπάρχει ένα θεμελιώδες ελάττωμα [σε] αυτό το σύστημα, καθώς δεν υπάρχει τεκμηρίωση της απόφασης και εντολής από τον ιατροδικαστή. Έρχεται από στόμα σε στόμα. Υπάρχει πάντα τεράστιο περιθώριο λάθους χωρίς καμία ηλεκτρονική τεκμηρίωση.
Κάθε Νοσοκομείο/Trust και ιατροδικαστής έχουν διαφορετικό σύστημα αναφοράς θανάτων. Εγώ προσωπικά πήρα την απόφαση να προστατεύσω το νοσοκομείο μου και το Trust, αναπτύσσοντας ένα ηλεκτρονικό έντυπο παραπομπής ιατροδικαστών, το οποίο πρότεινα στον ιατροδικαστή μας και ανέπτυξα μετά από συμφωνία τους.
Τώρα είχαμε τεκμηρίωση κάθε θανάτου που αναφέρθηκε και κάθε έκβασης. Όταν αναφέρει έναν θάνατο, ο ιατροδικαστής θα εξετάσει μια προτεινόμενη αιτία θανάτου και θα την αποδεχτεί ή θα απορρίψει την αιτία θανάτου και θα αναλάβει την υπόθεση (θάνατος του ασθενούς), οδηγώντας σε έρευνα.
Το 2019, ο Ιατρός μας, ήρθε στο γραφείο μου ένα πρωί και δήλωσε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου είχε αποφασίσει να μεταβεί στο Σύστημα Ιατροδικαστών. Το άκουσμα των λέξεων “ME System” ήταν μια τεράστια περίπτωση Déjà vu (συζήτηση με τον μέντορά μου το 2016)
Ήξερα ακριβώς τι ήταν το ME System, αλλά επέλεξα να παίξω τον ανόητο και να ρωτήσω τι ακριβώς ήταν το ME System και τι σήμαινε για την υπηρεσία μας, το προσωπικό μου και τους ρόλους μας. Όλα όσα μου ανέφερε ο Ιατρικός Διευθυντής εκείνη την ημέρα ήταν ένα αντίγραφο αυτού που ήδη ήξερα.
Ήξερα ότι ο χρόνος μου στο End-of-Life Care είχε τελειώσει. Είχα φτάσει στην κορυφή και δεν υπήρχε άλλη πρόοδος για μένα. Το να χάσω κάθε δύναμη για τη λήψη αποφάσεων από οποιονδήποτε που έρχεται στο νοσοκομείο δεν μου άρεσε. Είχα ήδη αποφασίσει ότι έπρεπε να φύγω.
Αναζητώντας μια νέα πρόκληση και εμπειρία, μετακόμισα το 2019 σε ένα άλλο μεγάλο νοσοκομείο στο Κεντρικό Λονδίνο, αυτή τη φορά παρακάμπτοντας την επιχειρησιακή διαχείριση. Ήμουν υπεύθυνος της λειτουργικής διαχείρισης Νεφρολογίας, Ρευματολογίας, Δερματολογίας, Διαβήτη & Ενδοκρινολογίας.
Τον Ιανουάριο του 2020, θυμάμαι ότι άκουσα για το πρώτο κρούσμα του covid-19 στο νοσοκομείο μας, με έναν ασθενή να φτάνει από την Κίνα και να μπαίνει στο Α&Ε μας. Το A&E έκλεισε και το steam καθαρίστηκε εκείνη την ημέρα, θυμάμαι τη στιγμή που άκουσα για αυτό.
Στο μυαλό μου, είδα την αναφορά του covid-19 στα μέσα ενημέρωσης ως τίποτα περισσότερο από τη γρίπη των πτηνών ή τον Έμπολα, που είχαν προκαλέσει πανικό. Δεν ανησύχησα στο παραμικρό.
Τα πράγματα όμως άρχισαν να κλιμακώνονται τον Φεβρουάριο του 2020, περίπου την ώρα που πήγαινα διακοπές.
Λόγω του ρεπορτάζ από τα μέσα ενημέρωσης, αγόρασα μάσκες N95 προληπτικά για το ταξίδι μου και για να τις δώσω στους γονείς και τη μικρότερη αδερφή μου. Είχα την ευλογία που είχα την ευκαιρία να περάσω μερικές μέρες στη Σρι Λάνκα για έναν γάμο και μετά σχεδόν έναν ολόκληρο μήνα στην Αυστραλία (Μάρτιος 2020).
Παρακολούθησα την αφήγηση μιας θανατηφόρας μολυσματικής ασθένειας που συνέχιζε να αυξάνεται κάθε μέρα που περνούσε. Πήρα την απόφαση να κόψω τις διακοπές μου για μερικές μέρες, ώστε να μπορέσω να βεβαιωθώ ότι θα επιστρέψω στην οικογένειά μου και [δεν] θα καταλήξω να μείνω αποκλεισμένος στην Αυστραλία.
Όταν επέστρεψα στο Ηνωμένο Βασίλειο στα τέλη Μαρτίου 2020. Ένα από τα άμεσα πράγματα που με εντυπωσίασε ήταν η έλλειψη παρακολούθησης της θερμοκρασίας στο αεροδρόμιο του Χίθροου. Αυτό φαινόταν περίεργο για μια δυνητικά θανατηφόρα μολυσματική ασθένεια που εξαπλωνόταν σε όλο τον κόσμο.
Αυτό ήταν ιδιαίτερα περίεργο, καθώς η Σρι Λάνκα και η Αυστραλία με είχαν ελέγξει για τις θερμοκρασίες κατά την άφιξη, ακόμη και η Σιγκαπούρη παρακολουθούσε τις θερμοκρασίες κατά τη μεταφορά.
Η μητέρα μου είχε μόλις αναρρώσει από καρκίνο, ο πατέρας μου ήταν άνω των 70 ετών και η μικρότερη αδερφή μου γεννήθηκε με σύνδρομο Down και είχε πολλές άλλες παθήσεις. Είχα τρία άτομα υψηλού κινδύνου για covid-19 στην οικογένειά μου και φοβόμουν.
Ζήτησα από το νοσοκομείο μου να μου επιτρέψει να εργάζομαι από το σπίτι. Αρνήθηκαν. Δεν θεωρήθηκα υψηλού κινδύνου, αν και ζούσα με τους γονείς μου εκείνη την εποχή. Έπρεπε να βοηθήσω τη μαμά μου και την αδερφή μου. Το νοσοκομείο δεν έβλεπε καθόλου την ασφάλεια των εργαζομένων του. Με ανάγκασαν να μπω στη δουλειά.
Πέρασα δύο μήνες απομονωμένος στην κρεβατοκάμαρά μου, μετά βίας βγήκα από το δωμάτιό μου, από φόβο μήπως διαδοθεί κάποια μολυσματική ασθένεια. Ποτέ δεν σκέφτηκα την κατάσταση ή την προηγούμενη εμπειρία ή γνώση μου, απλώς αντιδρούσα στη φρενίτιδα των μέσων ενημέρωσης. Ήμουν γεμάτος πανικό και άγχος.
Η πρώτη παρατυπία που παρατήρησα, ήταν η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης που δήλωσαν ότι ο covid-19 ήταν μια μολυσματική ασθένεια. Ωστόσο, λίγο πριν εφαρμοστεί το πρώτο lockdown, σημείωσα ότι η κυβέρνηση είχε υποβαθμίσει το καθεστώς του covid-19 δηλώνοντας ότι δεν ήταν πλέον μολυσματικό.
Αυτό δεν είχε νόημα για μένα. Γιατί θα χρειαζόταν να απομονωθούμε αφού υποβάθμισαν το καθεστώς; Ο κύκλος των φίλων μου περιείχε πολλούς γιατρούς. Όλοι ήταν πανικοβλημένοι εκείνη τη στιγμή, λέγοντας ότι είχαν ανεπαρκείς χειρουργικές μάσκες και ότι χρειάζονταν μάσκες N95.
Οι μάσκες N95 θεωρήθηκαν ως ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί η μόλυνση των επαγγελματιών ιατρών από τον Covid-19. Το κοινό που ζητήθηκε να φορέσει χειρουργικές μάσκες δεν είχε νόημα για μένα. Ο ιός θα μπορούσε να περάσει κατευθείαν. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά.
Κατέληξα να συναντήσω και να βγω με έναν γιατρό του FY1 (πρώην [κορίτσι μου φίλη]) γύρω στον Οκτώβριο του 2020. Ήταν διαφορετική από κάθε άλλο γιατρό με τον οποίο είχα μιλήσει προηγουμένως για τον Covid-19. Είχε επίσης τις υποψίες της και πίστευε ότι δεν ήταν τόσο μολυσματικό όσο έλεγαν ότι είναι.
Χρειαζόμουν να εργαστώ σε ένα hotspot του Covid-19 και να δω όλη τη δράση μόνος μου. Τον Μάρτιο του 2021, παράτησα τη δουλειά μου στο νοσοκομείο στο κεντρικό Λονδίνο και άρπαξα την ευκαιρία να διαχειριστώ την A&E και την AMU (Acute Medical Unit) σε ένα νοσοκομείο στο Νότιο Λονδίνο.
Οι 6 μήνες που πέρασα δουλεύοντας στο A&E/AMU επιβεβαίωσαν όλες τις υποψίες μου και κατέληξα στην απόφασή μου να τελειώσω την καριέρα μου στο NHS. [Για] 6 ολόκληρους μήνες, δεν υποβλήθηκα ούτε μια φορά σε εξέταση με Τεστ PCR, παρόλο που περπατούσα σε θαλάμους γεμάτους ασθενείς θετικούς στον Covid-19 σε καθημερινή βάση. Ωστόσο, μας ζητήθηκε να κάνουμε πολλές δοκιμές μόνο όταν επισκεπτόμαστε μια άλλη χώρα.
Το τεστ PCR που χρησιμοποιούσε το NHS για τον έλεγχο ασθενών, είναι γνωστό ότι έχει ψευδώς θετικά αποτελέσματα. Αυτό φαίνεται σε πολυάριθμες μελέτες που μπορούν να βρεθούν στο Διαδίκτυο, ένα παράδειγμα των οποίων είναι: Είστε μολυσματικός εάν έχετε θετικό αποτέλεσμα δοκιμής PCR για COVID-19; – The Center for Evidence-Based Medicine , The Center for Evidence-Based Medicine, 5 Αυγούστου 2020
Εάν ένας ασθενής βγει θετικός στον Covid-19 με τεστ PCR, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει μολυνθεί. Εάν το κάνει ξανά, μπορεί κάλλιστα να βγει αρνητικό τεστ. Ωστόσο, στο NHS, οι ασθενείς εξετάζονται μόνο μία φορά και αυτό παραμένει στο αρχείο τους καθ’ όλη τη διάρκεια της εισαγωγής τους.
Οι πολιτικές των νοσοκομείων άλλαξαν παράλληλα με την εφαρμογή του Συστήματος Ιατροδικαστών, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κάθε ασθενής που θα πεθάνει εντός 30 ημερών από το θετικό τεστ, θα πρέπει να έχει ως κύρια αιτία θανάτου τον Covid-19. Αυτό ρυθμίστηκε από τον Ιατροδικαστή.
Η υψηλότερη αιτία θανάτου σε κάθε νοσοκομείο ετησίως πριν από το covid-19 ήταν η πνευμονία. Η πνευμονία είναι μια ασθένεια του αναπνευστικού ακριβώς όπως ο covid-19.
Η πνευμονία μπορεί να αναλυθεί σε 4 διαφορετικές αιτίες θανάτου: βρογχοπνευμονία, πνευμονία εισρόφησης, πνευμονία επίκτητης κοινότητας και πνευμονία επίκτητη από το νοσοκομείο. Αυτές οι τέσσερις αιτίες όταν αθροιστούν μαζί σκοτώνουν τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων σε ετήσια βάση πριν από την πανδημία.
Ο ιατροδικαστής (ένα άτομο σε κάθε νοσοκομείο), πιστοποιούσε όλους αυτούς τους θανάτους από πνευμονία ως θανάτους από Covid-19. Όταν ομαδοποιηθούν τέσσερις διαφορετικές ασθένειες και ονομαστούν covid-19, αναπόφευκτα θα δείτε covid-19 με τεράστιο ποσοστό θνησιμότητας.
Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν αυτή την τεράστια αύξηση των θανάτων από τον Covid-19 λόγω της ύπαρξης του νέου Ιατροδικαστικού Συστήματος.
Ασθενείς που εισήχθησαν και πέθαιναν με πολύ κοινές παθήσεις όπως μεγάλη ηλικία, έμφραγμα του μυοκαρδίου, νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, αιμορραγίες, εγκεφαλικά επεισόδια, ΧΑΠ και καρκίνος κ.λπ. πιστοποιούνταν πλέον όλα ως covid-19 μέσω του Ιατρικού Εξεταστή που είχε επιβληθεί απο την κυβέρνηση.
Τα νοσοκομεία άλλαζαν από και προς το σύστημα ιατροδικαστών και το προπανδημικό σύστημα όπως [και] ‘οποτε ήθελαν. Όταν χρειαζόταν να αυξηθούν οι θάνατοι από τον Covid-19, το νοσοκομείο θα μεταβαλλόταν στο νέο σύστημα ιατροδικαστών και το αντίστροφο.
Οι γιατροί ενημερώθηκαν για μια εβδομάδα ότι έπρεπε να ολοκληρώσουν ένα MCCD, για να τους πουν στη συνέχεια την επόμενη εβδομάδα ότι δεν ήταν υποχρεωμένοι να συμπληρώσουν ένα MCCD, καθώς ο Ιατροδικαστής το άλλαζε αυτό όποτε ήθελε για να αυξήσει τα κρούσματα.
Τα νοσοκομεία έλαβαν κίνητρα να αναφέρουν θανάτους από covid-19 έναντι των κανονικών θανάτων, καθώς η κυβέρνηση πλήρωνε στα νοσοκομεία επιπλέον χρήματα για κάθε θάνατο από covid-19 που αναφέρονταν. Το σύστημα ιατροδικαστών εξασφάλισε ότι ο Covid-19 καταγραφόταν πάντα ως η αιτία θανάτου.
Η κυβέρνηση στέλνει τον ετήσιο προϋπολογισμό του NHS στα Καταπιστεύματα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας. Αυτό κατανέμεται για τη χρηματοδότηση Νοσοκομείων και Χειρουργείων GP. Μια κλινική ομάδα κωδικοποίησης σε κάθε νοσοκομείο θα εκχωρήσει κωδικούς σε κάθε θεραπεία ή θάνατο, έτσι ώστε να καταβάλλονται χρήματα στα νοσοκομεία.
Οποιοσδήποτε γιατρός υποστήριζε ότι δεν ήταν covid-19 η αιτία θανάτου, εκφοβίστηκε και δυσφημίστηκε απο άλλους γιατρούς γιατί μειώνονταν τα χρήματα. Το Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο («GMC») διατηρεί μητρώο όλων των γιατρών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό διασφαλίζει ότι υπάρχει ο φόβος να απολυθείτε επειδή μιλήσατε ενάντια σε μια ατζέντα.
Το GMC ελέγχε ουσιαστικά όλους τους γιατρούς στο ΗΒ.
Ακόμα κι αν ένας γιατρός αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και θέλει να μιλήσει. Θα σκεφτούν δύο φορές να μιλήσουν, καθώς θα διακινδύνευαν ολόκληρη την καριέρα τους και όλα αυτά για τα οποία έχουν δουλέψει τόσο σκληρά.
Οι γιατροί έχουν ουσιαστικά τα χέρια τους δεμένα, πολλοί έχουν οικογένειες, παιδιά και στόματα να ταΐσουν. Αν βρισκόμουν στην κατάστασή τους, θα το σκεφτόμουν δύο φορές να μιλήσω, από φόβο μήπως με στοχοποιήσει το GMC και χάσω τα πάντα.
Η εφαρμογή NHS Track & Trace, η οποία εισήχθη για να προσπαθήσει να ελέγξει την εξάπλωση του ιού, δεν ίσχυε για επαγγελματίες υγείας. Ζητήθηκε από όλους μας να το απενεργοποιήσουμε, καθώς οι γιατροί και το προσωπικό που απομονώθηκαν για 14 ημέρες διέκοψαν τη ροή των ασθενών, τα κρεβάτια και την έξοδο των ασθενών.
Κάθε γιατρός με τον οποίο μίλησα σχετικά με τη λήψη του εμβολίου κατά του Covid-19, επέμενε ότι επρόκειτο να περιμένουν για κάποιο χρονικό διάστημα, πριν το πάρουν οι ίδιοι, επειδή δεν πιστεύαν ότι ήταν ασφαλές.
Πόσο ηθικό είναι να δίνετε ένα εμβόλιο στους ασθενείς σας, αλλά να μην θέλετε να το πάρετε μόνοι σας;
Στα 12 χρόνια υπηρεσίας μου στο NHS, ποτέ ένας γιατρός δεν ώθησε ή επηρέασε το κοινό να κάνει εμβόλιο. Ωστόσο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έβλεπα στενούς φίλους που ήταν γιατροί, να δημοσιεύουν ότι έχουν κάνει το εμβόλιο και ότι το κοινό τους θα έπρεπε να το κάνει επίσης.
Είμαι βέβαιος πως οι γιατροί αναγκάζονταν να προωθήσουν το εμβόλιο από τους ανωτέρους τους ή λάμβαναν χρηματικό κέρδος από αυτό. Δεν έχω καμία αμφιβολία στο μυαλό μου, ότι η κυβέρνηση έχει σχεδιάσει ολόκληρη την πανδημία από το 2016, όταν πρότεινε για πρώτη φορά την αλλαγή στο πιστοποιητικό ιατρικού θανάτου.
Το άγχος οδηγεί σε αρρώστιες και ασθένειες. Ο πανικός οδηγεί τους ανθρώπους να ακολουθούν οποιεσδήποτε εντολές και οδηγίες που τους δίνονται από τις αρχές, όπως η παρατεταμένη χρήση μάσκας, η οποία οδηγεί σε αύξηση των εισαγωγών στο σύστημα NHS λόγω υποξίας και βακτηριακής πνευμονίας.
Η θεραπευτική οδός του NHS περιλάμβανε την τοποθέτηση ασθενών σε αναπνευστήρες. Υπάρχει 50% πιθανότητα θανάτου μόνο από αυτή την κλινική απόφαση. Πόσοι αθώοι άνθρωποι έχουν πεθάνει από την κλινική απόφαση να τους τοποθετήσουν σε αναπνευστήρα;
Κατά τη διάρκεια του συμβουλίου (όπου συζητείται κάθε εισαγόμενος ασθενής), βλέπαμε καθημερινά ασθενείς να γίνονται δεκτοί λόγω των δυσμενών επιπτώσεων της λήψης του εμβολίου. Οι ασθενείς είχαν αρρωστήσει μετά τη λήψη του εμβολίου ή υπέφεραν από θρόμβους ή εγκεφαλικά επεισόδια.
Το NHS έχει να κάνει με τα χρήματα και πως να βγάζεις περισσότερα. Η ασφάλεια ενός ασθενούς δεν ενδιέφερε κανέναν. Αφορούσε περισσότερο: πώς μπορούμε να διαθέσουμε περισσότερα κρεβάτια ώστε να μπορεί να νοσηλευτεί και άλλος ασθενής.
Ασθενείς χωρίς συγγενείς εξέρχονται σε οίκους ευγηρίας με πακέτα φροντίδας. Δεν μπορώ να σχολιάσω τι συνέβη σε αυτούς τους ασθενείς στα γηροκομεία, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς δεν έχω εμπειρία από την εσωτερική τους λειτουργία, απλά μπορώ να υποθέσω.
Οι ασθενείς θεωρούνται χρήματα, ακόμη και μετά το θάνατο, τα νοσοκομεία λαμβάνουν χρήματα για κάθε θάνατο. Υπάρχει πραγματική ανησυχία για την υγεία και την ασφάλεια των ασθενών. Γνωρίζω πολλούς γιατρούς που οδηγούνται κυρίως από χρήματα και καταλαμβάνουν τις θέσεις εξουσίας.
Παράδειγμα: λόγος που έφυγα από το NHS το 2021
Άνδρας 56 ετών, που εισήχθη σε Α&Ε με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου, έχει προηγούμενο ιστορικό τακτικής θεραπείας αιμοκάθαρσης για αυτό. Χωρίς αναπνευστικά συμπτώματα κατά την εισαγωγή και χωρίς θερμοκρασία. Ωστόσο, όταν ελέγχεται με δοκιμή PCR…
Δυστυχώς, βγαίνει θετικός. Αυτό παραμένει στο αρχείο του καθ’ όλη τη διάρκεια της εισδοχής του. Το νοσοκομείο μας είναι σχετικά μικρό σε σύγκριση με άλλα στα οποία έχω δουλέψει, ως αποτέλεσμα να μην έχουμε μηχάνημα αιμοκάθαρσης. Πρέπει επειγόντως να μεταφέρουμε αυτόν τον ασθενή σε άλλο νοσοκομείο, διαφορετικά αυτός ο ασθενής θα πεθάνει. Ο θεράπων ιατρός μας, καλεί μεγαλύτερα νοσοκομεία με μηχάνημα αιμοκάθαρσης για να οργανώσει τη μεταφορά του. Όλοι οι γιατροί παίρνουν τηλέφωνο και ζητούν την κατάσταση του ασθενούς covid-19. Μια μεταφορά απορρίφθηκε λόγω πρωτοκόλλου μόλυνσης από covid-19. Οι γιατροί μας επαναλαμβάνουν και πάλι το σημείο ότι αυτός ο ασθενής θα πεθάνει χωρίς αιμοκάθαρση. Μας λένε ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να γίνει και ότι ο ασθενής δεν μπορεί να γίνει δεκτός για μεταφορά.
Αυτός ο κύριος κατέληξε να πεθάνει χωρίς αιμοκάθαρση. Τώρα, σας παρακαλώ, πείτε μου τι συμβαίνει στο MCCD… 1α) covid-19 2) Τελικό Στάδιο Νεφρική Ανεπάρκεια.
Δεν γράφτηκε από τον θεράποντα ιατρό που διαφώνησε με αυτήν την αιτία θανάτου, αλλά από έναν ιατροδικαστή, που έχει τοποθετηθεί από την κυβέρνηση και το νοσοκομείο.
Όταν αθώοι άνθρωποι σκοτώνονται από μια διεφθαρμένη οργάνωση, για καθαρό χρηματικό κέρδος, δεν μπορώ να σταθώ και να γίνω άλλο μέρος αυτού. Η συνείδησή μου ήταν ξεκάθαρη και δεν ήθελα πια να είμαι μέρος αυτού.
Είμαι πολύ ευλογημένος και τυχερός που ήμουν σε θέση να απομακρυνθώ. Μπόρεσα να μιλήσω, γιατί τα χέρια μου δεν είναι δεμένα πια και δεν με ρυθμίζει κανένας οργανισμός ή κυβερνητικό όργανο. Πιστεύω στο να λέω την αλήθεια και κάνοντας αυτό, είμαι απλώς ένα όργανο του Θεου.
Μπήκα στο NHS, πριν από 12 χρόνια, επειδή είχα την επιθυμία να βοηθήσω όσους είχαν ανάγκη, αλλά τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι δεν το έκανα πια, ήταν η ώρα να φύγω.
Ζητώ συγγνώμη από όλους σας εάν το παραπάνω νήμα μου προκαλεί σύγχυση όσον αφορά την ορολογία ή αν δεν μπορείτε να κατανοήσετε το περιεχόμενό του. Ελπίζω ότι τουλάχιστον, μπορεί να γίνει κατανοητό από τους συναδέλφους μου επαγγελματίες υγείας ή από δημοσιογράφους που θα ήθελαν να αναφέρουν την αλήθεια.
Θα σας ήμασταν πολύ ευγνώμονες εάν μπορούσατε να βοηθήσετε στη διάδοση αυτής της αλήθειας και να αυξήσετε την ευαισθητοποίηση για το τι πραγματικά συνέβη στο NHS, αναδημοσιεύοντας και προσθέτοντας ετικέτες σε οποιαδήποτε σχετικά άτομα που πιστεύετε ότι μπορούν να βοηθήσουν στη διάδοση της αλήθειας αυτού του νήματος .
Παρακαλώ διαδώστε παντού την αλήθεια!
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου