Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Μοῦ ἔστειλαν φίλοι ἕνα δίλεπτο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κήρυγμα ἑνὸς Κολομβιανοῦ Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου. Ὁ ἐπίσκοπος, ὅπως διάβασα, ὀνομάζεται Τιμόθεος καὶ ἔχει τίτλο ἐπίσκοπος Ἄσσου Μεξικοῦ. Μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωσι ἡ ζωντανή του πίστι, ποὺ ἀποδεικνυόταν στὸν ἁπλό οὐσιαστικό καὶ βαθὺ πνευματικά λόγο του. Βρῆκα ὅλο τὸ κήρυγμά του καὶ τὸ ἀπομαγνητοφώνησα. Ἡ ὁμιλία ἐξεφωνήθη στὶς 22/1 2023 στὸν Ι.Ν. Ἀναλήψεως Νέου κόσμου Ἀθηνῶν.....
Ὁ Θεὸς τελικῶς δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει. Τὴν ὥρα ποὺ -δυστυχῶς- ἄρχοντες καὶ ποιμένες ἀποστατοῦν καὶ προδίδουν τὴν πίστι τῶν Πατέρων καὶ πωλοῦν τὰ τίμια καὶ τὴν πατρίδα, ὁ Θεὸς μᾶς στέλνει τοὺς Ἰνδιάνους τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς νὰ μᾶς δηλώσουν τὴν ἀξία τῆς πίστεώς μας, τὴν δική μας ἀναξιότητα (μὲ πόση εὐγένεια καὶ λεπτότητα τὸ λέει) καὶ νὰ μᾶς παρακαλέσουν: «Στῶμεν καλῶς».
Τὴν ὥρα ποὺ ἐδῶ οἱ μισθωτοὶ ποιμένες περιφρονοῦν τὴν πίστι τῶν Πατέρων (μεταπατερικοὶ γάρ) ἔρχεται ὁ Κύριος νὰ μᾶς ὑπενθυμίσῃ διὰ τοῦ Ἰνδιάνου Ἀρχιερέως του ὅτι γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ βλέπωμε τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ κατανοοῦμε τὸ Εὐαγγέλιό του πρέπει νὰ στηριζόμαστε στὸν λόγο τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὰ ἱερὰ ὀστᾶ καὶ λείψανα τῶν προγόνων καὶ τῶν ἁγίων μας καὶ ὄχι στὶς κενοφωνίες τῶν ἀνεπαρκῶν, θλιβερῶν καὶ ἐπηρμένων τοῦ καιροῦ μας.
« Καὶ γιὰ νὰ βλέπωμε καλά καὶ νὰ καταλαβαίνωμε καλύτερα καὶ νὰ κατανοήσωμε τὸ Εὐαγγέλιο πρέπει νὰ στεκώμαστε πάνω, ὄχι σ᾿ ἕνα δέντρο, νὰ στεκόμαστε πάνω στοὺς ὥμους τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ πάνω στὰ κόκκαλα τὰ βγαλμένα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά».(Ἀποσπάσμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Τιμοθέου, ὅπως καὶ ὅσα ἀκολουθοῦν)
Βλέπει τὸν ξεπεσμό μας, σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο ἔχουν φτάσει οἱ εἰκόνες ἀπὸ τὴν χώρα μας τὰ τελευταῖα χρόνια, ὡς ἀνθρώπων ἀποχαυνωμένων καὶ παραλυμένων, ποὺ μᾶς κυβερνοῦν ἀναιδεὶς τυραννίσκοι μὲ τὴν ἐπικουρία ἀποστατῶν πνευματικῶν πατέρων, χωρὶς καμμία ἀντίδρασι καὶ συναίσθησι τῆς καταστάσεώς μας. Καὶ ἔρχεται νὰ μᾶς μιλήσῃ γιὰ τὴν Ἑλλάδα!!! Τί εἶναι ἡ Ἑλλάδα!!! Τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία!!!
«Καὶ ἀφῆστε με νὰ σᾶς μιλήσω γι᾿ αὐτὴ τὴν πατρίδα ἡ ὁποία ἔλαχε σήμερα νὰ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς πίστεως, ποὺ εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ πατρίδα. Ἀφῆστε με νὰ σᾶς μιλήσω σήμερα καὶ νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω μὲ ὅλο τὸν σεβασμό, μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη, τί σημαίνει Ἑλλάδα».
Πόσο φαίνεται παντοῦ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ξεχάσει σήμερα καὶ τὴν πίστι μας καὶ τὴν πατρίδα μας. Καὶ ἔρχονται ἀπὸ τὴν λατινικὴ Ἀμερικὴ νὰ μᾶς τὸ θυμίσουν. Γιατί; Διότι ἀπὸ δῶ πῆραν, ἀπὸ δῶ εἶδαν τὸ φῶς, ἀπὸ δῶ πλούτησαν πνευματικά. Σὲ ληστὲς εἶχαν περιπέσει. Στοὺς δυστυχεῖς φραγκοπαπιστὲς κατακτητὲς καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῆς γῆς καὶ τῶν ἀνθρώπων:
«Ἐμᾶς τοὺς Ἰνδιάνους τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς οἱ Ἰσπανοὶ μᾶς κατακτήσανε, ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες μᾶς φωτίσατε καὶ μᾶς πλουτίσατε».
Καὶ θεωροῦν τὴν πατρίδα μας πατρίδα τους, γιατὶ ἀπὸ δῶ πῆραν τὸ φῶς. Ἔτσι εἶναι οἱ πατρίδες τοῦ φωτὸς, ὅλοι τὶς θεωροῦν δικὲς τους γιατὶ εἶναι γιὰ ὅλους ὅσους ἀγαποῦν τὸ φῶς, δηλαδὴ τὸν Χριστό τῆς Ὀρθοδοξίας, πραγματικὲς πατρίδες. Καμμία σχέσι μὲ τὶς πατρίδες τῶν ἐθνικιστῶν καὶ τῶν φασιστῶν, ὅπως βλέπουμε ξανὰ καὶ ξανὰ καὶ σήμερα στὴν Οὐκρανία, οὔτε μὲ τοὺς βιαίους ἐποικισμοὺς τῶν λαθραίων ἀλλοφύλων καὶ ἀλλοθρήσκων, ὅπως συμβαίνει ἐδῶ καὶ ἀλλοῦ.
Αὐτὴ ἡ πατρίδα, αὐτὴ ἡ Ἑλλάδα, αὐτὴ ἡ δική σας Ἑλλάδα ποὺ εἶναι δική μου Ἑλλάδα, διότι ἐδῶ παίρνω τὸ φῶς τῆς ἀληθείας.
Σ᾿ αὐτὴ τὴν Ἑλλάδα στρέφει τὸ βλέμμα του ὁ Λατινοαμερικάνος Ὀρθόδοξος γιατὶ βλέπει τὸ φῶς τῆς Χάριτος ποὺ ἐκπέμπει ὁ ἁγιασμένος ἀπὸ τοὺς προγόνους μας τόπος. Βλέπει ὅμως καὶ τὴν ἐξαθλίωσί μας καὶ τὸ λέει διακριτικά ἀπορῶντας:
«Ἐμεῖς κοιτᾶμε πρὸς τὴν Ἑλλάδα, δὲν ξέρω ὅμως πρὸς τὰ πού κοιτᾶνε οἱ Ἕλληνες»
Ξέρει πρὸς τὰ ποῦ κοιτᾶνε. Καὶ ξέρει ὅτι ἄν συνεχίσουν νὰ κοιτᾶνε δύσκολα θὰ μπορεῖς νὰ βρεῖς πλέον Ἕλληνες στὴν Ἑλλάδα. (Μόνον γραικύλους καὶ φραγκομασκαρεμένους καραγκιοζολακέδες θὰ συναντᾶς):
«Νὰ μὴν εἶναι ἀνάγκη αὔριο ἐμεῖς οἱ ξένοι, ἐμεῖς οἱ Ἰνδιάνοι, διότι ἐγὼ εἶμαι Ἰνδιάνος, νὰ ᾿ρθῶ ἐγὼ μὲ ἀναμμένο φανάρι, σὰν τὸν Διογένη, γιὰ νὰ ψάξω Ἕλληνα μέσα στοὺς Ἕλληνες».
Καὶ συνεχίζει παρακαλῶντας:
«Μὴν προσβάλετε τὸν Ἑλληνισμό. Μὴν προσβάλετε τὴν Ἑλλάδα. Μὴν βάλετε, παρακαλῶ, νερὸ στὸ κρασί. Στῶμεν καλῶς. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ κέντρο τῆς πίστεως. Τὰ Ἱεροσόλυμα εἶναι ἁγία πόλις, ἀλλὰ ἐμεῖς ὅταν θέλωμε νὰ μάθωμε τὸν χριστιανισμό, τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὴν πίστι, στὴν Ἑλλάδα ἐρχόμαστε. Ἐρχόμαστε ἐδῶ. Αὐτὸς ὁ Ἰνδιάνος μὲ τὰ σχιστὰ μάτια…».
Καὶ ζητᾶ καὶ προτρέπει. Ποιός; Ὁ Ἰνδιάνος ἀπὸ τὴν Κολομβία; Ὁ Ὀρθόδοξος. Δυὸ ἄνθρωποι μέσα σὲ μιὰ εἰκοσαετία ἔφεραν στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ 1.500.000 ἀνθρώπους, τὴν ὥρα ποὺ ἐδῶ ἀποχριστιανίστηκε ἕνας ὁλόκληρος λαὸς σὲ ἕνα τόπο ποὺ εἶναι καὶ οἱ πέτρες ἁγιασμένες. Ἐδῶ ἔχουμε καταντήσει, ἐδῶ μᾶς ὁδήγησαν οἱ ποιμένες μας, καὶ τέτοιους ποιμένες παράγει ὁ ἐκπορνευμένος λαός μας καὶ τέτοιοι μᾶς ἀξίζουν. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ποὺ δὲν μᾶς ξεχνᾶ, οὔτε περιφρονεῖ τὶς προσευχὲς τῶν ἁγίων μας καὶ τῶν προγόνων μας, μᾶς λέει μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἰνδιάνου ἐπισκόπου:
«Ἦρθα νὰ ζητήσω ἀπὸ σᾶς νὰ κρατηθεῖτε. Νὰ κρατηθεῖτε καὶ νὰ εἴσαστε Ἕλληνες. Στῶμεν καλῶς. Νὰ μὴν προσβάλετε ποτὲ ὅτι σᾶς ἄφησαν οἱ πρόγονοί σας. Νὰ μὴν προσβάλετε τὸν παπποῦ καὶ τὴν γιαγιά. Νὰ κρατηθῆτε σωστά. Νὰ ἔχετε πάνω αὐτὴ τὴν σημαία ποὺ ἔχει μπλέ καὶ ἄσπρες γραμμὲς καὶ ἕνα σταυρό. Καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶτε ἀπὸ ποῦ προέρχεστε καὶ ποῦ εἶστε, γιὰ νὰ ξέρετε καὶ πρὸς τὰ ποῦ πηγαίνετε».
Δὲν θέλω τίποτα νὰ σχολιάσω. Ντράπηκα καὶ χάρηκα γιὰ ὅσα ἄκουσα ἀπὸ τὸ στόμα αὐτοῦ τοῦ πράγματι ὀρθοδόξου ἀνθρώπου. Ντράπηκα γιὰ τὴν κατάντια μας. Χάρηκα γιατὶ βλέπω ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει παντοῦ τοὺς δικούς του καὶ τοὺς στέλνει τώρα καὶ ἐδῶ, ἀφοῦ ἐπτωχεύσαμε σφόδρα καὶ καταντήσαμε νὰ ζοῦμε σὲ χώρα καὶ σκιὰ θανάτου, μπᾶς καὶ ξυπνήσουμε πρὶν εἶναι ἀργά. Αὐτὰ τὰ αἰσθήματα θέλησα νὰ μοιραστῶ μὲ ὅποιον δαπανήσῃ τὸν χρόνο του διαβάζοντας τὸ παρόν, ἀλλὰ θεωρῶ προτιμότερο νὰ διαβάσῃ ὁλόκληρη τὴν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου ποὺ ἐπισυνάπτεται.
Ὅποιος θέλει ἄς ἀκούσει τὸν Σεβασμιώτατο. Ἡ ὁμιλία του ὁλόκληρη βρίσκεται στὸ διαδίκτυο https://www.youtube.com/watch?v=5qnA3s80-24 καὶ ξεκινάει ἀπὸ τὸ 02:08:54 ἔως τὸ 02:22:40. Εἶναι σημαντικὸ νὰ τὸν βλέπει κανείς. (Παραθέτω καὶ ὅλο τὸ ἀπομαγνητοφωνημένο κείμενο γιὰ ὅποιον δὲν ἔχει χρόνο ἤ δυνατότητα νὰ τὸ δῇ).
Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε καὶ ὁ Θεὸς νὰ στηρίζῃ τὸ ἔργο τέτοιων ἐπισκόπων καὶ νὰ φωτίζῃ καὶ τοὺς ὑπολοίπους νὰ τοὺς μοιάσουν.
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 27 Ἰανουαρίου 2023.
____________________________________
Ὁμιλία Σεβ. Ἄσσου Μεξικοῦ Τιμοθέου στὸν Ἰ. Ν. Ἀναλήψεως Νέου Κόσμου Ἀθηνῶν. 22/1 2023
Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται Ζακχαῖος. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἔτυχε νὰ ἤτανε πλούσιος, πλούσιος ἀλλὰ κοντός. Καὶ γιὰ νὰ δῇ τὸν κύριο ἔπρεπε νὰ ἀνεβῇ σὲ μιὰ συκομορέα, δηλαδὴ σὲ ἕνα δέντρο. Λοιπὸν σήμερα, αὐτὸς ποὺ σᾶς ὁμιλεῖ εἶναι καὶ ἕνας Ζακχαῖος. Εἶμαι κοντὸς.
Καὶ θὰ σᾶς ἔλεγα καλύτερα ὅτι εἶμαι νεαρός, γιατὶ ἔχω 23 χρόνια ποὺ γεννήθηκα στὴν κολυμβήθρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐδῶ καὶ 23 χρόνια σὲ ἕνα κομμάτι γῆς ποὺ ὀνομάζεται Μακεδονία ἦρθα ἐγὼ ἀπὸ τὴν Λατινικὴ Ἀμερικὴ γιὰ νὰ φέρω τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας στὰ δικά μου μέρη, ὅπου δὲν εἴχαμε τὴν Ὀρθόδοξη παρουσία. Καὶ βαπτίστηκα ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἁγίου Ἀγαθονίκου, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφὸ τὸν Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος σήμερα εἶναι ἐπίσκοπος, εἶναι ἀρχιερέας, καὶ γίναμε ὀρθόδοξοι.
Καὶ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τὴν δυνατότητα νὰ ξεκινήσωμε τὸν δρόμο καὶ νὰ ἀνήκωμε στὴν πίστι ποὺ ἐσᾶς σᾶς κληρονόμησαν οἱ πρόγονοί σας οἱ Ἕλληνες.
Ἐγὼ ἤθελα νὰ γίνω ὀρθόδοξος ἀπὸ 8 χρονῶν παιδί. Ἔτυχε νὰ δῶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο ἀπὸ τὴν Κύπρο, ὁ ὁποῖος σὰν πρόεδρος εἶχε ἐπισκεφθῇ τὴν Κολομβία, καὶ ἀπὸ τότε ἄρχισε ἡ δική μου πορεία. Διότι ρώτησα ἕναν δυτικὸ ἱερέα, τοῦ λέω: «Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ δείχνουν τώρα στὴν τηλεόραση, ποὺ ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια ἐπισκέφτηκε τὴν Κολομβία;» Καὶ μοῦ ἀπάντησε ὁ ἱερέας: «Εἶναι ἕνας αἱρετικὸς ἐπίσκοπος». Ἀλλὰ ἐπίσης ἕνας ἀγγλικανὸς μοῦ εἶπε: «Δὲν εἶναι αἱρετικὸς. Αὐτὸς εἶναι Ὀρθόδοξος. Καὶ ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μάννα ἐκκλησία.»
Καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δύο ποὺ ξεκινήσαμε, κάτω ἀπὸ τὸ ὠμοφόριο τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηναγόρα Κεντρώας Ἀμερικῆς, -πρῶτα Παναμᾶ, μετέπειτα Μεξικοῦ, Κεντρώας Ἀμερικῆς Κολομβίας καὶ Βενεζουέλας- ἀρχίσαμε νὰ ψάχνουμε αὐτὴ τὴν Ὀρθοδοξία. Καὶ ἤρθαμε καὶ βαπτιστήκαμε στὴν Ἑλλάδα καὶ μετὰ ἀπὸ ἕνα μικρὸ διάστημα γυρίσαμε πίσω. Μὲ τὴν φροντίδα τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀθηναγόρα.
Δύο ἤρθαμε στὴν Ἑλλάδα νὰ φέρωμε τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δύο σήμερα αὐτὴ ἡ Μητρόπολις ἔχει περίπου ἑνάμιση ἑκατομμύριο ὀρθοδόξους. Σὲ 20 χρόνια καὶ στὴν Κολομβία, ποὺ εἶμαι ἐπίσκοπος τώρα, ὅπου ἔχω τὴν εὐθύνη ἀπὸ δύο ποὺ ξεκινήσαμε εἴμαστε πάνω ἀπὸ 15.000, καὶ ἔχωμε 9 καὶ πρόκειται νὰ ἀνοίξουμε τρεῖς ἀκόμα καινούργιες ἐνορίες.
Λοιπόν, παιδιά τοῦ Θεοῦ, δὲν ἦρθα γιὰ νὰ σᾶς μιλήσω μόνο γιὰ τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο. Ἐμεῖς θὰ χτίσωμε ναούς, βοηθᾶμε ἀνθρώπους, ἀγκαλιάζουμε πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Βενεζουέλα, οἱ ὁποῖοι φεύγουν ψάχνοντας ἕνα καλύτερο μέλλον. Καὶ περπατᾶνε περνῶντας ἀπὸ τὴν Κολομβία πηγαίνοντας γιὰ Χιλή Ἀργεντινὴ καὶ ἄλλα μέρη.
Ἀλλὰ ὅμως γιατί ἤρθαμε ἐδῶ; Καὶ γιατί βρισκόμαστε στὴν Ἑλλάδα; Διότι ἐμεῖς εἴμαστε μικρὰ παιδιά. Εἴμαστε σὰν τὸν Ζακχαῖο. Κοντοί. Καὶ γιὰ νὰ βλέπωμε καλά καὶ νὰ καταλαβαίνωμε καλύτερα καὶ νὰ κατανοήσωμε τὸ Εὐαγγέλιο πρέπει νὰ στεκόμαστε πάνω, ὄχι σ᾿ ἕνα δέντρο, νὰ στεκόμαστε πάνω στοὺς ὤμους τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ πάνω στὰ κόκκαλα τὰ βγαλμένα τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά.
Καὶ ἀφῆστε με νὰ σᾶς μιλήσω γι᾿ αὐτὴ τὴν πατρίδα ἡ ὁποία ἔλαχε σήμερα νὰ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς πίστεως, ποὺ εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ πατρίδα. Ἀφῆστε με νὰ σᾶς μιλήσω σήμερα καὶ νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω μὲ ὅλο τὸν σεβασμό, μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη, τί σημαίνει Ἑλλάδα.
Ὅταν ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Ναθαναὴλ πήγανε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εἴπανε στὸν Κύριο «Κύριε, ἦρθαν οἱ Ἕλληνες» -ἦταν δύο τρεῖς τέσσερις Ἕλληνες, δὲν ἦταν παραπάνω- καὶ ἀπαντάει ὁ Κύριος: «Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ δοξαστῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». Διότι ναὶ μὲν ὁ Χριστὸς γεννήθηκε μέσα σὲ ἑβραϊκὸ χῶρο καὶ μέσα σὲ ἑβραϊκὴ οἰκογένεια, ἑρμηνεύεται, παραδίδεται καὶ ἀποκαλύπτεται μὲ ἑλληνικοὺς ὄρους καὶ ἑλληνικοὺς τρόπους. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶπε Αὐτὸς «Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ δοξαστῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου».
Αὐτὴ ἡ χώρα, αὐτὴ ἡ πίστι, ἡ χριστιανικὴ πίστι τῶν Ἑλλήνων -διότι ναί μὲν τὰ Ἱεροσόλυμα εἶναι ἁγία Πόλις, ἡ πηγὴ τῆς πίστεως καὶ τὸ κέντρο τῆς πίστεως εἶναι ἡ Ἑλλάδα.
Γι᾿ αὐτὸ ἀφῆστε με νὰ σᾶς μιλήσω στὴν καρδιά, διότι θὰ ἤθελα πολὺ νὰ καταλάβετε καὶ σεῖς τί σημαίνει ἑλληνισμὸς καὶ τί σημαίνει Ὀρθοδοξία. Διότι ἐπειδὴ εἶναι συνηθισμένο τὸ θέμα γιὰ σᾶς, πολλὲς φορὲς δὲν καταλαβαίνωμε τὴν ἀξία τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ Ὀρθόδοξη πίστις, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλῶ ἐγώ, ποὺ ἄρχισα νὰ ψάχνω ἀπὸ 8 χρονῶν παιδί καὶ τὴν βρῆκα ὅταν ἤμουν 27 ἐτῶν, εἶναι ἡ πίστι ποὺ κράτησε μιὰ Ἑλλάδα 400, καὶ κοντὰ στὰ 600, χρόνια κάτω ἀπὸ μία τουρκοκρατία ποὺ προσπάθησε νὰ *** τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ νὰ κατακτήσῃ τὸν πολιτισμό. Αὐτὴ ἡ πίστι ἦταν ἡ πίστι τῆς γιαγιᾶς ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὸν Πόντο καὶ ἦρθε στὴν Ἑλλάδα μὲ μία εἰκόνα καὶ μόνο μὲ μία ἐλπίδα· γιατὶ τὰ πάντα, οἱ περιουσίες ἔμειναν πίσω. Αὐτὴ ἡ πίστι εἶναι ποὺ κράτησε τὸν παπποῦ καὶ τὴν γιαγιὰ τὴν ὥρα ποὺ οἱ Γερμανοὶ κατέστρεφαν τὴν χώρα καὶ προσπάθησαν νὰ κατακτήσουν αὐτὴ τὴν γῆ.
Αὐτὴ ἡ Ὀρθόδοξη πίστις εἶναι αὐτὴ ποὺ κράτησε τὴν πατρίδα Ἑλλάδα ὅταν ἔπρεπε νὰ πῇ ὄχι στοὺς Ἰταλούς γιὰ νὰ μὴν πᾶνε καὶ νὰ κατακτήσουνε ἄλλους λαούς.
Αὐτὴ ἡ πίστι κράτησε τὸ 30 καὶ τὸ 40 τοὺς Ἕλληνες ποὺ φύγανε ἀπὸ δῶ καὶ καρποφοροῦν σὲ μακρινὲς χῶρες. Ὅπως στὸν Παναμᾶ ποὺ εἴχαμε πρόεδρο Ἕλληνα. Ὅπως στὴν Βενεζουέλα ὅπου δημιούργησαν, διότι εἶναι καρποφόροι ἄνθρωποι.
Ἡ πίστι τῶν Ἑλλήνων λοιπόν, ἄν μᾶς βλέπετε, καὶ τὸ ἔλεγα καὶ στὴν κυρία Μαρία: «Ἐμεῖς κοιτᾶμε πρὸς τὴν Ἑλλάδα, δὲν ξέρω ὅμως πρὸς τὰ πού κοιτᾶνε οἱ Ἕλληνες» Καὶ θέλω σήμερα νὰ σᾶς παρακαλέσω, ἐσεῖς ποὺ εἶστε τὰ παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δὲν κατεβάσανε ποτὲ τὴν σημαία, ποὺ δὲν πρόσβαλαν ποτὲ τὸν πολιτισμό τους, ποὺ δὲν ἀρνήθηκαν τὴν δική τους πατρίδα, τὴν ὥρα ποὺ τοὺς κυνηγούσανε στὴν Σμύρνη, στὸν Πόντο, στὴν Πόλι καὶ φύγανε καὶ ἤρθανε ἐδῶ καὶ ἀρχίσανε ἀπὸ τὸ μηδὲν καινούργια χωριά. Καὶ τί ἔφερε αὐτὴ ἡ γιαγιά καὶ αὐτὸς ὁ παππούς; Μιὰ εἰκόνα ἔφερε στὰ χέρια του. Πόσες εἰκόνες σωθήκανε, παρακαλῶ; Μὴν προσβάλετε τὸν Ἑλληνισμό. Μὴν προσβάλετε τὴν Ἑλλάδα. Μὴν βάλετε, παρακαλῶ, νερὸ στὸ κρασί. Στῶμεν καλῶς. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ κέντρο τῆς πίστεως. Τὰ Ἱεροσόλυμα εἶναι ἁγία πόλις, ἀλλὰ ἐμεῖς ὄταν θέλωμε νὰ μάθωμε τὸν χριστιανισμό, τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὴν πίστι, στὴν Ἑλλάδα ἐρχόμαστε. Ἐρχόμαστε ἐδῶ. Αὐτὸς ὁ Ἰνδιάνος μὲ τὰ σχιστὰ μάτια… δὲν πηγαίνω Ρουμανία, δὲν πηγαίνω Ρωσία, ἔρχομαι ἐδῶ, γιατὶ ἐδῶ μὲ μία γιαγιά ὀνομαζομένη Καλλιόπη στὸ Αἰγάλεω ἔμαθα νὰ κάνω τὸν σταυρό μου. Ἐδῶ μὲ ἕναν παπποῦ ἔμαθα νὰ λέω τὸ Πιστεύω καὶ νὰ λέω τὸ Πάτερ Ἡμῶν. Καὶ ὅταν λέμε «ἀπ᾿ τὰ κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τὰ ἱερά» τὸ λέμε μὲ τὴν καρδιὰ γιὰ νὰ μὴν εἶναι ἀνάγκη αὔριο ἐμεῖς οἱ ξένοι, ἐμεῖς οἱ Ἰνδιάνοι, διότι ἐγὼ εἶμαι Ἰνδιάνος, νὰ ᾿ρθῶ ἐγὼ μὲ ἀναμμένο φανάρι, σὰν τὸν Διογένη, γιὰ νὰ ψάξω Ἕλληνα μέσα στοὺς Ἕλληνες.
Παρακαλῶ ἀφῆστε με νὰ σᾶς ἀφήσω αὐτὸ το μήνυμα σήμερα: Νὰ τιμᾶτε αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς *** ἀλλὰ καὶ σεῖς νὰ ἔχετε τὴν εὐθύνη γιὰ νὰ κληρονομήσετε στὰ παιδιά σας παρακαλῶ, ὄχι ἕναν χάρτη, ἀλλὰ μιὰ πατρίδα. Ὄχι ἕνα χάρτη ποὺ περιορίζει τὴν Ἑλλάδα σὲ σύνορα, ἀλλὰ μιὰ πατρίδα ποὺ εἶναι Ἑλληνισμὸς καὶ Ὀρθοδοξία μαζί. Νὰ κληρονομήσετε ὄχι ἕνα σπίτι στὰ παιδιά σας, ἀλλὰ μία Ἑλληνική οἰκογένεια. Αὐτὴ ἡ οἰκογένεια ποὺ δὲν ἀλλοιώθηκε ποτὲ καὶ ποὺ παραμένει νὰ εἶναι πιστὴ οἰκογένεια.
Νὰ διδάξετε τὰ παιδιά σας ὅτι ἡ κάθε δυσκολία εἶναι καὶ μιὰ εὐκαιρία. Καὶ γιατί σᾶς τὸ λέω; Γιατὶ ὅταν πῆγα στὴν Βενεζουἐλα ὁρισμένοι ἕλληνες ποὺ εἶχαν φύγει ἀπὸ δῶ, ὅταν φτάσαν ἐκεῖ κοιμότανε σὲ ἕνα παγκάκι, ἕνας Στέλιος Καλφαγιάννης, μετὰ πῆγε σὲ μία οἰκοδομὴ καὶ κοιμόταν ἐκεῖ. Πέρασαν τὰ χρόνια καὶ αὐτὸς ὁ Ἕλληνας ὁ ὁποῖος κοιμόταν στὸ παγκάκι, ἔχτισε ἕνα μαγαζί, -σὰν τοῦ Μαρινόπουλου, ξέρω γώ, αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἐδῶ. Καὶ ἔγινε καρποφόρος μὲ τὴν ἐργασία του χτίζοντας καὶ ἀφήνοντας ἐκεῖ ἕνα γηροκομεῖο καὶ στὴν Μυτιλήνη ἕνα σχολεῖο.
Λένε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμᾶνε σὰν τοὺς ἥρωες, ἐγὼ θὰ ἔλεγα ὅτι οἱ ἥρωες πολεμᾶνε σὰν τοὺς Ἕλληνες.
Ἦρθα νὰ ζητήσω ἀπὸ σᾶς νὰ κρατηθεῖτε. Νὰ κρατηθεῖτε καὶ νὰ εἴσαστε Ἕλληνες. Στῶμεν καλῶς. Νὰ μὴν προσβάλετε ποτὲ ὅτι σᾶς ἄφησαν οἱ πρόγονοί σας. Νὰ μὴν προσβάλετε τὸν παπποῦ καὶ τὴν γιαγιά. Νὰ κρατηθεῖτε σωστά. Νὰ ἔχετε πάνω αὐτὴ τὴν σημαία ποὺ ἔχει μπλέ καὶ ἄσπρες γραμμὲς καὶ ἕνα σταυρό. Καὶ νὰ μὴν ξεχνᾶτε ἀπὸ ποὺ προέρχεστε καὶ ποῦ εἶστε, γιὰ νὰ ξέρετε καὶ πρὸς τὰ ποῦ πηγαίνετε.
Αὐτὴ ἡ πατρίδα, αὐτὴ ἡ Ἑλλάδα, αὐτὴ ἡ δική σας Ἑλλάδα ποὺ εἶναι δική μου Ἑλλάδα, διότι ἐδὼ παίρνω τὸ φῶς τῆς ἀληθείας. Ἐμᾶς τοὺς Ἰνδιάνους τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς οἱ Ἰσπανοὶ μᾶς κατακτήσανε, ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες μᾶς φωτίσατε καὶ μᾶς πλουτίσατε.
Ζήτω ἡ Ἑλλάδα. Ζήτω ἡ Ὀρθοδοξία. Ζήτω ὁ Ἑλληνισμός. Πάντα μπροστά, ποτέ πίσω. Ὁ Θεὸς νὰ εὐλογήσῃ καὶ νὰ ἔχει καλά τοὺς Ἕλληνες, καὶ νὰ ἔχει καλά κάθε Ἑλληνικὴ οἰκογένεια καὶ τὸ ἑλληνικὸ γένος ἐν πάσῃ ὥρᾳ καὶ ἐν παντί τόπῳ. Εὐχαριστοῦμε Ἑλλάδα, εὐχαριστοῦμε Ὀρθοδοξία, εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς φωτίσατε καὶ μᾶς πλουτίσατε.
«Πᾶνος»
https://ethnegersis.blogspot.com/2023/01/blog-post_27.html
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου