Ο τίτλος του πιο «παραγωγικού» εκτελεστή όλων των εποχών ανήκει σύμφωνα και με το βιβλίο των ρεκόρ Guinness, στον Βασίλι Μιχαήλοβιτς Μπλοχίν...
Γεννημένος το 1895 από αγροτική οικογένεια, τα πρώτα χρόνια της ζωής του ήταν βοσκός και μετά χτίστης στη Μόσχα.«Το «κρυφό χαρτί» του Στάλιν
Το 1915 κατατάσσεται στο τσαρικό στρατό και σύντομα γίνεται υπαξιωματικός πεζικού. Kατά τη διάρκεια του Α” Παγκοσμίου Πολέμου κέρδισε την εύνοια και την εμπιστοσύνη του Στάλιν, εξαιτίας της ικανότητάς του στο «Chernaya Rabota», δηλαδή στη μαύρη εργασία που εκείνη την περίοδο σήμαινε δολοφονίες, βασανιστήρια, εκφοβισμό και εκτελέσεις που πραγματοποιούνταν κρυφά. Όλη η «βρώμικη δουλειά» γινόταν από τα χέρια του Μπλοχίν.
Έμεινε στην ιστορία ως ο «δήμιος των μυστικών υπηρεσιών του Κρεμλίνου» για σχεδόν 30 χρόνια. Ήτανο εκτελεστής των οργάνων ασφαλείας του σοβιετικού κράτους και πρώτος εκτελεστής της φυλακής Λιουμπλιάνκα της ΚΑ.ΓΚΕ.ΜΠΕ. Μέσα σε έξι χρόνια ανελίχθηκε από τις τάξεις της μυστικής αστυνομίας της Ρωσίας -εκείνη την εποχή NKVD- σε επικεφαλής του τμήματος της Kommandatura.
Η φήμη του εξαπλώθηκε ακόμα περισσότερο μέσα από τη δράση του στη σφαγή του Κατίν. Το 1939 οι σοβιετικές δυνάμεις εισήλθαν στην ανατολική πλευρά της Πολωνίας. Αν και δεν είχαν κηρύξει επίσημα τον πόλεμο, συνέλαβαν πάνω από 20.000 Πολωνούς αξιωματικούς. Στις 5 Μάρτη 1940, ο Στάλιν διέταξε τις εκτελέσεις όλων των Πολωνών αξιωματικών, οι οποίοι στη συνέχεια θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους.
Εφτά χιλιάδες εκτελέσεις σε 28 ημέρες, στο Κατίν, μόνο από το χέρι του Βασίλι Μπλοχίν Μέσα σε 28 ημέρες ο Μπλοχίν εκτέλεσε πάνω από 7.000 Πολωνούς. Αν και οι εκτελέσεις συνήθως γίνονταν την αυγή, εκείνος προτιμούσε την ησυχία της νύχτας. Τότε δρούσε ανενόχλητος. Εκτελούσε έναν κρατούμενο κάθε τρία λεπτά. Μέσα σε ένα βράδυ είχε αφαιρέσει 300 ανθρώπινες ζωές. Είχε συγκεκριμένη τακτική. Αφού έλεγχε τα έγγραφα που αφορούσαν τον καθένα, τους γονάτιζε και τους εκτελούσε ακαριαία «φυτεύοντας» μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους. Το πτώματα σέρνονταν μέχρι το δωμάτιο φύλαξης, ενώ ο επόμενος κρατούμενος περίμενε το τέλος του γονατισμένος.
Χρησιμοποιούσε το ίδιο πιστόλι σε όλες τις εκτελέσεις ένα, Walther PPK 7.65 mm. Ήταν από τα πιο ελαφριά όπλα για εκείνον γιατί δεν του προκαλούσε πόνο στον καρπό του χεριού ύστερα από τις εκατοντάδες εκτελέσεις ημερησίως. Για τη σοβιετική κυβέρνηση, αυτός ο τύπος πιστολιού ήταν «βολικός» γιατί τον ίδιο κουβαλούσαν και οι Γερμανοί αξιωματικοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να ενοχοποιηθούν για τη σφαγή.
Στις 27 Απριλίου 1940 ο Μπλοχίν, σε καθεστώς μυστικότητας, παρασημοφορήθηκε με το μετάλλιο της «Κόκκινης Σημαίας» και με μηνιαία ανταμοιβή από τον Ιωσήφ Στάλιν για τη «δεξιότητα και οργάνωση των ειδικών αποστολών που είχε αναλάβει». Περίπου 7.000 εκτελέσεις μέσα σε 28 ημέρες, πρόκειται για μία από τις καλύτερα οργανωμένες και συνεχόμενες μαζικές δολοφονίες που έγιναν από ένα και μόνο άνθρωπο.
Το 1941 ο Στάλιν συμμάχησε με την πολωνική κυβέρνηση μετά την εισβολή των Γερμανών στη Ρωσία. Απελευθέρωσε εκατοντάδες χιλιάδες Πολωνούς από στρατόπεδα συγκέντρωσης και πιέστηκε επανειλημμένα να λογοδοτήσει για τους «αγνοούμενους» αξιωματικούς τους. Ο Στάλιν ισχυρίστηκε ότι δεν είχε καμία σχέση, αλλά το 1943 η αλήθεια άρχισε να αναδύεται με την ανακάλυψη των μαζικών τάφων στο Κατίν. Η σοβιετική κυβέρνηση αρνήθηκε κάθε ευθύνη και κατηγόρησε τους Γερμανούς. Μέχρι και σήμερα υπάρχει μεγάλο μέρος ιστορικών, που στηρίζουν τη δράση της ΕΣΣΔ και αμφισβητούν την σφαγή. Όπως υποστηρίζουν παρουσιάζοντας τα δικά τους στοιχεία η σφαγή έγινε από τους Γερμανούς και η αναγνώρισή της από τη Ρωσία είναι προβοκάτσια σε βάρος του προηγούμενου καθεστώτος.
Η πτώση και το τέλος του μεγαλύτερου εκτελεστή της ιστορίας
Μετά τον θάνατο του Στάλιν, ο Μπλοχίν υποχρεώθηκε να παραιτηθεί και να αποστρατευτεί, αν και η «ανεπίληπτη υπηρεσία του» εγκωμιάστηκε δημοσίως από τον προϊστάμενό του τον περίφημο, Λαβρέντι Μπέρια, κατά την ημέρα αποχώρησής του από τη θέση του. Μετά την αποστράτευσή του, έλαβε σύνταξη ύψους 3150 ρουβλίων. Όταν όμως καθαιρέθηκε έχασε και αυτό το προνόμιο. Παραμένει άγνωστο αν του χορηγήθηκε κάποιο οικονομικό βοήθημα λόγω γήρατος.
Ο Μπλοχίν κατέληξε αλκοολικός, σχιζοφρενής και πέθανε τον Φεβρουάριο του 1955. Επίσημη αιτία, αναφέρεται στο πιστοποιητικό θανάτου του, το έμφραγμα του μυοκαρδίου, τελευταία όμως έγινε γνωστό πως αυτοκτόνησε. Η ειρωνεία της τύχης είναι τέτοια, που ο Μπλοχίν θάφτηκε εκεί που αναπαύεται η στάχτη της πλειοψηφίας των θυμάτων του – στο νεκροταφείο Ντονσκόι.
Στον τάφο του Μπλοχίν πριν από μερικά χρόνια τοποθετήθηκε νέο επιτύμβιο με μια φωτογραφία του. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του βρήκαν το θάνατο περίπου 15.000 άνθρωποι από τα χέρια του. Παρακολουθείστε το αναλυτικό ντοκιμαντέρ του HISTORY για την ζωή και τη δράση του Βασίλι Μιχαήλοβιτς Μπλοχίν:
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου