Γιατί τα εμβόλια δεν μπορούν να προστατεύσουν από μόλυνση; – Ποια τα θεμελιώδη λάθη τους;
Γιατί τα εμβόλια δεν προστατεύουν από την μετάδοση;
Γιατί πεθαίνουν άνθρωποι από τα εμβόλια;....
Τι συμβαίνει με τα αυτοάνοσα;
Στα ερωτήματα αυτά απαντούν δύο κορυφαίοι γερμανοί ιατροί ο Sucharit Bhakdi, MD και Arne Burkhardt, MD
Αυτό το κείμενο είναι μια γραπτή περίληψη των παρουσιάσεων του Dr. Bhakdi και του Dr. Burkhardt στους Γιατρούς για το
Συμπόσιο COVID Ethics.
Ο Dr Bhakdi πέρασε τη ζωή του ασκώντας, διδάσκοντας και ερευνώντας ιατρική μικροβιολογία και λοιμώδεις ασθένειες.
Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής στο Johannes Gutenberg στο Πανεπιστήμιο του Mainz στην Γερμανία, από το 1990 έως τη συνταξιοδότησή του το 2012.
Έχει δημοσιεύσει πάνω από 300 ερευνητικά άρθρα στους τομείς της ανοσολογίας, βακτηριολογίας, ιολογίας και παρασιτολογίας και από το 1990 έως 2012 ήταν Αρχισυντάκτης Ιατρικής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας, στα περιοδικά που έκδιδε το Robert Koch institute.
Ο Dr Arne Burkhardt είναι παθολόγος που έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Αμβούργου, της Βέρνης και Tübingen.
Ήταν επισκέπτης στην Ιαπωνία (Πανεπιστήμιο Nihon), στις Ηνωμένες Πολιτείες (Εθνικό Ινστιτούτο Brookhaven), Κορέα, Σουηδία, Μαλαισία και Τουρκία.
Ήταν επικεφαλής του Ινστιτούτου Παθολογίας στο Reutlingen για 18 χρόνια.
Ο Burkhardt έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 150 επιστημονικά άρθρα σε γερμανικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά καθώς και συνεισφορές σε εγχειρίδια στα γερμανικά, αγγλικά και ιαπωνικά.
Επί πολλά χρόνια πιστοποιούσε τα ινστιτούτα παθολογίας στη Γερμανία.
Τι αναφέρουν στην μελέτη τους
Αρχικά αναφέρουμε γιατί τα εμβόλια δεν μπορούν να προστατεύσουν από ιογενείς λοιμώξεις.
Ενώ αρχικά μπορεί να αναμένονται θετικά αποτελέσματα, ωστόσο τα εμβόλια μπορούν να πυροδοτήσουν αυτοκαταστροφικές διαδικασίες που οδηγούν σε εξουθενωτικές ασθένειες και θάνατο.
Γιατί τα εμβόλια δεν μπορούν να προστατεύσουν από μόλυνση;
Ένα θεμελιώδες λάθος στο οποίο βασίζεται η ανάπτυξη των εμβολίων κατά του COVID-19 ήταν η λειτουργική διάκριση μεταξύ των δύο μεγάλων κατηγοριών αντισωμάτων που παράγει ο οργανισμός για να προστατευθεί από παθογόνα μικρόβια.
Η πρώτη κατηγορία (εκκριτική IgA) παράγεται από κύτταρα του ανοσοποιητικού (λεμφοκύτταρα) που βρίσκονται ακριβώς κάτω από τους βλεννογόνους που καλύπτουν την αναπνευστική και εντερική οδό.
Τα αντισώματα που παράγονται από αυτά τα λεμφοκύτταρα εκκρίνονται μέσω και προς την επιφάνεια των βλεννογόνων μεμβρανών.
Αυτά τα αντισώματα βρίσκονται επομένως στην περιοχή για να συναντήσουν ιούς που μεταδίδονται στον αέρα και μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψουν τους ιούς να δεσμεύσουν και μολύνουν τα κύταρα.
Η δεύτερη κατηγορία αντισωμάτων (IgG και κυκλοφορούν IgA) εμφανίζονται στην κυκλοφορία του αίματος.
Αυτά τα αντισώματα προστατεύουν τα εσωτερικά όργανα του σώματος από μολυσματικούς παράγοντες που προσπαθούν να εξαπλωθούν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος.
Τα εμβόλια που διεισδύουν στον μυ – δηλαδή στο εσωτερικό του σώματος – θα επάγουν μόνο IgG και κυκλοφορούν IgA, όχι εκκριτικό IgA.
Τέτοια αντισώματα δεν μπορούν και δεν θα προστατεύσουν αποτελεσματικά τις βλεννογόνες μεμβράνες από μόλυνση από SARS-CoV-2.
Οι «νέες λοιμώξεις δηλαδή μεταλλάξεις» μεταξύ των εμβολιασμένων ατόμων απλώς επιβεβαιώνουν τα θεμελιώδη σχεδιαστικά ελαττώματα των εμβολίων.
Οι μετρήσεις των αντισωμάτων στο αίμα δεν μπορούν να δώσουν πληροφορίες για την πραγματική κατάσταση της
ανοσίας έναντι μόλυνσης της αναπνευστικής οδού.
Έχει αναφερθεί η αδυναμία των αντισωμάτων που προκαλούνται από το εμβόλιο να αποτρέψουν τις λοιμώξεις από κορωνοϊό.
Τα εμβόλια μπορούν να έχουν αυτοκαταστροφικά αποτελέσματα;
Μια φυσική μόλυνση με SARS-CoV-2 (coronavirus) στα περισσότερα άτομα θα παραμείνει εντοπισμένη στην αναπνευστική οδό.
Αντίθετα, τα εμβόλια προκαλούν τα κύτταρα βαθιά μέσα στο σώμα μας να εκφράσουν την ακίδα πρωτεϊνών, που ποτέ δεν ήταν γραφτό να κάνουν από τη φύση τους.
Οποιοδήποτε κύτταρο που εκφράζει αυτό το ξένο αντιγόνο
θα δεχτεί επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο θα περιλαμβάνει τόσο αντισώματα IgG όσο και κυτταροτοξικά Τ-λεμφοκύτταρα.
Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε όργανο.
Βλέπουμε τώρα ότι η καρδιά επηρεάζεται σε πολλούς νέους, οδηγώντας σε μυοκαρδίτιδα ή ακόμη και αιφνίδια καρδιακή ανακοπή και θάνατο.
Πώς και γιατί τέτοιες τραγωδίες μπορεί να συνδέονται αιτιωδώς με τον εμβολιασμό παρέμεινε περισσότερο εικασία ελλείψει επιστημονικών στοιχείων
Αυτή η κατάσταση έχει πλέον διορθωθεί.
Έχουν γίνει ιστοπαθολογικές αναλύσεις στα όργανα 15 ατόμων που πέθαναν μετά τον εμβολιασμό.
Η ηλικία, το φύλο, το αρχείο εμβολιασμού και ο χρόνος θανάτου μετά την ένεση κάθε ασθενούς αναφέρονται στον πίνακα. Τα ακόλουθα σημεία είναι υψίστης σημασίας:
Πριν από το θάνατο, μόνο 4 από τους 15 ασθενείς είχαν νοσηλευτεί στη ΜΕΘ για περισσότερες από 2 ημέρες.
Η πλειοψηφία δεν νοσηλεύτηκε ποτέ και πέθανε στο σπίτι (5), στο δρόμο (1), στη δουλειά (1), στο αυτοκίνητο (1), ή σε εγκαταστάσεις κατ’ οίκον φροντίδας (1).
Ως εκ τούτου, στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπευτική παρέμβαση είναι απίθανο να έχει επηρεάσει σημαντικά τα μεταθανάτια ευρήματα.
Ούτε ένας θάνατος δεν συσχετίστηκε με τον εμβολιασμό από τον ιατροδικαστή ή τον εισαγγελέα αυτή η συσχέτιση προκλήθηκε μόνο από τα ευρήματα της αυτοψίας μας.
Οι αρχικώς πραγματοποιηθείσες συμβατικές νεκροτομές δεν αποκάλυψαν επίσης προφανείς υποδείξεις για τον πιθανό ρόλο του εμβολιασμού, αφού η μακροσκοπική εμφάνιση των οργάνων ήταν συνολικά μέτρια.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η «ρυθμογενής καρδιακή ανεπάρκεια» θεωρήθηκε ως η αιτία θανάτου
Αλλά οι επακόλουθες ιστοπαθολογικές αναλύσεις μας επέφεραν μια πλήρη ανατροπή
Παρόμοια ιστοπαθολογικά ευρήματα ανιχνεύθηκαν σε όργανα 14 από τους 15 νεκρούς.
Συχνά προσβλήθηκε η καρδιά (14 από τις 15 περιπτώσεις) και ο πνεύμονας (13 από τις 15 περιπτώσεις).
Παθολογικές αλλοιώσεις
παρατηρήθηκαν επιπλέον στο ήπαρ (2 περιπτώσεις), στον θυρεοειδή αδένα (θυρεοειδίτιδα Hashimoto, 2 περιπτώσεις),
σιελογόνων αδένων (Σύνδρομο Sjögren, 2 περιπτώσεις) και εγκέφαλος (2 περιπτώσεις).
Σε όλους τους προσβεβλημένους ιστούς όλων των περιπτώσεων κυριαρχούν ορισμένες σημαντικές πτυχές:
1) φλεγμονώδη συμβάντα σε μικρά αιμοφόρα αγγεία (ενδοθηλίτιδα), που χαρακτηρίζονται από αφθονία Τ-λεμφοκύτταρα και απομονωμένα, νεκρά ενδοθηλιακά κύτταρα εντός του αυλού του αγγείου.
2) Η εκτεταμένη περιαγγειακή συσσώρευση Τ-λεμφοκυττάρων.
3) Μια μαζική λεμφοκυτταρική διήθηση γύρω μη λεμφικών οργάνων ή ιστών με Τ- λεμφοκύτταρα.
Η λεμφοκυτταρική διήθηση εμφανίστηκε περιστασιακά σε συνδυασμό με έντονη λεμφοκυτταρική ενεργοποίηση και σχηματισμός ωοθυλακίων.
Όπου υπήρχαν αυτά, συνήθως συνοδεύονταν από καταστροφή ιστών.
Αυτός ο συνδυασμός πολυεστιακής, κυριαρχούμενης από Τ-λεμφοκύτταρα παθολογίας που αντανακλά ξεκάθαρα τη διαδικασία η ανοσολογική αυτο-επίθεση δεν έχει προηγούμενο.
Επειδή ο εμβολιασμός ήταν ο μοναδικός κοινός παρονομαστής μεταξύ όλων των περιπτώσεων, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν το έναυσμα της αυτοκαταστροφής σε αυτά τα νεκρά άτομα.
Συμπέρασμα
Η ιστοπαθολογική ανάλυση δείχνει σαφείς ενδείξεις αυτοάνοσης παθολογίας που προκαλείται από το εμβόλιο σε πολλαπλά όργανα.
Πρέπει να υπάρχουν χιλιάδες ανεπιθύμητες ενέργειες που προέρχονται από τέτοιες διαδικασίες αυτόματης επίθεσης και αναμένεται να εμφανιστούν πολύ συχνά σε άτομα, ιδιαίτερα μετά από ενισχυτικές ενέσεις.
Πέρα από κάθε αμφιβολία, η έγχυση εμβολίων COVID-19 που βασίζονται σε γονίδια θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή.
Σημειώνουμε ότι τόσο τα εμβόλια mRNA όσο και οι υπόλοιπες κατηγορίες εμβολίων covid 19 αντιπροσωπεύονται στο δείγμα των νεκρών.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου