Μια «επανάσταση» που ξεκίνησε από το Νταβός και στοχεύει στην αναδημιουργία του πολιτισμού....
από τον Carl Teichrib, με τον Audrey Vanderkley
Η Μεγάλη Επαναφορά ταλαντεύεται μπροστά μας: μια παγκόσμια συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που ακολουθεί το μυστικό μονοπάτι των κοινωνικών συναισθημάτων, το «ιερό» κείμενο της πολιτικής συναίνεσης και τους αυτό-εκδομένους «προφήτες» διεθνούς χρηματοδότησης… όλοι παρακολουθούνται από τους ιερείς της ψηφιακής τεχνολογίας. Είναι το λειτουργικό σύστημα της συλλογικής Νέας Εποχής, μια αλγοριθμική-τεχνοκρατική επανάσταση – μέγιστη απόδοση για διαχειριζομένη αρμονία – και φυσικά, είναι όλα για το «μεγαλύτερο καλό».
«Η κρίση είναι παραγωγικό γεγονός.» – Guy Parmelin, Πρόεδρος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας.
Από τη δεκαετία του 1970, η κοινότητα του χιονοδρομικού κέντρου του Νταβός της Ελβετίας υπήρξε συχνά τόπος συγκέντρωσης παγκόσμιων ελίτ κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου.
Φιλοξενείται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, έναν οργανισμό που έχει λάβει ειδικό καθεστώς από την ελβετική κυβέρνηση, το συνέδριο του Νταβός συγκεντρώνει μια σειρά από επιλεγμένους μεσίτες ισχύος. Κυβερνήτες κεντρικών τραπεζών, διεθνείς χρηματοδότες, αρχηγοί κρατών, ηγέτες του ΟΗΕ, διευθύνοντες σύμβουλοι από τις μεγαλύτερες εταιρείες, και καλά τοποθετημένες προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης.
Το να είσαι “Davos Man” σημαίνει συνήθως ότι έχεις αγκαλιάσει μια διεθνή προοπτική και έχεις την ικανότητα να επηρεάζεις τις μακροπρόθεσμες αλλαγές στην πολιτική και οικονομική κουλτούρα. Είσαι μέρος ενός ελίτ κλαμπ με το αυτο-χρισμένο καθήκον να κατευθύνει την παγκόσμια αλλαγή.
Λόγω των επιπλοκών του Covid, η φετινή ετήσια συνάντηση WEF αναβλήθηκε και έκτοτε έχει προγραμματιστεί εκ νέου με την ελπίδα συγκέντρωσης στη Σιγκαπούρη αργότερα τον Αύγουστο.
Παρ ‘όλα αυτά, την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου 2021 υπήρχε ακόμη ένα σημαντικό γεγονός για το WEF. Ένα εικονικό συνέδριο με τίτλο η Ατζέντα του Νταβός , το οποίο θα μπορούσε να παρακολουθείται ζωντανά από οποιονδήποτε επιθυμεί να αφιερώσει χρόνο.
Ποιο ήταν το πρωτοπόρο αυτής της διαδικτυακής συνάντησης; Η μεγάλη επαναφορά .
Προτού προχωρήσουμε περαιτέρω, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτό το άρθρο γρατσουνίζει μόνο την επιφάνεια αυτού που συνέβη. Και πώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο εκτός από αυτό.
Η Ατζέντα του Νταβός έτρεξε πέντε ημέρες, καθεμία από τις 10 έως 12 ώρες, και με τους περισσότερους χρόνους να διεξάγονται πολλές και ταυτόχρονες συζητήσεις πάνελ.
Για να σας δώσω μια ιδέα για το πρόγραμμα, η πρώτη μέρα – Δευτέρα 25 Ιανουαρίου – είχε συνολικά 29 μεμονωμένες συνεδρίες. Ήταν υπερφόρτωση πληροφοριών.
Πρέπει επίσης να δηλωθεί ότι δεν ήταν όλοι όσοι συμμετείχαν επίσημα στην ίδια σελίδα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.
Για παράδειγμα, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου έδωσε μια ομιλία που σκιαγράφησε πώς σκόπευε σκόπιμα εναντίον της γραφειοκρατίας, για να μπορέσει να εξασφαλίσει εμβολιασμούς Covid, διασφαλίζοντας ότι το έθνος του είχε τα απαραίτητα εφόδια.
Η προσέγγισή του όμως δεν ταιριάζει με τη συναίνεση του WEF στην λεγόμενη «αλληλεγγύη εμβολίων», που επιβάλλει να ενεργήσει κάποιος παγκοσμίως πριν από τα εθνικά του συμφέροντα – εξάλλου, όπως εξήγησε ένας άλλος ομιλητής, «το εμβόλιο πρέπει να είναι κοινό αγαθό».
Η φράση «εθνικισμός εμβολίων» χρησιμοποιήθηκε καθ ‘όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, που είναι ένας δυσφημιστικός όρος για όσους αναζητούσαν εθνικούς στόχους υγείας πάνω από την παγκόσμια συνεργασία.
Ένα άλλο παράδειγμα ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών της Βραζιλίας, Ερνέστο Αραούχο, ο οποίος ενθάρρυνε δημόσια τις Ηνωμένες Πολιτείες να παραμείνουν στην πορεία ως «υπερδύναμη της ελευθερίας».
Ο Araujo συνέχισε λέγοντας ότι η Βραζιλία επιθυμούσε μια ανοιχτή οικονομία βασισμένη στην ελευθερία, σημειώνοντας ότι αυτό θα προκαλούσε την παγκόσμια εμφάνιση ενός αυξανόμενου «τεχνο-ολοκληρωτισμού».
«Δεν είμαι οπαδός της έννοιας του Great Reset», δήλωσε ο Araujo, εξηγώντας ότι ενώ υποστήριζε γενικά ιδέες όπως η βιώσιμη ανάπτυξη, υπήρχε πρόβλημα με την Μεγάλη Επαναφορά καθώς της έλειπε η «ελευθερία και η δημοκρατία».
Ωστόσο, οι περισσότεροι άλλοι έπαιζαν είτε στο παιχνίδι είτε διαφορετικά.
Ο Πρόεδρος της Κίνας, Xi Jinping – που παρουσιάστηκε από τον Klaus Schwab, ιδρυτή του WEF – τόνισε τη συνεργασία. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο και παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο, πρέπει να «εγκαταλείψουμε την ιδεολογική προκατάληψη και να ακολουθήσουμε από κοινού μια πορεία ειρηνικής συνύπαρξης» και πρέπει να φέρουμε «ευημερία για όλους».
Ένα «κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα», εξήγησε, είναι απαραίτητο.
Αυτό θα περιλάμβανε την ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, τη δέσμευση στο σύστημα του παγκόσμιου δικαίου των Ηνωμένων Εθνών και τη στήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας καθώς χτίζουν «μια παγκόσμια κοινότητα υγείας για όλους». Αλλά ποιος θα ηγηθεί;
Το υπόλοιπο της ομιλίας του επικεντρώθηκε στο πώς η Κίνα, ως «σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα», ανοίγει το μονοπάτι, συμπεριλαμβανομένης της πρωτοβουλίας Belt and Road, και την προώθηση ενός «νέου τύπου διεθνών σχέσεων».
Η ομιλία του ολοκληρώθηκε με λόγια αλληλεγγύης,
«Υπάρχει μόνο μία Γη και ένα κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Καθώς αντιμετωπίζουμε την τρέχουσα κρίση και προσπαθούμε να κάνουμε μια καλύτερη μέρα για όλους, πρέπει να είμαστε ενωμένοι και να συνεργαστούμε.
«Έχουμε δείξει ξανά και ξανά ότι να ζητάμε από τον γείτονά σας, να το πάμε μόνοι μας και να γλιστρήσουμε σε αλαζονική απομόνωση θα αποτύχει πάντα. Ας ενώσουμε όλοι μαζί και ας αφήσουμε την πολυμέρεια να φωτίσει τον δρόμο μας προς μια κοινότητα με κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα. “
Ο Klaus απάντησε ευχαριστώντας τον Xi Jinping για «μια τόσο σημαντική ομιλία, η οποία σε αυτό το κρίσιμο κίνημα στην ιστορία, μας παρέχει ένα πραγματικά ολοκληρωμένο πλαίσιο για τη διαμόρφωση του μέλλοντος».
Η Κίνα συχνά χειροκροτήθηκε κατά τη διάρκεια της Ατζέντας του Νταβός, καθώς θαυμάζονταν για το ψηφιακό της άλμα. Ωστόσο, υπήρχαν κάποιες ανησυχίες, αν και πλαισιώθηκαν από μια παγκοσμιοποιημένη κοσμοθεωρία.
Για παράδειγμα, λίγες ώρες αφότου μίλησε ο Κινέζος ηγέτης, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ επεσήμανε την αυξανόμενη ρήξη μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών, σημειώνοντας ότι και οι δύο χώρες χωρίζουν τον κόσμο με τις ξεχωριστές ατζέντες τους. Αυτό που χρειαζόταν, είπε, ήταν «μια παγκόσμια οικονομία με παγκόσμιο σεβασμό για το διεθνές δίκαιο».
Μια άλλη υποστήριξη ήταν από την Ursula von der Leyen, την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Χρειάστηκαν μόνο λίγα λεπτά προτού «χαστουκίσει» την πρώην κυβέρνηση Τραμπ, λέγοντας: «η ίδια η δημοκρατία μπορεί να έχει καταστραφεί μόνιμα τα τελευταία τέσσερα χρόνια»
Και όπως και οι άλλοι όλη την εβδομάδα, συνέδεσε τον Covid με την κλιματική αλλαγή. Η Ουρσούλα ήταν ξεκάθαρη. «Πρέπει να μάθουμε από αυτήν την κρίση. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε ».
Η ομιλία της επισήμανε το δικό της Green New Deal της Ευρώπης, την ώθηση της ΕΕ για ουδετερότητα άνθρακα έως το 2050 και τον τρόπο με τον οποίο οι ιδιωτικές εταιρείες θα αντιμετωπίσουν ισχυρότερη κανονιστική επιμέλεια.
Όσον αφορά την ψηφιακή διακυβέρνηση – γιατί είναι ζωτικής σημασίας οι διαδικτυακές πλατφόρμες να περιορίζουν τις «ψεύτικες» ειδήσεις ενώ επιβεβαιώνουν την «δημοκρατία» – η Ουρσούλα κάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ενταχθούν στην ΕΕ και, μαζί, να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο ψηφιακό βιβλίο κανόνων «με βάση τις αξίες μας».
Όλα τα παραπάνω – όπως η πρώιμη πανδημική συνεργασία μεταξύ της ΕΕ, του WEF και του Ιδρύματος Γκέιτς – αντιπροσωπεύουν το πώς «η Ευρώπη είναι αποφασισμένη να συμβάλει σε αυτό το παγκόσμιο κοινό καλό».
Στο τέλος της προετοιμασμένης ομιλίας της, επιβεβαίωσε στον Schwab ότι θα χρειαστούν νέες συμμαχίες:
«Για αυτό θα δουλέψουμε – και ξέρω ότι μπορώ να βασίζομαι σε εσάς και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ για να μας βοηθήσετε να το χτίσουμε».
Ο Schwab ήταν ενθουσιασμένος, λέγοντας στη συνέχεια ότι αυτή η ομιλία αντιπροσώπευε την πρακτική έννοια του Great Reset .
Παραφράζει μια απογείωση. αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα «σύστημα αξίας, κοινωνικής διακυβέρνησης» που συνδέεται μέσω ενός ψηφιακού ιστού.
Έχοντας υπόψη το Reset, η Ατζέντα του Νταβός επικεντρώθηκε σε επτά αλληλένδετα θέματα: «Πώς να σώσετε τον πλανήτη», «Δίκαιες οικονομίες», «Τεχνολογία για καλό», «Κοινωνία & μέλλον της εργασίας», «Καλύτερες επιχειρήσεις», «Υγιή μέλλοντα , “Και” Πέρα από τη γεωπολιτική “.
Ένα βουνό σημείων ομιλίας προέκυψε από αυτά τα θέματα. Ωστόσο, θα επισημάνουμε μόνο μερικά:
1. Covid: Μιλώντας για την πανδημία, ο Li Xin της Caixin Media με έδρα την Κίνα, μας είπε ότι «η κρίση δεν πρέπει να χαθεί». Ούτε ήταν διατεθειμένοι να την αφήσουν να πάει χαμένη.
Υπενθύμιζε συνεχώς ότι ο Covid αποκάλυψε την αλληλεξάρτησή μας επισημαίνοντας το πρόβλημα του…. εθνικισμού.(!!!!)
Οι παλιές αξίες και συμβάσεις δεν λειτουργούν πλέον, η παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού πρέπει να ψηφιοποιηθεί, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πρέπει να ενισχυθεί, χρειαζόμαστε ένα καθολικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, πρέπει να υπάρχει ένα συγκεντρωτικό πρόγραμμα για τη συγκέντρωση εθνικών δεδομένων για την υγεία και η οικονομική ανάκαμψη πρέπει να συνδέεται με κριτήρια εμβολιασμού.
«Με τον καιρό θα χρειάζεστε το εμβόλιο κάθε χρόνο», μας είπαν.
2. Κλίμα: Εάν η Covid ήταν η υπαρξιακή μας κρίση, το κλίμα είναι η έκτακτη ανάγκη του πλανήτη μας.
Και για να αντιμετωπίσει αυτήν την υποτιθέμενη πλανητική πρόκληση, ο κόσμος πρέπει να επιδιώξει μια σημαντική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, έως ότου φτάσει το μηδέν έως το 2050 το αργότερο.
Αυτό δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από μια πλήρη αναθεώρηση της παραγωγής ενέργειας, του τομέα των μεταφορών, όλων των βιομηχανιών και ιδίως της γεωργίας, και της προσωπικής μας συμπεριφοράς.
Το καθαρό μηδέν δεν είναι μια αφηρημένη άσκηση. Η Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ήδη εγκρίνει νομοθεσία που τους δεσμεύει στο μηδέν έως το 2050, και παρόμοιες προτάσεις βρίσκονται στο τραπέζι του Καναδά, της Νότιας Κορέας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιπλέον, η Ομάδα των Τριάντα – ένα συμβουλευτικό όργανο υψηλού επιπέδου που αποτελείται από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην κεντρική τραπεζική και τη διεθνή χρηματοδότηση, πολλά από τα οποία έχουν διασυνδέσεις με το WEF – πιέζει για καθαρό μηδέν σε όλο το φάσμα της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας. [1]
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, λίγες μέρες μετά το Νταβός, οι Εθνικές Ακαδημίες δημοσίευσαν την έκθεση τους για τον άνθρακα – «ένα τεχνικό σχέδιο και εγχειρίδιο πολιτικής» – δημιουργώντας έτσι έναν χάρτη πορείας για καθαρό μηδέν έως τα μέσα του αιώνα. [2] Και ναι, υπάρχουν σύνδεσμοι εργασίας μεταξύ των Ακαδημιών και του WEF.
Έτσι, δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι στις 27 Ιανουαρίου – τρίτη ημέρα της ατζέντας του Νταβός – ο Τζον Κέρι, ειδικός απεσταλμένος του Προέδρου Μπάιντεν για το Κλίμα, υπενθύμισε στο ακροατήριο του WEF πώς η κυβέρνησή του «καθιστά το κλίμα κεντρικό στον σχεδιασμό εξωτερικής πολιτικής και την ετοιμότητα εθνικής ασφάλειας».
Ο Κέρι εξήγησε ότι «το μέλλον μηδενικών εκπομπών» θα φέρει νέες ευκαιρίες για πράσινη ανάπτυξη: «Να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Προέδρου, να« χτίσουμε καλύτερα »από την παγκόσμια οικονομική κρίση».
Ο Κέρι τόνισε ότι το κλίμα είναι ευθύνη όλων: «Όλος ο κόσμος πρέπει να έρθει σε αυτό το τραπέζι για να λύσει το πρόβλημα.»
3. Κοινωνική δικαιοσύνη: Ένας κόσμος χωρίς αποκλεισμούς ήταν το σύνθημα – εκτός αν, φυσικά, δεν συμφωνείτε με την παγκόσμια συναίνεση. Τότε θα είστε αποκλεισμένοι. Ωστόσο, τα θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης συνδέονται άμεσα με το πλαίσιο της Μεγάλης Επαναφοράς .
Από φυλετικά ζητήματα έως αξιώσεις φύλου, η «νέα κοινωνική δικαιοσύνη» αφήνει το στίγμα της. Ωστόσο, πρέπει να εξεταστεί μια σειρά από άλλους δικαστές, όπως η οικολογική δικαιοσύνη, η δικαιοσύνη για το κλίμα και η δικαιοσύνη για τα εμβόλια. Κάθε ένα από αυτά τα ζητήματα «δικαιοσύνης» συνδέονταν, σε κάποιο βαθμό, με τη δομή επαναφοράς που ξεδιπλώθηκε.
Στην επιτροπή για τη δημιουργία μιας νέας κοινωνικής σύμβασης, η οικονομική δικαιοσύνη ήταν πρωτοποριακή.
Ένα Παγκόσμιο Ταμείο Κοινωνικής Προστασίας πρέπει να συμμετάσχει, συνδυάζοντας τη διεθνή ελάφρυνση του χρέους με μια παγκόσμια κοινωνική οικονομία «Διαβίωση μισθών και διαβίωσης των κοινοτήτων».
Στο ίδιο πάνελ, ο James Quincey, Διευθύνων Σύμβουλος της Coca-Cola, περιέγραψε πώς η εταιρεία του αντιμετωπίζει την κοινωνική δικαιοσύνη δημιουργώντας ένα εσωτερικό, φυλετικό / κοινωνικό οικονομικό οικοσύστημα.
Περισσότερο από αυτό, οι κορυφαίες εταιρείες του κλάδου πρέπει να επηρεάσουν τις μικρότερες εταιρείες ώστε να ακολουθήσουν, ειδικά εκείνες, στις αλυσίδες εφοδιασμού.
Όλοι οι τομείς πρέπει να ευθυγραμμίσουν εκ νέου τα οικονομικά τους πρότυπα με τις προτεραιότητες της «κοινωνικής δικαιοσύνης», και αυτή είναι η ουσία του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων.
4. Καπιταλισμός ενδιαφερομένων: Σε αντίθεση με τον καπιταλισμό των μετόχων που διαμορφώνεται από ιδιοκτήτες εταιρειών και άμεσες δυνάμεις της αγοράς, ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων ακολουθεί μια κοινωνική προσέγγιση.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Schwab υπήρξε υπέρμαχος του μοντέλου των ενδιαφερομένων. Τότε ήταν κυρίως προσανατολισμένο στην ένταξη εργατικών, συνδικαλιστικών και κυβερνητικών συμφερόντων στη λήψη εταιρικών αποφάσεων.
Σήμερα, ο Schwab ωθεί επιθετικά ένα μεγαλύτερο όραμα – ο καπιταλισμός στην υπηρεσία του πλανήτη ενώ υποστηρίζει κοινωνικά αίτια.
Σε ένα άρθρο του WEF που κυκλοφόρησε λίγες μέρες πριν από την Ατζέντα του Νταβός, ο Schwab έγραψε:
«Ο πλανήτης είναι επομένως το κέντρο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και η υγεία του πρέπει να βελτιστοποιηθεί στις αποφάσεις που λαμβάνονται από όλους τους άλλους ενδιαφερόμενους. Η ίδια διασύνδεση μπορεί να παρατηρηθεί για τους ανθρώπους που ζουν στον πλανήτη… είναι καθήκον όλων μας ως παγκόσμιων πολιτών να βελτιστοποιήσουμε την ευημερία όλων ».
Με άλλα λόγια, ο καπιταλισμός στρέφεται στις απαιτήσεις των ομάδων ειδικών συμφερόντων και της «πράσινης κυβέρνησης».
Οι εταιρείες, οι βιομηχανίες και οι τομείς – συμπεριλαμβανομένων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων – πρέπει να αλλάξουν τα επιχειρηματικά τους μοντέλα για να εκτιμήσουν και να επιταχύνουν αυτούς τους νέους παγκόσμιους κανόνες.
Πώς θα εξακριβωθεί αυτό;
Τον Σεπτέμβριο του 2020, η WEF κυκλοφόρησε τη Λευκή Βίβλο της, «Μέτρηση του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων, η οποία οραματίστηκε ένα κοινό πρότυπο για τη«βιώσιμη δημιουργία αξίας».
Αυτό που προέκυψε ήταν ένα σύνολο αρχών και σημείων αναφοράς που συνδυάζονται γύρω από τρεις τίτλους: Περιβάλλον, Κοινωνία και Διακυβέρνηση (ESG).
Συνολικά, το πλαίσιο του ESG είναι να εναρμονιστεί με τους στόχους αειφόρου ανάπτυξης του ΟΗΕ.
Για να το θέσουμε σε ακρωνύμιο, η διαδικασία ESG είναι ο μηχανισμός WEF για την επίτευξη των SDGs.
Η υποστήριξη του ESG είναι τέσσερις πυλώνες: Διακυβέρνηση, Πλανήτης, Άνθρωποι και Ευημερία.
Η υποστήριξη αυτών των τεσσάρων κατηγοριών είναι 21 βασικές μετρήσεις, μαζί με 34 διευρυμένες μετρήσεις για να επιτρέψει έναν μεγαλύτερο έλεγχο – γιατί αυτό είναι ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει, ένας έλεγχος για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης και της συνεργασίας.
Ως εκ τούτου, κάθε μέτρηση λειτουργεί ως κόμβος πληροφοριών σε μια λεπτομερή διαδικασία αναθεώρησης και κατά τη χρήση αυτού του εργαλείου, οι επιχειρήσεις και τα ιδρύματα μπορούν να μετρήσουν τον σκοπό και τη συμπεριφορά τους, λαμβάνοντας υπόψη περιβαλλοντικά ζητήματα και κοινωνικές προσδοκίες.
Το συμβούλιο έχει εκπροσώπηση φύλου και μειονοτήτων;
Έχει ληφθεί υπόψη ο κίνδυνος για το κλίμα και ποιες εσωτερικές πολιτικές εφαρμόζονται για να επιτευχθεί καθαρό μηδέν;
Πόση γη διαθέτει η εταιρεία και ποια είναι η σχέση της με βασικούς τομείς βιοποικιλότητας; Κατηγορίες απασχόλησης μισθών και ηλικίας και φύλου, υποστήριξη υγειονομικής περίθαλψης, συλλογικές συμβάσεις, κατανάλωση νερού, κοινοτικές επενδύσεις και επίπεδα φορολογίας · Ο κατάλογος είναι μακρύς, περιλαμβάνει οικονομικές λεπτομέρειες, χρήση ενέργειας, σχέσεις αλυσίδας εφοδιασμού, διάθεση αποβλήτων, προσπάθειες πίεσης, δείκτες κοινωνικής ηθικής και ποικιλομορφίας, και συνεχώς.
Η πορεία της εταιρικής διακυβέρνησης, επομένως, δεν θα είναι πλέον «μια επιχείρηση ως συνήθως».
Η διακυβέρνηση, μάλλον, θα πρέπει να ζητήσει και να ενσωματώσει στοιχεία από τα ενδιαφερόμενα ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένων ομάδων ειδικών συμφερόντων, συνδικάτων και εργατικών ενώσεων, κυβερνητικών υπηρεσιών και διεθνών οργανισμών.
Με άλλα λόγια, ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων είναι μια πλανητική σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που εξαρτάται από την κοινωνική άδεια.
Αφού ολοκληρωθεί και είναι ικανοποιητική η διαδικασία ESG, η «εταιρεία σας με γνώμονα τον… σκοπό» θα πιστοποιηθεί σε ένα παγκόσμιο οικοσύστημα ρυθμιστικών και βιομηχανικών ενώσεων.
Αυτή η κατάσταση θα είναι το κλειδί για το ξεκλείδωμα επενδυτικών κεφαλαίων, την ευνοϊκή τιμολόγηση ασφάλισης και τη θετική αναγνώριση των καταναλωτών.
Ωστόσο, χωρίς να επιτύχετε σημεία αναφοράς ESG, η επιχείρησή σας ενδέχεται να αποκοπεί από την αδειοδότηση, τις πηγές χρηματοδότησης, τις αλυσίδες εφοδιασμού, τις κρατικές συμβάσεις ή την πρόσβαση στην αγορά.
Επί του παρόντος, το ESG υπάρχει ως κριτήρια ελέγχου που χρησιμοποιούνται από ορισμένους επενδυτές, αλλά η ατζέντα του WEF επεκτείνεται σε μια ευρύτερη και πιο μόνιμη σφαίρα.
Εφόσον η επιχείρησή σας συμμορφώνεται με την παγκόσμια αφήγηση, η εταιρεία σας μπορεί να κερδίσει χρήματα. Όσοι δεν παίζουν μπάλα θα απομακρυνθούν από το παιχνίδι.
Καλώς ήρθατε στο “εταιρικό πνεύμα ακύρωσης”.
5. Ψηφιοποίηση: Τίποτα σχετικά με το σύνολο,αφού η παγκόσμια δέσμευση θα αρκεί αν θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη, ή έτσι τουλάχιστον η αφήγηση συνεχίζεται.
Επομένως, χρειαζόμαστε ισχυρά νέα εργαλεία για να διαχειριστούμε την…. πρόοδό μας. Η ψηφιοποίηση γίνεται ο δεσμός που δεσμεύει, και καταγράφει τη ζωή της νέας τεχνοκρατικής εποχής μας.
Σε αυτό το όχι πολύ φουτουριστικό όραμα, οι πληροφορίες που συλλέγονται από τις επιλογές του τρόπου ζωής μας θα συγκεντρωθούν, θα αναλυθούν και θα χρησιμοποιηθούν για την τροποποίηση των συμπεριφορών μας ώστε να επέλθουν τα πολυπόθητα πλανητικά αποτελέσματα.
Ένα από τα θέματα του Νταβός ήταν οι «Έξυπνες πόλεις», σημειώνοντας ότι οι αστικές ζώνες είναι πλούσια οικοσυστήματα πληροφοριών.
Ακολουθεί μια αναδυόμενη δυνατότητα: Στις «έξυπνες πόλεις» μας, οι αισθητήρες που βασίζονται στο δρόμο θα μιλούν με έξυπνα αυτοκίνητα και οι εφαρμογές πληρωμών θα ειδοποιούνται για την κίνηση σας, αφαιρώντας αυτόματα φόρους άνθρακα ή ταξιδιωτικές πιστώσεις από τον λογαριασμό σας. (Είναι σχεδόν… παραπλανητικό.)
Η συνολική πορεία είναι η βαθύτερη ενοποίηση με την Τεχνητή Νοημοσύνη , τα Ψηφιακά Νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας, τα δίκτυα δεδομένων καθολικής υγειονομικής περίθαλψης, τις έξυπνες αλυσίδες εφοδιασμού και περισσότερους αυτοματισμούς.
Ακόμα υποτιθέμενα «μεγαλύτερα» επιτεύγματα είναι μπροστά μας: μέσω τεχνολογιών blockchain, όλα όσα μπορούν να καταγραφούν έχουν τη δυνατότητα να γίνουν ένα αριθμητικό στοιχείο.
Επομένως, ο κύκλος ζωής σε οτιδήποτε μπορεί να εντοπιστεί θεωρητικά, από τον ακατέργαστο πόρο έως τον κατασκευαστή έως το σημείο κατανάλωσης. Μπορείτε επίσης να γίνετε αριθμός στην εποχή της «διαχειριζόμενης αρμονίας».
Αυτό που δεν είναι αρμονικό, ωστόσο, είναι αντίθετη σκέψη και συμπεριφορά – οτιδήποτε δεν ευθυγραμμίζεται με εγκεκριμένες παγκόσμιες αφηγήσεις.
Συντηρητικές αξίες, εθνική αποφασιστικότητα και παραδοσιακές έννοιες κυριαρχίας, προσωπικά δικαιώματα που συνδέονται με την ιδιωτική ιδιοκτησία: Εάν τέτοιες έννοιες και πεποιθήσεις είναι αντίθετες με τη Μεγάλη Επαναφορά, τότε αποτελούν μέρος του μεγάλου προβλήματος.
Την τελευταία ημέρα, η γερουσιαστής των ΗΠΑ Gillibrand ζήτησε λογοδοσία σχετικά με τα δεξιά ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Περισσότερο από αυτό, τόνισε την ανάγκη εποπτείας των πλατφορμών κοινωνικών μέσων, αποτρέποντας τις να επιτρέψουν την εξάπλωση των «δεξιών» μηνυμάτων.
Στη συνέχεια επιβεβαίωσε αυτές τις θέσεις παρουσιάζοντας την θεωρία του ότι πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
Για τους συντηρητικούς Χριστιανούς, η ιδέα της Μεγάλης Επαναφοράς χτυπά κάτι βαθύτερο από τα σημεία ομιλίας. Το πραγματικό ερώτημα γίνεται ερώτημα της σωτηρίας.
Ποιος τελικά σώζει τον κόσμο; Είναι ο Ιησούς Χριστός ο μεσσίας μας, ή η συλλογική ανθρωπότητα εξαργυρώνεται σώζοντας τον πλανήτη;
Φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι Ρωμαίων 1, που αντιμετωπίζει το ζήτημα της λατρείας και της εξυπηρέτησης της δημιουργίας, ή του Δημιουργού.
Και έτσι, το Reset ταλαντεύεται μπροστά μας: μια παγκόσμια σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που ακολουθεί το μυστικό μονοπάτι των κοινωνικών συναισθημάτων, το «ιερό» γράμμα της πολιτικής συναίνεσης και τους «προφήτες» της διεθνούς χρηματοδότησης… όλοι παρακολουθούνται και καθοδηγούνται από τους «ιερείς» της τεχνολογίας .
Είναι το λειτουργικό σύστημα της συλλογικής Νέας Εποχής, μια αλγοριθμική-τεχνοκρατική επανάσταση – μέγιστη απόδοση για διαχειριζομένη αρμονία – και φυσικά, είναι όλα για το «μεγαλύτερο καλό».
Ίσως αξίζει να ληφθούν υπόψη οι ανησυχίες που εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών της Βραζιλίας – οι επικείμενοι κίνδυνοι από έναν αυξανόμενο τεχνο-ολοκληρωτισμό.
Σχετικά με τον συγγραφέα: Ο Carl Teichrib είναι ο συγγραφέας του Game of Gods: The Temple of Man in the Age of Re-Enchantment .
Σημειώσεις:
1. Ενσωμάτωση της μετάβασης σε μια καθαρή μηδενική οικονομία (Group of Thirty, 2020).
2. Επιτάχυνση της απεμπλουτισμού του ενεργειακού συστήματος των ΗΠΑ (Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών, Μηχανικοί και Ιατρική, 2021).
3. Μέτρηση του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων: Προς κοινές μετρήσεις και συνεπή αναφορά της δημιουργίας βιώσιμης αξίας (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, 2020).
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου