Μαζί με την κυρά της Ρώ, ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που τιμούσαν κυριολεκτικά καθημερινώς την Ελληνική σημαία κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες..... Το σπίτι της απείχε ελάχιστα μέτρα από την Ελληνοτουρκική μεθόριο και αυτό την παρακίνησε (από εφηβική ηλικία- ούσα πρόσφυγας από την Ανατ. Θράκη), να διατυμπανίζει την Ελληνικότητα των εδαφών με την καθημερινή ανάρτηση της Ελληνικής σημαίας.
Η Βασιλική Λαμπίδου - Φωτακάκη, γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας.
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα.
Κάπως έτσι έγινε η "μάνα" όλων των στρατιωτών, ιδίως εκείνων που υπηρετούσαν στον Έβρο.
Εκείνη τους μαγείρευε και τους φρόντιζε και ο Ελληνικός Στρατός για χρόνια, είχε υιοθετήσει την γιαγιά - σύμβολο της περιοχής!
Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Μαράσια, στα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Το σπίτι της ήταν το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο, μόλις 30 μέτρα μακριά από την Τουρκία.
Κάθε μέρα νωρίς το πρωί, η Κυρά των Μαρασίων ύψωνε την Ελληνική σημαία στο φυλάκιο "για να την βλέπουν απέναντι, στα μέρη όπου γεννήθηκα και από όπου ξεριζώθηκα" έλεγε.
Απεβίωσε στις 19 Ιουνίου 2011, σε ηλικία 107 ετών και κηδεύτηκε με τιμές εν ενεργεία Αξιωματικού του στρατού!
H Βασιλική Λαμπίδου είχε βραβευθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών, έπειτα από πρόταση του τότε αρχηγού ΓΕΣ Φράγκου Φραγκούλη.
ΑΘΑΝΑΤΗ
iliaoikonomia.gr
Η Βασιλική Λαμπίδου - Φωτακάκη, γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες - συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας.
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα.
Κάπως έτσι έγινε η "μάνα" όλων των στρατιωτών, ιδίως εκείνων που υπηρετούσαν στον Έβρο.
Εκείνη τους μαγείρευε και τους φρόντιζε και ο Ελληνικός Στρατός για χρόνια, είχε υιοθετήσει την γιαγιά - σύμβολο της περιοχής!
Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Μαράσια, στα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Το σπίτι της ήταν το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο, μόλις 30 μέτρα μακριά από την Τουρκία.
Κάθε μέρα νωρίς το πρωί, η Κυρά των Μαρασίων ύψωνε την Ελληνική σημαία στο φυλάκιο "για να την βλέπουν απέναντι, στα μέρη όπου γεννήθηκα και από όπου ξεριζώθηκα" έλεγε.
Απεβίωσε στις 19 Ιουνίου 2011, σε ηλικία 107 ετών και κηδεύτηκε με τιμές εν ενεργεία Αξιωματικού του στρατού!
H Βασιλική Λαμπίδου είχε βραβευθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών, έπειτα από πρόταση του τότε αρχηγού ΓΕΣ Φράγκου Φραγκούλη.
ΑΘΑΝΑΤΗ
iliaoikonomia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου