Κατερίνα Κλείτσα
Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε το παρακάτω σενάριο: είμαστε υπάλληλοι σε μία εταιρεία και δεν καταφέρνουμε να πιάσουμε τους στόχους της χρονιάς. Σίγουρα πολλοί και πολλές που έχουν βρεθεί σε αντίστοιχη κατάσταση,....
ήδη θα έχουν αρχίσει να νιώθουν άγχος, ένα σφίξιμο στο στομάχι και να αναρωτιούνται ποιες και πόσο σοβαρές θα είναι οι συνέπειες της «αποτυχίας» τους. Επειδή όμως η ζωή μπορεί να ξεπεράσει κάθε σενάριο που συλλαμβάνει ο ανθρώπινος νους, ας δούμε παρακάτω τι συνέβη στην Κίνα, σε μία εταιρεία προϊόντων ομορφιάς, όταν οι υπάλληλοί της δεν κατάφεραν να πιάσουν τους ετήσιους στόχους τους.
ήδη θα έχουν αρχίσει να νιώθουν άγχος, ένα σφίξιμο στο στομάχι και να αναρωτιούνται ποιες και πόσο σοβαρές θα είναι οι συνέπειες της «αποτυχίας» τους. Επειδή όμως η ζωή μπορεί να ξεπεράσει κάθε σενάριο που συλλαμβάνει ο ανθρώπινος νους, ας δούμε παρακάτω τι συνέβη στην Κίνα, σε μία εταιρεία προϊόντων ομορφιάς, όταν οι υπάλληλοί της δεν κατάφεραν να πιάσουν τους ετήσιους στόχους τους.
Η διοίκηση της εν λόγω εταιρείας λοιπόν, αποφάσισε να τους δώσει ένα ισχυρό κίνητρο για να γίνουν πιο παραγωγικές: τις υποχρέωσε να μπουσουλήσουν στα τέσσερα δημόσια, με έναν υπάλληλο της εταιρείας να προχωράει μπροστά κρατώντας μία σημαία με το σήμα της εταιρείας και άλλους υπαλλήλους να συνοδεύουν τις εργαζόμενες και να τραβάνε σε κάμερα τον εξευτελισμό τους! Αυτή η παρέλαση της ντροπής σταμάτησε μόνο με την επέμβαση της αστυνομίας, ενώ προκάλεσε τόσες αντιδράσεις που η εταιρεία αναγκάστηκε να κατεβάσει προσωρινά ρολά.
Δεν πρόκειται για «μεμονωμένο περιστατικό»!
Αν αυτή η περιγραφή φαίνεται σοκαριστική και εξοργιστική, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα: δεν είναι η πρώτη φορά που επιχείρηση στην Κίνα τιμώρησε σωματικά και ψυχικά τους «κακούς» της υπαλλήλους. Στο παρελθόν έχουμε δει διευθυντή τράπεζας να ξεφτιλίζει εκπαιδευόμενους υπαλλήλους επειδή δεν υπερέβαλαν εαυτούς, ανεβάζοντας τους σε σκηνή όπου τους χτύπησε στα οπίσθια και τους κούρεψε. Έχουμε δει υπαλλήλους να στέκονται στην σειρά και η προϊσταμένη τους να τους χαστουκίζει τον έναν μετά τον άλλον, λόγω χαμηλών αποδόσεων. Ενώ τον περασμένο Νοέμβριο, υπάλληλοι που δεν κατάφεραν να πιάσουν τους στόχους πωλήσεων, χτυπήθηκαν με ζώνες και αναγκάστηκαν να πιουν ούρα και να φάνε κατσαρίδες!
Αν η «τιμωρία» των εργαζόμενων επειδή δεν ήταν όσο παραγωγικοί όσο απαιτούσαν οι εργοδότες, είναι έτσι κι αλλιώς απαράδεκτη, οι μέθοδοι που εφαρμόζουν οι παραπάνω εταιρείες, περνάνε σε νέο επίπεδο και δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για σαδισμό! Στο όνομα της αύξησης του κέρδους τους, οι εργοδότες ξεφτιλίζουν τους υπαλλήλους τους και τους αφαιρούν κάθε στάλα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού! Και αποδεικνύουν την αντίληψη που έχουν για τους υπαλλήλους τους: δεν τους θεωρούν αυτόνομες υπάρξεις, αλλά κτήματά τους, εκπαιδευμένα κατοικίδια που αν δεν κάνουν όλα τα κόλπα που ζητάει το αφεντικό τους, θα πρέπει να τιμωρηθούν!
Φταίνε οι Κινέζοι;
Τα παραπάνω περιστατικά που προκαλούν φρίκη, συνέβησαν στην «μακρινή» Κίνα, με το πολύ καταπιεστικό καθεστώς και έτσι, μπορούν να φαντάζουν και τα ίδια «μακρινά» αν και εξοργιστικά, και πολύ απίθανο να συμβούν στην «ανεπτυγμένη» Δύση. Και η αλήθεια είναι ότι σε μία χώρα όπου το ίδιο το κράτος εφαρμόζει καθεστώς παρακολούθησης και βαθμολογίας των πολιτών του μέσω καμερών, η ασυδοσία των εργοδοτών μπορεί να φτάσει σε όρια τα οποία δεν χωράει το μυαλό μας!
Όμως, μέσα στο 2018 έγινε γνωστό ότι οι υπάλληλοι της Amazon σε αποθήκες της Βρετανίας κατουρούν σε μπουκάλια για να μην χάνουν χρόνο, στα νησιά της Ελλάδας οι εποχικοί εργαζόμενοι ζουν σε κοντέινερ, πληρώνονται μόνο από τα φιλοδωρήματα και λιποθυμούν από την εξάντληση, το 2016 είχε κυκλοφορήσει φωτογραφία εργαζόμενης σε εστιατόριο στον Καναδά με τα ματωμένα πόδια της από τα τακούνια, ενώ εργαζόμενοι σε φάρμες με πουλερικά στις ΗΠΑ φορούσαν πάνες ακράτειας για να μην πηγαίνουν στην τουαλέτα!
Φταίει ο καπιταλισμός!
Μπορεί λοιπόν αυτές οι εικόνες να απέχουν από την κατάσταση στην Κίνα, έχουν όμως κοινή βάση: το καπιταλιστικό σύστημα, που λειτουργεί με την εργασία και την εκμετάλλευση των πολλών για τα κέρδη των λίγων! Κα αυτοί οι «λίγοι», σε κάθε χώρα, αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σαν κτήμα τους, σαν καλά κουρδισμένες μηχανές, χωρίς αυτόνομη υπόσταση, συναισθήματα, αξιοπρέπεια. Και, όποιος παρεκκλίνει από το σχέδιο, είναι άξιος τιμωρίας!
Απλά, η σκληρότητα της τιμωρίας είναι αντιστρόφως ανάλογη της αντίστασης που θα συναντήσουν οι εργοδότες από την κοινωνία και τους εργαζόμενους. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν μια και καλή, είναι η οργανωμένη πάλη στους χώρους εργασίας, η αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά και στηρίζει την ασυδοσία των αφεντικών, ο αγώνας για μία σοσιαλιστική κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου