Το 2011 ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία, ένας πόλεμος καθαρά ξενοκίνητος, με τις ΗΠΑ να παίζουν το ρόλο του συντονιστή, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ το ρόλο του χρηματοδότη, και την Τουρκία τον υποδοχέα των όπλων και τον εκπαιδευτή των ένοπλων ομάδων (Ελεύθερος Συριακός Στρατός και Αλ Κάιντα) που στρέφονταν εναντίον του Άσαντ....
Ο Ερντογάν τότε σκόπευε σε μερικούς μήνες να πάρει την εξουσία με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και να καταστήσει τη Συρία προτεκτοράτο της Τουρκίας.
Όμως ο Άσαντ και η πολιτική στήριξη που είχε από τη Ρωσία και την Κίνα, κυρίως στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, χάλασαν τα σχέδια του Ερντογάν και τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν.
Τότε, το 2013, εμφανίστηκε στο προσκήνιο μια ακραία ισλαμιστική οργάνωση, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ΙΚ), το οποίο αποκόπηκε από την Αλ Κάιντα και σε δύο χρόνια κατάφερε να ελέγξει σχεδόν τη μισή επικράτεια της Συρίας.
Ο κίνδυνος το ΙΚ να κυριαρχήσει στη Συρία και να αποτελέσει έναν σοβαρότατο κίνδυνο για την ανθρωπότητα, υποχρέωσε τις ΗΠΑ να έρθουν κοντά με τους Κούρδους της Συρίας (PYD-YPG), οι οποίοι ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να νικήσουν τους τζιχαντιστές. Ταυτόχρονα η Ρωσία, όταν είδε το ΙΚ να καταλαμβάνει την Παλμύρα και να προελαύνει προς τη Δαμασκό, αναγκάστηκε κι αυτή να εμπλακεί στρατιωτικά στα μέτωπα της Συρίας, για να στηρίξει τον Άσαντ (30 Σεπτεμβρίου 2015).
Η κατάσταση αυτή, με τις ΗΠΑ να συμμαχούν με τους Κούρδους και τη Ρωσία με τον Άσαντ, έφερε την Τουρκία σε πλήρες αδιέξοδο, και την έκανε να στραφεί προς το ΙΚ, με το οποίο συνήψε στρατηγική συμμαχία, ενώ ο οικογενειακός κύκλος του Ερντογάν έκανε και χρυσές δουλειές με τους τζιχαντιστές, αγοράζοντας τον «μαύρο χρυσό» που έβγαζαν από τις πετρελαιοπηγές της «επικράτειάς» τους.
Η συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους, παρότι ολοκληρώθηκε με την απελευθέρωση της «πρωτεύουσας» του ΙΚ και της περιφέρειας Ντερ εζ Ζορ, όπου το 65% των πετρελαιοπηγών της Συρίας, συνεχίστηκε, αφού οι ΗΠΑ ήθελαν να δημιουργήσουν, εκπαιδεύσουν και εξοπλίσουν έναν στρατό 60.000 ανδρών και γυναικών, για την ασφάλεια της περιοχής πέραν του Ευφράτη και των συνόρων με Τουρκία, Ιράκ και την ένθεν του Ευφράτη Συρίας.
Όμως η κατάσταση αυτή, η δημιουργία στρατού, σήμαινε τη δημιουργία κράτους, με τους Κούρδους να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του.
Στην προοπτική αυτή αντέδρασαν οι Τούρκοι και ζήτησαν από τις ΗΠΑ να αλλάξουν πολιτική και να εγκαταλείψουν τους Κούρδους, γιατί πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η ίδρυση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους στη Συρία, μετά από αυτό του Βόρειου Ιράκ, θα οδηγούσε στην ίδρυση του τρίτου, στο έδαφος της Τουρκίας.
Έτσι, όταν οι ΗΠΑ δεν λύγισαν στον εκβιασμό της Άγκυρας, ο Ερντογάν στράφηκε στη Μόσχα και στον Πούτιν, απειλώντας να αλλάξει τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της Τουρκίας προς Ρωσία, Ευρασία, Ιράν, Κίνα, πράγμα που σε έναν βαθμό έκανε. Οι S-400, ο αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream, τα εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας με την Rosatom, η ανάπτυξη του εμπορίου και των οικονομικών σχέσεων είναι αποτέλεσμα αυτής της στροφής.
Όμως, παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία συνέχισε τη φορά αυτήν όχι να παρακαλά αλλά να απειλεί τις ΗΠΑ ότι θα εισβάλει μονομερώς στη Β. Συρία για να εξουδετερώσει την απειλή που συνιστούν οι «τρομοκράτες», όπως αποκαλεί τους Κούρδους της Συρίας. Τελικώς, παρά τις αντιρρήσεις της γραφειοκρατίας του ΥΠΕΞ και κυρίως του ΥΠΑΜ, ο Τραμπ δέχτηκε τη δημιουργία ενός Κοινού Μηχανισμού Ασφαλείας στο έδαφος της Β. Συρίας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, από μια ζώνη από την οποία θα αποσύρονταν οι δυνάμεις του PYD-YPG.
Πράγματι, ο μηχανισμός αυτός εδώ και έναν μήνα λειτουργεί και έχουν γίνει ήδη κοινές περιπολίες ΗΠΑ-Τουρκίας σε μια ζώνη εύρους 5-10 χλμ, ενώ οι Κούρδοι απέσυραν τις δυνάμεις τους και κατ’ απαίτηση των Τούρκων κατέστρεψαν τα οχυρωματικά έργα που έκτιζαν για χρόνια, λαμβάνοντας εγγυήσεις από τους στρατηγούς των ΗΠΑ ότι ο στρατός θα είναι εκεί, μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, για να αποτρέψει μια επίθεση.
Χθες ο πρόεδρος των ΗΠΑ άναψε το πράσινο φώς στους Τούρκους να επιτεθούν στους Κούρδους συμμάχους τους, οι οποίοι, στις κοινές μάχες με τους Αμερικανούς στρατιώτες αυτά τα χρόνια εναντίον των πραγματικών τρομοκρατών του ΙΚ, έχασαν 11.000 άνδρες και γυναίκες, ενώ μετρούν πολλές χιλιάδες τραυματίες, το άνθος της νεολαίας του κουρδικού λαού.
Δηλαδή οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την Τουρκία, που βοηθούσε τους τρομοκράτες του ΙΚ να επιτεθούν εναντίον των μέχρι χθες συμμάχων τους, οι οποίοι εξάλειψαν με τεράστιο κόστος τους τρομοκράτες του ΙΚ που αποτελούσαν τεράστια απειλή για την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την παγκόσμια ασφάλεια.
Όσο για τη Ρωσία, υπέπεσε σε τεράστιο πολιτικό σφάλμα, ανάβοντας αυτή πρώτη πράσινο φως στους Τούρκους να εισβάλουν στη Β. Συρία, προσδοκώντας ακόμα μεγαλύτερη ένταση στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ.
Τώρα που άναψε το πράσινο φως και ο Τραμπ, κοιτάζουν αμήχανοι τους χάρτες της περιοχής και ετοιμάζονται να τιμωρήσουν την Τουρκία στο Ιντλίμπ.
Όμορφος κόσμος έντιμος, αγγελικά πλασμένος.
____
Σημείωση: Όλα αυτά πρέπει να αποτελέσουν μάθημα για την Ελλάδα, να κανονίσει να ισχυροποιηθεί και να σταθεί στα πόδια της, για να μην βρεθεί για άλλη μια φορά στη θέση των Κούρδων.
Κούρδοι αδέλφια μας, μείνετε όρθιοι και θα νικήσετε, είμαι σίγουρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου