Του Δημήτρη Καζάκη
Με το νέο πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση προχωρά σ’ ένα μνημόνιο διαρκείας, το οποίο εκχωρεί τα πάντα στην κατοχή και την κυριότητα των δανειστών. Πρόκειται για συνεχή, διαδοχικά μνημόνια, τα οποία δεν θα χρειάζεται πλέον....
να κυρώνονται από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ούτε καν ως «σχέδια». Όπως έγινε με τα προηγούμενα τρία, το 2010, 2012 και 2015.
Το αποκορύφωμα του νέου πολυνομοσχεδίου είναι η τροποποίηση της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, την οποία καλείται με το άρθρο 109 να την κυρώσει το ελληνικό κοινοβούλιο ως «σχέδιο» και να εξουσιοδοτήσει τον υπουργό οικονομίας ύστερα να υπογράψει την κανονική σύμβαση ερήμην και εν αγνοία του. Η διαδικασία αυτή είναι τόσο κατάφωρα αντισυνταγματική, που ακόμη και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής στην Έκθεση επί του Νομοσχεδίου αναφέρει σχετικά:
«Παρατηρείται ότι νομοθετική κύρωση σύμβασης, ώστε αυτή να αποκτήσει ισχύ νόμου ως προς τους όρους της που τυχόν αποκλίνουν από τις ισχύουσες διατάξεις ή που θέτουν απρόσωπους κανόνες που δεσμεύουν τρίτους, νοείται µόνο εφόσον η σύμβαση έχει νομίμως υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη. Συνεπώς, κατά νομική ακριβολογία, δεν νοείται κύρωση σχεδίου σύμβασης, δηλαδή κειμένου το οποίο δεν έχει υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη, παρά µόνο έγκριση της Βουλής, ώστε τα εξουσιοδοτούμενα πρόσωπα να υπογράψουν σύμβαση µε το παρατιθέμενο στην προτεινόμενη διάταξη περιεχόμενου.» (σελ. 28-29).
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάτι εξαιρετικά απλό και αυτονόητο. Δεν νοείται κύρωση σύμβασης με τη μορφή σχεδίου. Πρέπει πρώτα να υπογραφεί από τα συμβαλλόμενα μέρη και ύστερα να κυρωθεί από την Βουλή για να αποκτήσει ισχύ νόμου.
Επομένως το άρθρο 109 του νομοσχεδίου το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εξουσιοδοτήσει τα πρόσωπα που θα υπογράψουν τη σύμβαση. Κι όχι να κυρώσει την ίδια τη σύμβαση με τη μορφή σχεδίου. Πρέπει πρώτα να υπογραφεί από τα εξουσιοδοτούμενα πρόσωπα κι ύστερα να έρθει στη Βουλή για κύρωση.
Συνεπώς ότι κι αν υπογράψουν οι εξουσιοδοτούμενοι ως σύμβαση, αν αυτή δεν έρθει με τις υπογραφές των συμβαλλομένων στη Βουλή για κύρωση δεν μπορεί να «αποκτήσει ισχύ νόμου ως προς τους όρους της που τυχόν αποκλίνουν από τις ισχύουσες διατάξεις ή που θέτουν απρόσωπους κανόνες που δεσμεύουν τρίτους…» Αυτό αναφέρει ρητά και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής.
Μόνο που αυτό δεν είναι θέμα «νομικής ακριβολογίας», αλλά ρητής πρόβλεψης του Συντάγματος. Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής παραθέτει την παρατήρηση αυτή για να αποποιηθεί τυχόν ποινικές ευθύνες από την ψήφιση της διάταξης. Για να μπορεί να ισχυριστεί σε τυχόν ποινική δίωξη με βάση το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα περί Εσχάτης Προδοσίας, ότι το καθήκον της το έπραξε. Προειδοποίησε δηλαδή τα μέλη της Βουλής ότι δεν μπορούν να κυρώσουν σχέδιο σύμβασης.
Μπορεί να είναι μια τακτική «νίπτω τας χείρας μου», αλλά επισημαίνει το αυτονόητο. Συνεπώς ότι έχει ψηφιστεί με τη μορφή σχεδίου σύμβασης δεν μπορεί να αποκτήσει ισχύ νόμου, είναι ως μηδέποτε γενόμενο, σαν να μην υπήρξε ποτέ!
Με τον τρόπο αυτόν έχουν ψηφιστεί και τα τρία μνημόνια (2010, 2012, 2015) αλλά και όλες οι συμβάσεις χρηματοδοτικής διευκόλυνσης. Κατά συνέπεια καμιά μνημονιακή ή δανειακή σύμβαση δεν ισχύει κατά το Ελληνικό Σύνταγμα. Δηλαδή καμιά τους δεν έχει «αποκτήσει ισχύ νόμου ως προς τους όρους της που τυχόν αποκλίνουν από τις ισχύουσες διατάξεις ή που θέτουν απρόσωπους κανόνες που δεσμεύουν τρίτους…»!
Κι αυτό γιατί όλες αυτές οι συμβάσεις με τους δανειστές έχουν κυρωθεί μονάχα ως σχέδια από τη Βουλή. Επομένως το σύνολο των μνημονιακών νόμων, ρυθμίσεων και δεσμεύσεων, όπως και το σύνολο του χρέους που μας έχουν επιβάλλει οι δανειακές συμβάσεις είναι άκυρο! Δεν έχει καμιά νομική ισχύ!
Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο απλά είναι τα πράγματα; Έως και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής αναφέρει το αυτονόητο, για να μην αντιμετωπίσει δίωξη επί Εσχάτη Προδοσία.
Καταλαβαίνετε πόσο εύκολα μπορούμε να αποτινάξουμε το μνημονιακό ζυγό και να σταματήσουμε να πληρώνουμε το χρέος; Κι όχι μόνο το χρέος προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό, αλλά ολόκληρο το χρέος, το οποίο άλλαξε νομικό χαρακτήρα με το PSI κατ’ απαίτηση των δανειστών και των παράνομων συμβάσεών τους.
Καταλαβαίνετε ότι αρκεί και μόνο η επαναφορά της Συνταγματικής έννομης τάξης για να διεκδικήσει ο Έλληνας πολίτης να αποζημιωθεί στο ακέραιο για όλα όσα έχει υποστεί από τα παράνομα μνημόνια όλα αυτά τα χρόνια; Να πάρει πίσω ότι του πήραν με πλειστηριασμούς και ιδιωτικοποιήσεις. Να διαγράψει τα χρέη που του φόρτωσαν για τις τράπεζες και την εφορία. Να επαναφέρει τα συνταξιοδοτικά, εργασιακά και κοινωνικά του δικαιώματα εκεί που ήταν πριν το πρώτο μνημόνιο. Να απαιτήσει αποζημίωση για τη γενοκτονία που του επιβλήθηκε από τις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με πρώτη τη Γερμανική.
Καταλαβαίνετε τώρα το μέγεθος του εγκλήματος που διαπράττουν όλοι όσοι – συμπολίτευση και αντιπολίτευση – αντιμετωπίζουν τις συμβάσεις των μνημονίων και των δανείων του ευρωπαϊκού μηχανισμού ως απολύτως νόμιμες; Κι αυτό το έγκλημα σύμφωνα με τον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα αποκαλείται Εσχάτη Προδοσία (άρθρο 134).
Κι ως έγκλημα είναι διαρκές και απαράγραπτο, δηλαδή δεν παραγράφεται για κανέναν από όσους το διέπραξαν και το διαπράττουν! Δεν παραγράφεται ακόμη κι αν αύριο φέρουν στη Βουλή και κυρώσουν κανονικά όλες τις παράνομες συμβάσεις. Ακόμη κι αν αναθεωρήσουν το Σύνταγμα για να νομιμοποιήσουν τις παρανομίες τους.
Το Ε.ΠΑ.Μ. έχει καταθέσει επ’ αυτού μήνυση για Εσχάτη Προδοσία, ώστε να συνδράμει στην αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ποιος δικαστής θα μπορέσει να «παραβλέψει» κάτι τόσο αυτονόητο, που ομολογεί ακόμη και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής;
Το μόνο που χρειάζεται είναι μια άλλη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση μεταπολίτευσης. Μια κυβέρνηση από δημοκράτες, πατριώτες που δεν έχουν σκελετούς στην ντουλάπα τους για να τρέμουν τους εκβιασμούς και επιπλέον έχουν κόψει προ πολλού τον ομφάλιο λώρο, αλλά και τις «γέφυρες» με το υφιστάμενο κομματικό σύστημα της δεξιάς και της αριστεράς.
Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση θα αποκαταστήσει την έννομη τάξη και το Κράτος Δικαίου, θα καταγγείλει όλες τις παρανομίες, θα κινηθεί εναντίον όλων όσων διέπραξαν Εσχάτη Προδοσία κατά το Σύνταγμα και τον Ποινικό Κώδικα κι επομένως θα ακυρώσει όλες τις υπογραφές και τις δεσμεύσεις σε βάρος της χώρας και των πολιτών της των κυβερνήσεων της μνημονιακής περιόδου. Από το 2010 έως σήμερα.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να το αποφασίσουμε ως λαός. Να το πάρουμε επιτέλους απόφαση. Πριν έρθουν τα πολύ χειρότερα. Και μόλις πάρουμε τις πολιτικές μας αποφάσεις ως λαός, τότε θα δείτε πόσο απλά είναι όλα. Θα δείτε πόσο γρήγορα αποκαθίστανται τα πάντα. Εντός εικοσιτετραώρου.
Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου