«Τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα»!
Αὐτὸς ὁ λόγος – ἀπόσταγμα πείρας αἰώνων – ἔρχεται νὰ ἀποδειχθεῖ ἀληθινὸς γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἴσως τὴ χειρότερη ἀπ᾿ ὅλες, ἀφοῦ ἀκόμη καὶ ἐπίσκοποι ἐμφανίζονται ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴν ὁμοφυλοφιλικὴ προπαγάνδα καὶ ἀποδέχονται τὶς ἀντιευαγγελικές της ἀντιλήψεις....Ἔτσι μὲ θλίψη πολλὴ καὶ ἔκπληξη μεγάλη διαβάσαμε τὶς ἀπόψεις ποὺ διατύπωσε ὁ πολὺ γνωστὸς Ὀρθόδοξος Ἄγγλος Μητροπολίτης ΔιοκλείαςΚάλλιστος Γουέαρ (Ware) στὸ περιοδικὸ «The Wheel» (Ὁ τροχός), στὸ ἀφιερωματικὸ τεῦχος 13-14 (Ἄνοιξη – Καλοκαίρι 2018) μὲ θέμα: «Embodiment and Anthropology. Sex, Marriage and Theosis» (Ἐνσωμάτωση καὶ Ἀνθρωπολογία. Φύλο, Γάμος καὶ Θέωση).
Ἐκεῖ ὁ Πανιερώτατος, προλογίζοντας τὸ ἀφιερωματικὸ τεῦχος, ἀναφέρεται
ἐκτενῶς στὸ ζήτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ γράφει ὅτι βλέπει «τουλάχιστον τρεῖς ἀνωμαλίες στὴν τρέχουσα θεραπευτικὴ ἀντιμετώπιση τῶν ὁμοφυλοφίλων» μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Ποιὲς εἶναι αὐτές; Πρῶτον ὅτι «οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες» εἶναι ἀδικημένοι, ἀφοῦ, κατὰ τὴ γνώμη του, «δὲν εἶναι προσωπικὰ ἔνοχοι τοῦ προσανατολισμοῦ τους, ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει». Γενικεύοντας σὲ ὅλους τοὺς ὁμοφυλόφιλους τὸ εἰδικὸ πρόβλημα κάποιων ἀπὸ αὐτοὺς καταλήγει στὸ ἑξῆς σκεπτικό:
«Οἱ ὁμοφυλόφιλοι δὲν αἰσθάνονται ἕλξη γιὰ ἄτομα ἄλλου φύλου, ὥστε νὰ ἔρθουν σὲ γάμο μὲ κάποιο ἀπὸ αὐτά. Τί θὰ κάνουν; Θὰ μείνουν ἄγαμοι; Ἀλλὰ τότε ἀδικοῦνται». Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐπικαλεῖται τὰ λόγια τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ: «Ἕνα ὁμοφυλοφιλικὸ ἄτομο καλεῖται νὰ βαδίσει μία ζωὴ ἀγαμίας χωρὶς νὰ νιώθει μία κλήση γι᾿ αὐτό». Καὶ διερωτᾶται ὁ Ἐπίσκοπος: «Εἶναι σωστὸ νὰ ἐπιβάλουμε αὐτὸ τὸ βαρὺ φορτίο στὸν ὁμοφυλόφιλο;»
Τὴ δεύτερη ἀνωμαλία τὴν ἐντοπίζει «στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀντιμετωπίζονται συνήθως στὸ μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης», ὅπου «ὁ ὁμοφυλόφιλος ποὺ ἔχει δεσμευθεῖ σὲ μία σταθερὴ σχέση ἀγάπης ἀντιμετωπίζεται πιὸ σκληρὰ ἀπὸ ὅ,τι ὁ ὁμοφυλόφιλος» ποὺ ἐνεργεῖ τὸ πάθος περιστασιακὰ μόνο γιὰ ἡδονή. Στὸν δεύτερο οἱ πνευματικοὶ ἐπιβάλλουν μικρότερο ἐπιτίμιο καὶ κάποτε τὸν ἀφήνουν νὰ κοινωνεῖ. «Κάτι ἔχει πάει στραβὰ ἐδῶ», σημειώνει.
Δηλαδὴ τὸ ἴσιο ποιὸ εἶναι; Νὰ καθιερώσει ἡ Ἐκκλησία γάμο ὁμόφυλων ζευγαριῶν;
Ἡ τρίτη ἀνωμαλία βρίσκεται, κατὰ τὴ γνώμη του, στὸ ὅτι, ἐνῶ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου μποροῦν νὰ εἶναι στενοὶ φίλοι, δὲν δεχόμαστε ὅτι μποροῦν νὰ ἔχουν σεξουαλικὲς σχέσεις: «Γιατί δίνουμε τόσο μεγάλη ἔμφαση στὸ φύλο τῶν γεννητικῶν ὀργάνων; Γιατί προσπαθοῦμε νὰ διερευνήσουμε τί τὰ ἐνήλικα ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου κάνουν στὴν ἰδιωτικότητα τῶν ὑπνοδωματίων τους;» «Εἶναι ἀναξιοπρεπὲς νὰ κοιτάζει κανεὶς ἀπὸ τὴν κλειδαρότρυπα»!
Ἂν ἀκόμη κάποιοι δὲν ἔχουμε φρίξει μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἐπισκόπου Καλλίστου, εἴμαστε ἤδη νεκροί…
«Τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα»!
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
scripta---manent.blogspot
Ἐκεῖ ὁ Πανιερώτατος, προλογίζοντας τὸ ἀφιερωματικὸ τεῦχος, ἀναφέρεται
ἐκτενῶς στὸ ζήτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ γράφει ὅτι βλέπει «τουλάχιστον τρεῖς ἀνωμαλίες στὴν τρέχουσα θεραπευτικὴ ἀντιμετώπιση τῶν ὁμοφυλοφίλων» μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Ποιὲς εἶναι αὐτές; Πρῶτον ὅτι «οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες» εἶναι ἀδικημένοι, ἀφοῦ, κατὰ τὴ γνώμη του, «δὲν εἶναι προσωπικὰ ἔνοχοι τοῦ προσανατολισμοῦ τους, ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι κάτι ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει». Γενικεύοντας σὲ ὅλους τοὺς ὁμοφυλόφιλους τὸ εἰδικὸ πρόβλημα κάποιων ἀπὸ αὐτοὺς καταλήγει στὸ ἑξῆς σκεπτικό:
«Οἱ ὁμοφυλόφιλοι δὲν αἰσθάνονται ἕλξη γιὰ ἄτομα ἄλλου φύλου, ὥστε νὰ ἔρθουν σὲ γάμο μὲ κάποιο ἀπὸ αὐτά. Τί θὰ κάνουν; Θὰ μείνουν ἄγαμοι; Ἀλλὰ τότε ἀδικοῦνται». Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐπικαλεῖται τὰ λόγια τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ: «Ἕνα ὁμοφυλοφιλικὸ ἄτομο καλεῖται νὰ βαδίσει μία ζωὴ ἀγαμίας χωρὶς νὰ νιώθει μία κλήση γι᾿ αὐτό». Καὶ διερωτᾶται ὁ Ἐπίσκοπος: «Εἶναι σωστὸ νὰ ἐπιβάλουμε αὐτὸ τὸ βαρὺ φορτίο στὸν ὁμοφυλόφιλο;»
Τὴ δεύτερη ἀνωμαλία τὴν ἐντοπίζει «στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀντιμετωπίζονται συνήθως στὸ μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης», ὅπου «ὁ ὁμοφυλόφιλος ποὺ ἔχει δεσμευθεῖ σὲ μία σταθερὴ σχέση ἀγάπης ἀντιμετωπίζεται πιὸ σκληρὰ ἀπὸ ὅ,τι ὁ ὁμοφυλόφιλος» ποὺ ἐνεργεῖ τὸ πάθος περιστασιακὰ μόνο γιὰ ἡδονή. Στὸν δεύτερο οἱ πνευματικοὶ ἐπιβάλλουν μικρότερο ἐπιτίμιο καὶ κάποτε τὸν ἀφήνουν νὰ κοινωνεῖ. «Κάτι ἔχει πάει στραβὰ ἐδῶ», σημειώνει.
Δηλαδὴ τὸ ἴσιο ποιὸ εἶναι; Νὰ καθιερώσει ἡ Ἐκκλησία γάμο ὁμόφυλων ζευγαριῶν;
Ἡ τρίτη ἀνωμαλία βρίσκεται, κατὰ τὴ γνώμη του, στὸ ὅτι, ἐνῶ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου μποροῦν νὰ εἶναι στενοὶ φίλοι, δὲν δεχόμαστε ὅτι μποροῦν νὰ ἔχουν σεξουαλικὲς σχέσεις: «Γιατί δίνουμε τόσο μεγάλη ἔμφαση στὸ φύλο τῶν γεννητικῶν ὀργάνων; Γιατί προσπαθοῦμε νὰ διερευνήσουμε τί τὰ ἐνήλικα ἄτομα τοῦ ἴδιου φύλου κάνουν στὴν ἰδιωτικότητα τῶν ὑπνοδωματίων τους;» «Εἶναι ἀναξιοπρεπὲς νὰ κοιτάζει κανεὶς ἀπὸ τὴν κλειδαρότρυπα»!
Ἂν ἀκόμη κάποιοι δὲν ἔχουμε φρίξει μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἐπισκόπου Καλλίστου, εἴμαστε ἤδη νεκροί…
«Τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα»!
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
scripta---manent.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου