Τη «Ματωμένη Παρασκευή» της 16ης Μαρτίου του 1988, το καθεστώς του Σαντάμ Χουσείν επιτέθηκε με χημικά όπλα....
στην κουρδική πόλη της Halabja, στα σύνορα Ιράκ-Ιράν. Η πόλη βομβαρδιζόταν για ώρες από σμήνος αεροπλάνων.
Οι επιζώντες μιλούσαν για μια μυρωδιά μήλου, που είχε απλωθεί παντού, και ανέφεραν ότι οι άνθρωποι πέθαναν με διαφορετικούς τρόπους ο ένας από τον άλλο (ένδειξη ότι χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα του ενός χημικά): κάποιοι έπεσαν ξαφνικά νεκροί, κάποιοι «πέθαναν από το γέλιο», ενώ άλλοι χρειάστηκαν λίγα λεπτά για να πεθάνουν, αφού πρώτα κάηκαν και έβγαζαν φουσκάλες ή έκαναν εμετό (διαβάστε εδώ την αναφορά του Human Rights Watch Report, που δημοσιεύτηκε το 1991).
Τα αποτελέσματα του φρικιαστικού αυτού εγκλήματος ήταν πέντε χιλιάδες (5.000) άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους σε διάστημα λεπτών, ενώ χιλιάδες άλλοι τραυματίστηκαν ή έμειναν τυφλοί και ανάπηροι και αμέτρητοι ακόμη αναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.
«Μια μυρωδιά κάλυψε τα πάντα. Ήμαστε σοκαρισμένοι και δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Όπου κοίταζα, έβλεπα πτώματα. Έτρεξα στο σπίτι του αδελφού μου. Νεκρική σιγή. Δέκα άνθρωποι είχαν πεθάνει ξαφνικά. Βγήκα στους δρόμους, που ήταν γεμάτοι με πτώματα και ανθρώπους που αγωνίζονταν για τη ζωή τους. Ανέπνεα με μεγάλη δυσκολία. Δεν μπορώ ακόμα να σταματήσω να σκέφτομαι πώς κατάφερα να επιβιώσω.»
«Ο ουρανός της Halabja συγκλονίστηκε από τους ήχους των πολεμικών αεροπλάνων, πρέπει να ήταν περίπου 10-15, ίσως να μην θυμάμαι τον ακριβή αριθμό. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Χιλιάδες άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα σε δέκα λεπτά.Όπου και να κοίταζε κανείς, έβλεπε νεκρά σώματα να κείτονται. Οι επιζώντες αναγκάστηκαν να φύγουν από την πόλη και να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Όλοι δυστυχήσαμε. Κάποιοι έχασαν το μυαλό τους, κάποιοι έμειναν τυφλοί.»
«Η πληγή μας είναι πάντα φρέσκια. Δεν ξεχάσαμε ποτέ εκείνη την ημέρα και δεν θα την ξεχάσουμε όσο ζούμε. Ήταν σαν το τέλος του κόσμου για μια στιγμή. Όλη η οικογένειά μου σκορπίστηκε, ο καθένας έτρεξε σε διαφορετική κατεύθυνση. Ένας γιος μου, τριάντα χρόνια μετά, εξακολουθεί να αγνοείται. Τον ψάξαμε παντού, αλλά δεν μπορούσαμε να τον βρούμε. Κάποιοι έχασαν τα παιδιά τους, κάποιοι τους γονείς τους και κάποιοι τα αδέρφια τους. Η Halabja καταστράφηκε σε χρόνο μηδέν. Μια σφαγή διαπράχθηκε. Ο Σαντάμ ήθελε να καταστρέψει τη Halabja, όχι μόνο τους ανθρώπους της αλλά τα πάντα. Ήταν μια στιγμή καταστροφής.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου